รักต้องห้ามของบุตรสาวอนุผู้ต่ำต้อย กับฮ่องเต้หุ่นเชิด แม้ต่างฝ่ายจะต่างมีใจให้กัน ทว่าความสัมพันธ์ก็มิอาจพัฒนาไปมากกว่าที่เป็นอยู่ได้ หลังสงครามระหว่างต้าหยางกับตงซานสงบลง แทนที่ความสงบสุกจะเข้าครองแผ่นดิน ทว่า ฉินฉื่ออ๋อง น้องชายผู้ใฝ่สูงกับชิงบัลลังก์ของพี่ชาย ความโกลาหลวุ่นวายจึงได้บังเกิด ความรักระหว่าง เจินลี่หลัว กับ ฉินจื่อฮ่องเต้ จะดำเนินอย่างไรต่อไป แผ่นดินต้าหยางจะกลับมาสงบสุขได้อีกหรือไม่ ติดตามต่อได้ใน "ลำนำรักบัลลังก์หุ่นเชิด"

ผ้าขาวผืนนั้นปลิวไสวตามแรงลมที่พัดลิ่วมา มีเพียงตัวหนีบไม้ที่ยึดมุมผ้าไว้ให้เกาะบนราว และเพื่อไม่ให้ผ้าผืนนั้นปลิวไปตามแรงลม บทเรียนชีวิตครั้งใหญ่ สอนอะไรมากมายให้กับสตาร์ ความรักไม่ใช่ทุกสิ่ง แต่ก็เป็นสิ่งสำคัญที่ชัวิตนี้ปรารถนา

หลังได้แผลใจครั้งใหญ่ เจินฮุ่ยหมิงก็ได้พบกับรักครั้งใหม่ แต่หัวใจที่มีบาดแผล จะรักใครได้อย่างเต็มร้อยจริงๆ น่ะหรือ เจินฮุ่ยหมิง แม่ทัพผู้เก่งกาจของแคว้นต้าหยาง ด้วยฝีมือที่เป็นหนึ่งในใต้หล้า ทำให้เขาสามารถลบคำสบประมาท เรื่องที่เป็นบุตรของอนุชั้นต่ำได้ แต่ในสงครามครั้งสำคัญเขาได้สูญเสียนักรบคนสำคัญ และได้ลั่นวาจาว่าจะดูแลลูกสาวของเขาในฐานะภรรยา ทว่าก็ทำไม่สำเร็จ เพราะดันพบรักกับหญิงสาวชาวป่าผู้มีพระคุณ ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ แผลใจครั้งใญเกิดขึ้นในอดีต เมื่อหญิงชาวป่าก็โกหกมีสามีอยู่แล้ว คู่หมายก็ไปพบรักกับชายอื่น สงครามกลางเมืองทำให้เจินฮุ่ยหมิงได้พบกับ มู่หลิน หมอสมุนไพรของตงซาน ผู้ที่ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ ภาพในอดีตทำให้เขาไม่เชื่อใจเธอ แต่กว่าเขาจะรักษาตัวจนหาย ก็เหมือนว่าจะตกหลุมรักเธอเข้าเสียแล้ว

เธอให้นิยามเขาเป็นเพียงแค่เจ้านาย แต่เจ้านายดันอยากได้หัวใจของเธอมาครอบครองน่ะสิ แนะนำตัวละคร เพทาย หนุ่มหล่อเจ้าของธุรกิจร้านอาหารที่มีความโดดเด่น ตรงที่ราคาของอาหารนั้นสูงปรี๊ด แต่กลับเป็นร้านที่มีผู้คนให้ความสนใจเป็นจำนวนมาก เขาเก่งมากเลยเกมธุรกิจ แต่กลับไม่เก่งเลยสักนิดในเกมความรัก แคทเทอรีน ผู้จัดการร้านคนสวย เธอเป็นคนที่เพทายไว้วางใจมากที่สุด เพราะเธอรู้ใจเขาทุกอย่างและทำงานได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง จนเพทายต้องมอบตำแหน่งผู้จัดการที่รู้ใจเขามากที่สุดให้กับเธอ "เมื่อไหร่คุณจะชอบใจอ่อนให้ผมจีบคุณสักที" "ฉันชอบให้คุณเป็นแบบนี้แหละ...น่ารักดีอยู่แล้ว"

