ซ่อนกลิ่นหลงไฟ

แสงแดดอ่อนๆ ในยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างบานเล็กๆ ภายในห้องนอน สาวน้อยผิวขาว ผมยาวสีดำขลับซึ่งกำลังนอนหลับอยู่บนเตียง ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เธอขยับตัวยืดเส้นยืดสายพลางส่ายหน้าไปมา วันนี้เป็นวันแรกของ ‘แพร’ ในฐานะนักศึกษามหาวิทยาลัย เธอรู้สึกตื่นเต้นมาก กับก้าวใหม่ในชีวิต แพรหันมองดูนาฬิกาที่หัวเตียง และเพิ่งรู้ตัวว่าเธอควรจะรีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว เมื่อรู้ดังนั้นเธอจึงได้รีบเตรียมตัวไปเรียน แพรเป็นเด็กหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ด้วยผิวที่ขาวตัดกับผมยาวสีดำ ไหนจะหุ่นบางอรชรที่เมื่อสวมชุดนักศึกษาแล้วนั้น ก็ยิ่งทำให้เธอดูน่ามอง หน้าตาที่สดใสแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ตามวัย แพรเป็นคนที่หน้าตาดีมาตั้งแต่เกิด ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็มีแต่คนเข้าหา และอยากรู้จักเธอทั้งนั้น ด้วยความที่บ้านของแพร อยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย วันนี้แพรจึงตัดสินใจว่าจะขี่จักรยานไป วันนี้ยังไม่มีเรียนทางรุ่นพี่ที่คณะแจ้งมาว่าจะปฐมนิเทศและพูดคุยกันเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างทางหญิงสาวไม่ได้สนใจมองทางข้างหน้า เพราะตาจับจ้องอยู่ที่สมาร์ตโฟน เธอแชตกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน เกี่ยวกับการไปมหาวิทยาลัยเป็นวันแรก “ว้าย!!!” จู่ๆ จักรยานของแพรก็ชนเข้ากับคนที่กำลังเดินอยู่ข้างหน้า ทำให้จักรยานของเธอเสียหลักล้มลง สมาร์ตโฟนของเธอก็หล่นลงพื้นไปอย่างแรง “ขอโทษนะคะ” แพรรีบลุกขึ้นและเก็บสมาร์ตโฟนขึ้นมาตรวจดู ก่อนจะเดินไปหาคู่กรณีเพื่อแสดงความรับผิดชอบ “เป็นไรไหมครับ เดี๋ยวผมดูหน่อย” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่เจ้าของเสียงโน้มตัวมาตรวจดูสมาร์ตโฟนของแพรอย่างใกล้ชิด ตัวเขานั้นไม่ได้เป็นอะไรมาก เพราะสาวน้อยในชุดนักศึกษาก็ไม่ได้ขี่จักรยานมาด้วยความเร็ว แพรใจเต้นแรง เมื่อเห็นหน้าของชายคนนั้นชัดเจน ทั้งหน้าตา รูปร่าง และกลิ่นหอมอ่อนๆ ของเขามันทำให้เธอตกหลุมรักเขาในทันที “โชคดีที่ไม่แตกนะ แค่เป็นรอยนิดหน่อย” เขายิ้ม แล้วส่งคืนสมาร์ตโฟนให้กับเธอ หญิงสาวประหม่าและรู้สึกว่าหน้าของตัวเองร้อนวูบวาบ เธอต้องหลบสายตาเขาเพราะกลัวเขาจะเห็นว่าเธอกำลังเขิน “ขอบคุณมากนะคะ พี่...” หญิงสาวลากเสียงยาวที่คำหลัง เพื่อแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็น ว่าเธอต้องการจะรู้จักชื่อของเขา “พี่ชื่อณัฐนะ” “ค่ะพี่ณัฐ แพรต้องขอโทษพี่อีกครั้งนะคะ ที่ชนพี่” “ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ยังไงขี่จักรยานอย่าเล่นมือถือดีกว่านะ เดี๋ยวจะไปชนอะไรเข้าอีก” “ค่ะ” แพรยิ้มอายๆ และจูงจักรยานเดินออกมา ใจหนึ่งเธออยากจะอยู่คุยกับเขาต่ออีกสักนิด แต่ก็รู้ตัวว่าต้องรีบไปเข้าร่วมกิจกรรม แต่ถ้าจากกันไปโดยไม่ได้แลกช่องทางการติดต่อกันเลย ก็ไม่รู้อีกว่าจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า “น้องแพร” เสียงเรียกของณัฐดล ทำให้หญิงสาวในชุดนักศึกษาชะงัก เธอหันกลับไปมองเขาทันทีราวกับว่ากำลังรออยู่แล้ว “ถ้าพี่จะขอไลน์ของแพรอาไว้ได้หรือเปล่า เผื่อว่าโทรศัพท์ของแพรเป็นอะไรพี่จะได้รับผิดชอบ” เขาพูดต่อ “ได้สิคะ” หญิงสาวไม่รอช้า เธอรีบเดินกลับไปหาเขา พร้อมกับทำการแลกไลน์กันไว้ ก่อนจะลากันไปตามทาง