ยอมแต่งงานกับคนที่แม่เลือกให้ทั้งที่ไม่เต็มใจ ยังต้องมากลายเป็นคนใหม่ที่เป็นได้แค่ส่วนเกิน

ฉินลี่ฮวาถูกลักพาตัวขณะเดินทางไปเตรียมตัวอภิเษกกับองค์ชายต่างแคว้น ความวุ่นวายมากมายจึงบังเกิดขึ้น บทสรุปความรักของโจรป่ากับเจ้าหัวเมืองจะจบลงอย่างไรกัน

มินตราพลาดไปนอนกับ โนอา ลูกชายของประธานบริษัทเข้า เพราะเมาหนักหลังฉลองใบหย่า จากอดีตคนรักที่นอกใจไปทำผู้หญิงคนอื่นท้อง เรื่องวุ่นๆ มันจึงได้บังเกิดขึ้นมาในชีวิตของเธอ

เธอคือภรรยาที่ถูกครอบครัวคลุมถุงชน ให้ต้องมาแต่งงานกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นคู่แข่ง

เคยมีคนบอกว่า หนังสือเล่มเดิม อ่านกี่รอบก็เหมือนเดิม แต่ฉันว่ามันไม่จริง หนังสือเล่มเดิมที่เคยอ่านตอนนั้น พอกลับมาอ่านอีกรอบตอนนี้ มุมมองของฉันที่เป็นคนอ่าน รู้สึกว่ามันต่างกันอย่างกับคนละเล่มเลยล่ะ

เธอเป็นนางงามเดินสาย ที่ชายหนุ่มมากมายต่างหมายปองต้องตา ส่วนเขาเป็นมาเฟียแดนใต้ที่ใครๆ ต่างก็เกรงขาม ทว่าแม่นางงามคนสวย ดันแต่งงานกับเขาเพื่อหวังเงินสินสอด ทำแบบนี้มันกระตุกหนวดเสือชัดๆ

หรือรักที่มั่นคง จะพ่ายแพ้ความลุ่มหลงเพียงชั่วคราว

แค่มาติดอยู่ในร่างของใครไม่รู้ก็แย่พอแล้ว ใครคนนี้ดันสติไม่ดีอีก!!! พะยอม เด็กสาวผูมีใบหน้าสวยดั่งพระเจ้าบรรจงสร้าง แต่น่าเสียดายที่เธอนั้นสติไม่สมประกอบ วันหนึ่งหลังออกไปวิ่งเล่นกลางทุ่งนาตามประสาดั่งเช่นทุกวัน หลังเธอเป็นลมล้มไป ตื่นขึ้นมาอีกครั้งเธอกลับพบว่าตัวเธอนั้นไม่ใช่พะยอม แล้วเธอเป็นใครกัน

ภารกิจสอดแนมเพื่อความอยู่รอด พาให้นางโจรตัวร้าย ได้มาใกล้ชิดกับองค์ชายผู้กลายมาเป็นเจ้าหัวเมืองคนใหม่ ความใกล้ชิดพาให้หวั่นไหว นางควรเลือกอะไรระหว่างหัวใจกับพวกพ้อง

อิงนรี สาวแซ่บตัวท็อปของทุกปาร์ตี้ สาวมั่นทันสมัย เธอเชื่อว่าชายและหญิงมีความเท่าเทียมเสมอภาค อะไรที่ผู้ชายทำได้ ผู้หญิงก็สามารถทำได้เช่นกัน ด้วยบุคลิกเปรี้ยวเยี่ยวราดของเธอนี้เอง ทำให้คุณหญิงป้า ต้องจับหลานจอมซ่าแต่งงานให้เป็นฝั่งเป็นฝาสักที เพราะทนอ่านข่าวหลานสาวถูกคนนั้นลากไป คนนี้ลากมาไม่ไหว เหนือภูผา หนุ่มชาวสวน ผู้ฝักใฝ่และทุ่มเทชีวิตให้กับงานในไร่ จนไม่มีเวลาสนใจเรื่องอื่น นับตั้งแต่เรียนจบ เขาแทบจะไม่ได้ออกจากไร่ไปไหน ทั้งที่ในไร่นั้นก็มีคนงานมากมาย เหนือภูผาเป็นคนรักสงบ ไม่ชอบเข้าสังคม และพูดไม่เก่ง ด้วยเหตุนี้เขาจึงไม่เยมีความรักเลย ทั้งที่รูปร่างหน้าตาดี แถมยังเป้นคนมีฐานะ แม่เป็นกังวลและร้อนใจกลัวลูกชายจะขึ้นคาน จึงได้จัดการหาคู่ให้ ซึ่งเหนือภูผานั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธ

ถ้าคุณเป็นน้ำมัน ฉันจะเป็นไฟ เผากันให้มอดไหม้ไปข้าง ชีวิตหลังแต่งงานของ \'ปรีญาณิน\' จะไม่เป็นดั่งที่เธอฝัน เมื่อผู้ชายที่เธอตัดสินใจเลือกเป็นสามี ฉันไม่ได้เป็นเจ้าชาย แต่เป็นผู้ชายมักมาก ที่หาแต่เรื่องเมียน้อยมาให้เธอปวดหัว จนกระทั่งเธอได้เจอกับเพื่อนเก่า ที่พาเธอไปสู่หนทางแห่งการดับทุกข์ แต่เหมือนว่าจะไม่ใช่เส้นทางที่ถูกต้องเท่าไรนัก

อัญ นักศึกษาปี 3 เอกภาษาจีนที่สกิลภาษาต่ำกว่าที่ควรจะเป็น ตัดสินใจเดินทางไปไต้หวันตามโครงการที่รุ่นพี่แนะนำหวังพัฒนาภาษาแต่ต้องมาเจอข้อตกลงที่โคตรจะไม่เข้ากับความเป็นเธอเลย เรื่องแสบของเด็กดื้อจึงเกิดขึ้น

…‘คนเรามักจะลืมรักครั้งแรกไม่ได้’… คุณคิดว่าประโยคนี้มันเป็นความจริงหรือเปล่า? ส่วนตัวแล้วผมก็มีรักครั้งแรกใน ตอนที่ยังเด็กมาก ๆ อยู่เหมือนกัน ผมชื่อ ‘ห้าวหาญ’ หรือที่ใคร ๆ รู้จักผมดีในชื่อเล่นว่า สิงห์ ปัจจุบันผมอายุ 30 แล้วครับ ทำงานราชการอยู่ในที่ว่าการอำเภอแห่งหนึ่ง เป็นงานที่มั่นคงและผมก็ชอบมันนะ สมัยเรียนผมมันบ๊วยของห้องครองแชมป์ที่สุดท้ายตลอดกาล มีปัญญาเรียนจนจบได้แค่ ม.6 เพิ่งมาเรียน กศน.เทียบได้ปริญญาเมื่อไม่นานนี่เอง ฟังแค่นี้คงพอจะเข้าใจคำว่าหมาวัด ที่ดันไปหลงรักดอกฟ้าแล้วใช่ไหมครับ