ภาพหน้าตาของณัฐดลยังติดอยู่ในใจของสาวนักศึกษาไม่หายไปตลอดวัน เธอเฝ้าแต่คิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา เธอเพิ่งเข้าใจคำว่ารักแรกพบก็วันนี้เอง ทางด้านของณัฐดลนั้นก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่ ตลอดทั้งวันเขารู้สึกไม่มีสมาธิในการทำงานเลย ใครจะไปคิดกันว่า แค่จอดรถซื้อหมูปิ้งริมทาง จะได้เจอกับสาวน้อยน่ารักเมื่อเช้านี้ ณัฐดลเป็นหนุ่มพนักงานไอทีของบริษัทแห่งหนึ่ง เขาเรียนจบด้านไอทีมาและได้งานตรงสายพอดี ชีวิตของเขาไม่ได้มีเรื่องให้ตื่นเต้นเท่าไหร่นัก ตอนเช้าออกไปทำงาน เย็นกลับมาอยู่ห้อง เขาไม่ใช่คนชอบเที่ยว ไม่ชอบเข้าสังคม และไม่บ่อยนักที่เขาจะตกหลุมรักใคร ณัฐดลขับรถกลับบ้าน ระหว่างทางเขาก็นึกถึงใบหน้าของแพรขึ้นมา ใบหน้านั้นช่างน่ารักและสดเหลือเกิน แพรทำให้เขาย้อนคิดถึงความรักในอดีต ความรักในวัยหนุ่มสาวรักที่มีแต่ความบริสุทธิ์สดใส “กลับมาแล้วเหรอ วันนี้ออกไปกินข้าวข้างนอกกันนะ มินอยากกินต้มแซ่บร้านในตลาดโต้รุ่ง” เมื่อณัฐดลเปิดประตูเข้าไปในห้องพักก็พบกับหญิงสาว รูปร่างสูง ผอม ผิวสีแทน ผมยาวหยักศก ยืนรีดผ้ารออยู่ ณัฐดลอาศัยอยู่กับแฟนสาวของเขา เธอชื่อว่ามินตรา ทั้งคู่คบหากันมาสามปีแล้ว และเพิ่งตัดสินใจย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันเมื่อปีก่อน ซึ่งณัฐดลเป็นคนชวนเธอให้มาอยู่เอง เพราะไม่อยากไปๆ มาๆ และจะได้ประหยัดค่าเช่าห้องลงด้วย แต่หลังจากพบกับแพร ณัฐดลก็รู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจผิด ที่ชวนให้มินตราย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน แถมที่หนักไปกว่านั้นก็คือ เขาได้ชวนเธอจดทะเบียนสมรสไปแล้ว แต่ยังไม่ได้มีพิธีแต่งงานอะไร เพราะยังไม่พร้อมทางด้านการเงิน "มินไปเถอะ เราเหนื่อย ไม่อยากออกไป" ณัฐดลพูดเสียงเรียบ มินตราสังเกตเห็นว่าณัฐดลดูเหมือนไม่ค่อยสบายใจ แต่เธอคิดว่าเขาอาจจะเหนื่อยจากการทำงานมาทั้งวันจริงๆ อย่างที่เขาว่า “ถ้างั้นเราซื้อกลับมากินที่ห้องนะ” มินตราพูดต่อ “ยังไงก็ได้แล้วแต่มินเลย” ณัฐดลพูดตอบพลางเดินเข้าห้องนอนไป มินตราได้แต่มองตามแผ่นหลังของแฟนหนุ่ม โดยไม่รู้เลยว่าการเปลี่ยนแปลงกำลังจะมาถึง ณัฐดลเข้ามาหลบในห้องนอน และแอบกดเข้าไปดูข้อความในไลน์ เขาเห็นว่าแพรส่งสติกเกอร์มาทักทาย จึงได้ตัดสินใจส่งตอบ ไม่กี่นาทีหลังจากนั้นเขาและแพรก็ได้ส่งข้อความหากันมากมาย ในระหว่างนั้นมินตราขับรถออกจากคอนโดไปเพื่อซื้อกับข้าว เธอไม่รู้เลยว่าแฟนหนุ่มของตัวเอง กำลังส่งข้อความคุยกับผู้หญิงคนอื่นอยู่ “ณัฐ ทำอะไรอาบน้ำหรือยัง เราซื้อลาบมาด้วยนะ เห็นวันก่อนเธอบ่นว่าอยากกิน” เมื่อมินตรากลับมาถึงห้อง เธอก็จัดทุกอย่างใส่จาน และร้องเรียกแฟนหนุ่มของตัวเองให้ออกมากินข้าวเย็นด้วยกัน แต่เหมือนว่าเขาจะยังไม่ออกมาจากในห้องนอนเลย “ณัฐ! เธอนอนแล้วเหรอ” มือบางจับที่ลูกบิดประตู และพบว่าณัฐดลได้ล็อกมันไว้ น่าแปลกเพราะปกติพวกเขาทั้งสองคนไม่เคยล็อกประตูบานนี้เลย “ณัฐ เป็นอะไรหรือเปล่า” เสียงทุบประตูดังจนณัฐดลทนไม่ไหว เขาต้องกดออกจากแชตของแพร แล้วเดินมาที่ประตูเพื่อเปิดออก “เป็นอะไร เธอล็อกประตูทำไม” มินตราร้องถามทันที “สงสัยมือไปโดน แล้วนี่บอกว่าจะออกไปซื้อกับข้าว ไปมาแล้วเหรอ” “ก็ใช่น่ะสิ มัวทำอะไร ทำไมยังไม่อาบน้ำอีก” เพราะเธอเห็นว่าเขายังอยู่ในชุดเดิม จึงรู้ว่าอีกฝ่ายยังได้อาบน้ำ “เราเผลอหลับน่ะ เดี๋ยวเราขออาบน้ำก่อนนะ แล้วจะออกไปกิน” “เร็วๆ เลยหิวมาก”