แนะนำตัวละคร สวรส วณิชธัน นักจิตวิทยาผู้ชื่นชอบความเรียบง่ายไม่หวือหวา "ฉันไม่ได้อยากถูกขอแต่งงานต่อหน้าผู้คนนับล้าน แล้วต้องมานั่งเสียใจที่ได้สามีเจ้าชู้หรอกนะ" ลายไทย พิพัฒนวงศ์ อดีตตำรวจสายลับ ที่ออกมาเพื่อตามล่าฆาตรกรฆ่าหั่นศพแฟนสาวเด็กนั่งดริ้งของเขา " จูนเค้าโชคร้ายเองที่เกิดมาในประเทศที่คุกมีไว้ขังคนนามสกุลไม่ดังกับตังไม่ถึง จูนเค้าเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่คนชั่วมันกลับเป็นคนที่รวยล้นฟ้า รวยจนสามารถใช้เงินปกปิดความผิดร้ายแรงแบบนี้ได้จนมิด" หมิงจิน เฉิน หรือเฉินหมิง นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง ผู้ตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆ่าหั่นศพสาวนั่งดริ้งเนื่องจากมีรสนิยมเซ็กซาดิสม์ "เธอเก่งมากที่ทำให้ฉันรักเธอได้ขนาดนี้ แต่เคยได้ยินมั้ย รักมากก็แค้นมาก" เนื้อเรื่องทั้งหมดถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของไรท์ ไม่ได้พาดพิงหรือกล่าวถึงบุคคลใด รูปประกอบเป็นเพื่อส่วนเสริมเพิ่มอรรถรสในการอ่าน บุคคลในรูปไม่มีความเกี่ยวข้องใดกับเนื้อเรื่อง **ฝากแนะนำพูดคุยเป็นกำละงใจกันได้นะคะ ไรท์เป็นมือใหม่ ก็อยากได้กำลังใจมาพัฒนาตัวเอง**

คุณคิดว่าคนสองคนจะกลับมาคุยกันได้มากที่สุด "กี่ครั้ง ? " สำหรับฉันคงมากที่สุด 2 ครั้ง "ครั้งแล้ว กับ ครั้งเล่า" ฉันชื่อมายด์ชื่อที่แสนจะธรรมดา ไม่มีอะไรชวนค้นหาหรือน่าจดจำ ตอนนี้ฉันเพิ่งเรียนจบด้านแฟชั่นดีไซน์ ก็ถือว่าอยู่ในช่วงของการเก็บเกี่ยวประสบการณ์และหาทุนมาทำร้านของตัวเอง อายุตอนนี้ก็กำลังจะเบญจเพสแล้ว ช่วงที่เค้าว่ากันว่าชีวิตจะถึงจุดเปลี่ยน แต่ฉันกลับเฉยๆ นะ เพราะชีวิตฉันมันก็เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เดี๋ยวขึ้นแล้วก็ลงไม่มีความแน่นอนอะไรเลย ตัดมาเรื่องที่เกริ่นไว้ตอนแรกดีกว่า "คุณเชื่อในเรื่องของ โชคชะตา เนื้อคู่ และคู่เวรคู่กรรมหรือป่าว" ฉันล่ะโคตรจะเชื่อเลย

"ตั้งใจฟังดีดีนะ ฉันแค่มาถ่ายรูป จะกลับแล้ว ถ้าฉันปล่อยเธอ เราก็แยกกันไปเงียบๆ อย่าส่งเสียงโวยวายเข้าใจมั้ย" "อื้อ อื่อ" สาวน้อยที่ถูกกอดรัดอยู่พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย พอตกลงกันเรียบร้อยเลโอก็ปล่อยมือออกจากเด็กสาว "พ่อออออ โรคจิต โรคจิตมันมาแอบถ่ายไม้พ่ออออ" "เห้ย" พอปล่อยเท่านั้นแหละ เสียงใสใสก็โวยวายเอ็ดตะโลจนเลโอต้องพุ่งไปคว้าอีกรอบ แต่ไม่ได้แอ้มหรอก ~กล้วยไม้กระโดดต่อยหน้าแล้ววิ่งหนีไปได้ทัน เลโอพอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งกลับบ้านเพื่อนมาตั้งหลักก่อน ตายๆ เด็กบ้าไปถ่ายรูปเว้ย ถ่ายรูปธรรมชาติเฉยๆ

“พี่มีนนนน” เสียงยัยน้องตัวดีแหกปากตะโกนร้องเรียกฉันลั่นบ้าน เปิดเรียนวันแรกก็แบบนี้ล่ะนะ วุ่นวายจริงๆ ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้องของน้ำขิงลูกสาวของป้าผู้มีพระคุณสูงยิ่งในชีวิตฉัน “มีอะไรอีก” มาถึงสภาพที่ฉันเห็นคือห้องถูกรื้อค้นกระจัดกระจาย น่าจะกำลังหาอะไรสักอย่างอยู่ “ถุงเท้าขิงหาย พี่ซักแล้วเอาไปไว้ไหน” น้ำขิงหันมาโวยใส่ฉัน “กี่ก็เก็บไว้ในลิ้นชักเดิมนะ ขิงค้นมาขนาดนี้ไม่หายไปแล้วหรือไง” “พี่ต้องหาให้เจอ” อ้าวเฮ้ย ฉันก็ยังแต่ตัวไม่เสร็จนะเฟ้ย แต่ก็นะเบี้ยล่างอย่างฉันจะไปต่อปากต่อคำอะไรได้!!!

(Cupcake x Wine) ตอนแรก...เขาเพียงต้องการดึงเธอมาเป็นของเขา เพื่อแก้แค้นเพื่อนเลว แต่ตอนนี้...ดันพลาดท่ายกหัวใจให้ยัยแก้มฟูไปเสียได้ ไวน์ - ภายใต้บุคลิกแสนเย็นชาของเขานั้น ซ่อนความเร่าร้อนเอาไว้ “ฉันจะไม่แตะต้องเธอ...เว้นแต่เธอจะเรียกร้องให้ฉันทำ” คัพเค้ก - เธอคือสาวช่างฝัน มีความสุขอยู่กับเตาอบ และสนุกอยู่กับการได้ทำขนมหวาน “ได้โปรด....ทำแบบนั้น ทำแบบนั้นให้ฉันเถอะนะคะ” บทนำ “ไวน์อย่าลืมมางานแต่งเรานะ” เสียงจากปลายสายกับประโยคที่เธอพูด บาดลึกลงกลางใจคนรับสายจนเขาแทบจะปาโทรศัพท์ในมือใส่ผนังให้เต็มแรง "คบกันมาตั้ง 7 ปี ไม่ยักรู้ว่าป่านหน้าด้านขนาดนี้เลยนะ" เสียงเรียบตอบกลับ แม้ว่าเขาจะโมโหมาก แต่กลับไม่มีอาการหลุดรอดไปให้อีกฝั่งได้ยินเลย "ทำไม...ไวน์พูดกับป่านแรงจัง" หญิงสาวถามกลับด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "จริงๆ ก็ไม่น่าถามนะ คบกันอยู่ดีๆ แต่ไปได้...ไม่ใช่สิ ไปแต่งงานกับเพื่อนของแฟน ยังมีหน้าโทรมาเชิญแฟนตัวเองให้ไปร่วมงานอีก ไม่ให้เรียกหน้าด้าน แล้วเขาเรียกว่าอะไรล่ะ" ชายหนุ่มตอบกลับอย่างฉะฉาน ดวงตาสีนิลสั่นริก ตาขาวแดงก่ำด้วยความโกรธเกรี้ยว "ป่านขอโทษ..." เขาไม่รอให้เธอได้พูดอะไรต่อจนจบ มือหนาขว้างโทรศัพท์ใส่กำแพงอย่างแรง จนเศษของโทรศัพท์แตกกระจายไปทั่ว "คุณวะ...ไวน์ครับ" ชายร่างสูงในสุดสูทสีดำพลันชะงัก เมื่อเข้ามาเห็นภาพที่เจ้านายของเขาปาโทรศัพท์ใส่กำแพงจนแตกกระจาย "มีอะไร" แต่เมื่อเสียงดุดันของไวน์ดังขึ้น เขาก็รับรู้ได้ทันทีว่า ตัวเองนั้นต้องรีบแจ้งเรื่องที่ต้องการจะพูดให้เร็วที่สุด เพราะยิ่งถ้าเขามัวแต่อึกอัก ไม่ยอมพูดออกไป เจ้านายของเขาก็จะยิ่งหงุดหงิด "นี่เป็นข้อมูลของผู้หญิงคนที่คุณไวน์สั่งให้ผมไปหามาครับ" เขาว่าพลางยื่นซองสีน้ำตาลให้กับเจ้านาย ชายหนุ่มหันไปหยิบเอาซองมาจากมือของลูกน้อง ก่อนจะเปิดเอาเอกสารข้างในออกมาอ่าน ข้อมูลต่างๆ โดยละเอียดของหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม และรูปถ่ายที่เขาต้องการ ไวน์แสยะยิ้มอย่างพอใจเมื่อทุกอย่างที่เขาต้องการมาอยู่ในมือเรียบร้อยแล้ว... ติดตามนักเขียนได้ที่ เพจ : ผ้ายับที่พับไว้ Writer

เพราะชะตาไม่ได้ลิขิตให้ชีวิตได้เดินบนทางที่ราบรื่น เธอจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเอาตัวรอดจากชีวิตแสนรันทด ยอมทำทุกอย่าง ยอมแลกทุกสิ่งที่มีเพื่อตะเกียกตะตายหนีชะตาชีวิตตัวเอง จากก้อนหินไร้ค่า ถูกนำไปเจียระไนจนได้รับเหลี่ยมรับคมกลายเป็นพลอยเม็ดงาม มากด้วยมูลค่า แต่ร้ายด้วยเหลี่ยมเล่ห์ เพราะแต่ละเหลี่ยมที่รับมาจนได้เป็นพลอยนั้น มันแลกมาด้วยความเจ็บช้ำมากมาย มันสั่งสอนให้เธอรู้ว่า หากเป็นคนไม่มีเลห์กล ก็อยู่ร่วมกับคนอื่นไม่ได้.... “พลอยที่ไม่มีเหลี่ยม มันจะมีค่าได้ยังไง” -พลอยมายา-

บนจักรวาลที่กว้างใหญ่ มีสองหัวใจที่เต้นไปพร้อมกัน บนดวงดาวที่ห่างไกล มีสองหัวใจที่กำลังเต้นพร้อมกัน สาวอ้วนที่ชีวิตนี้ถูกบูลลี่เรื่องรูปร่างมาตลอด จนเธอสร้างกำแพงสูงไว้หลบซ่อนตัว โชคชะตาพามนุษย์ต่างดาวให้โทรมาติดที่เบอร์ของเธอ ก่อนที่ทุกอย่างจะเปลี่ยนไป ...ฉันไม่มีแม้แต่รูปคู่กับเขาด้วยซ้ำ มีก็แต่ความทรงจำที่จับต้องไม่ได้...

แม้เธอเกิดจากความผิดพลาด แต่ผมจะเลี้ยงเธอให้โตมาด้วยความรัก และความใส่ใจ บูม แม่ล่ะคะ...ทำไมแม่ไม่อยู่กับเราเลย น้องแบม ฉันจะเอาชนะความรักที่เขามีให้แฟนเก่ายังไง ฉันจะไปแทนที่แม่ของลูกเขาได้ยังไง คุณครู กูยังอยู่ อย่าหวังว่าใครจะได้ นิ้ง **ภาคแยกจาก I'm bad girl รักได้ไหมผู้หญิงมีประวัติ (เด็กใจแตก) ค่ะ**

คุณคิดว่าความอยากรู้อยากลองของเด็กคนหนึ่งจะพาให้เธอก้าวผิดไปไกลขนาดไหน แล้วถ้าเกิดว่า คนที่ก้าวผิดไปแล้ว ทำตัวเหลวแหลกจนแทบจะเสียคน จะสามารถได้รับโอกาสและรักแท้จากใครหรือป่าว ? สวัสดีฉันชื่อแก้มตอนนี้เรียนอยู่ ม.6 อายุ 18 ปี รุปร่างก็เป็นคนตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ ได้รับอิทธิพลจากยีนส์แม่มาเต็มๆ ไลฟ์สไตล์ฉันก็เป็นคนค่อนข้างโลกส่วนตัวสูงเข้าสังคมไม่เก่ง ตอนเรียนก็อเรียนเลิกเรียนก็เล่นแต่เกม ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งบ้านอยู่ติดกันมันย้ายมาทีหลังตอนช่วงประมาณ ป.5\-6 ชื่อว่าเอ็กซ์ เล่นเกมกับมันทุกวัน แล้วก็จะมีกลุ่มเพื่อนผู้หญิงก็กลุ่มใหญ่หน่อยแต่ไม่ค่อยอินเพราะด้วยนิสัยผู้หญิงก็จะมีการนินทากันเล็กน้อยตามประสา ฉันไม่เคยมีแฟนเลยในขณะที่เพื่อนในกลุ่มผลัดเปลี่ยนผู้ชายกันอย่างไม่ซ้ำหน้า ไม่ใช่ไม่มีใครจีบนะเธอ แต่ฉันยังไม่เจอคนถูกใจเลย

ใครจะคิดกันละว่า คนที่เป็นเพื่อนที่แสนดีเสมอมา จะแอบคิดเกินกว่าเพื่อนกัน ยิ่งเธอวางใจ ยิ่งสนิทกันมากแค่ไหน ยิ่งรู้สึกว่าคิดเลยเถิดไป มากกว่าคำว่าเพื่อนเธอ อยากจะดีใจที่ได้เป็นคนสำคัญของเธอ แต่ต้องเจ็บกับความจริงเสมอ เพราะเธอคิดแค่เพื่อนกัน

นักศึกษาหนุ่มหล่อมาดเซอร์ ตอนที่ย่าหยาเห็นเขาที่แรก เธอคิดว่าเขาเป็นกวางหนุ่มที่กำลังจะถูกเสืออย่างเธอล่า ทว่าเมื่อเธอกระโดดเข้าใส่ เขาดันกลายร่างเป็นนายพรานร้ายจับเธอเสียอย่างนั้น และกลายเป้นเธอที่หลงเขาจนไปไหนไม่รอด

"กว่าเราจะรู้ตัวว่ารักใครสักคนมากแค่ไหน จนถึงตอนนั้นทุกอย่างมันอาจสายเกินไปแล้ว" “ตอนที่เมียมึงกระโดดลงไปในน้ำ ก่อนที่มันจะสิ้นใจ เป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่กูตาย ทุกวันกูต้องไปกระโดดน้ำตายซ้ำๆ แต่วันนั้น กูไปเจอเมียมึงกำลังจะตายพอดี กูกับมันตายในเวลาเดียวกัน แค่คนละปี กูถามมันแล้วว่าอยากกลับมาหรือเปล่า เพราะผู้คุมวิญญาณยังไม่มา กูจะช่วยมันก็ได้ แต่มันบอกว่าไม่ ถ้าต้องกลับมาเจอผัวเลวๆ แบบมึง มันขอตายดีกว่า กูก็เลยได้ร่างของมันมา”

ตอนที่บอกเขาว่าท้อง เขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย เวลานี้จะมาเรียกร้องอะไร ไม่มีทางซะหรอก ฉันไม่ทีทางให้คุณพรากลูกไปจากฉันแน่ (ภาคต่อทานตะวันสีเพลิง) อยากรู้เรื่องราวก่อนหน้านี้ อ่านได้ที่ ทานตะวันสีเพลิงนะคะ

ชีวิตของเด็กสาวที่ชื่อทานตะวัน เหมือนดั่งทานตะวันที่ติดเปลวไฟ ไม่ว่าจะโยกย้ายไปทิศทางใด ก็นำพาความร้อนของไฟไปทุกหนแห่ง "ก็แค่ผู้หญิงขายพรหมจรรย์ หรือถ้าเรียกสั้นๆ ก็คือผู้หญิงขายตัว ไม่ได้มีความสำคัญอะไรอยู่แล้ว"