Iris Of the Mafia

KABANATA 2

Kinabukasan ay tahimik lang akong pumasok. I acted like a good wall flower in the class. I didn't dare to flinch or laugh with them sa tuwing may nagpapatawa. Baka mapag-tuunan pa ako ng pansin.

Hanggang ngayon ay iniisip 'ko pa rin ang iuutos sa'kin ni Anaiz. I don't feel good about it.

Recess na namin noon at hindi sana ako aalis ng classroom, dahil mamaya pa akong lunch kakain. Pero tinawag ako ni Anaiz.

Ito na nga ang inaalala 'ko.

"Let's go. I'll give you something."

"A-Ano?" Takang tanong 'ko habang nagpatianod sakanya.

Dinala ako nito sa likod ng building. May inabot itong sobre sa'kin.

"You see... I like some guy." Pag-amin nito.

Nanlaki ang mga mata 'ko. Sino?

She looks very uneasy and shy. Bago iyon sa paningin 'ko since she is always standing tall and confident.

Tahimik 'kong tinignan ang sobreng hawak niya.

"This is a love letter."

Napaamang ang labi 'ko. Love letter?! Anaiz just wrote a love letter? Wow, it must be so serious then? She wrote a letter! That is so unusual of her.

Usually, she is just telling me her boyfriends came from her f******k.

"B-Bakit hindi ka nag-send na lang ng personal m-message?"

Sumimangot si Anaiz, "That will look boring and typical! I want him to look at me differently..." She grinned.

Kumunot ang noo 'ko at nagtaka. Is that really it? It's very unusual...

"You know the favor that I am talking about?"

Tumango ako. Nakatingin sakanyang mukha. Hindi naman ako hinahawakan nito so I won't see her future...

Naaalala 'ko ulit ang nakita 'ko sakanya. I just saw a glimpse of her future. She is crying hard. I guess, she will break her heart on this boy?

"Hey," Tawag nito sa'kin.

"Y-Yes. What is it?"

Ngumiti ito, her face lit up. I guess she is serious with this guy.

"You know him."

Kinabahan ako bigla ng sabihin niya iyon. Doon lang pumasok sa isip 'ko si Dalton. No... It can't be Dalton, right?

Napaiwas ako at yumuko. It's not Dalton... Hindi naman sa ayaw 'ko si Dalton para sakanya... Impossible.

Pero bakit hindi, Iris? It's possible. They are both studying political science. Mag-kaklase. Magka-council. Magka-year level... Mag kasing edad...

I am just a grade twelve student who is dreaming of him...

Nakita 'ko ang pag-ngisi ni Anaiz at hinawakan ako.

Napapikit naman ako agad. That was close! Nakatitig pa naman ako sakanya.

Napayuko ako at tinignan ang inabot sa'kin ni Anaiz.

She handed me her love letter.

"Give it to him..."

"Kanino ba," I muttered.

Iniisip 'ko pa lang na si Dalton ang gusto nito ay nanghihina na ako.

"Alejandro Matias."

Napaangat ako ng tingin sa sinabi nito.

Alejandro? Sino 'yon? That name sounded familiar!

"Huwag mo buksan ang sulat. For his eyes only ha!"

"T-Teka lang... Hindi 'ko kilala—"

"Hindi mo kilala si Matias?" Gulat na tanong nito habang tumawa.

"Oo... Sino ba 'yon?"

Though he's name seems familiar... Nah, wala naman akong kakilalang Matias.

"Si Matias! Oh god! Bakit hindi mo kilala si Matias? Sikat 'yon sa bussiness department." Irap nito sa'kin.

Napatango naman ako.

"Saan 'ko ba siya hahanapin... kung ganon?"

"Ito." Binigay niya sa'kin iyong papel. Nandon ang building at room number noong pagbibigyan ng letter.

This is easy... I thought it's something hard. Pero pagbibigay lang naman ng sulat.

"A-Anong itsura nitong Matias?" I asked him.

"Bakit? Aagawin mo?" She chuckled.

Namula ako at nahiya sa sinabi nito. That's not it...

"Alam mo, stop being interested with man who is way older than you," she spat on me casually.

Napanganga ako sa sinabi nito at tinago ang hiya...

Anaiz knows me well...

"Huh? Naiintindihan mo? Stop dreaming on Dalton. You're not on his standards kaya." She hissed. Parang naiinis.

Tumango-tango naman ako.

"Okay? God. Bata-bata mo." Aniya. "Well, anyways! Nalihis tuloy ang usapan! You should go mamaya sa lunch!"

"Okay..."

"And the favor is...don't tell him my name." Aniya.

I tilted my head while looking at the letter, "Bakit naman?"

"That's humiliating! Gusto 'ko munang magtago..."

"Magtago..." That's not very Anaiz... Magtago.

She nodded, "Yes! So aalis na ako. I have bussiness to make!"

"Anaiz..."

Hindi na ako pinansin nito at tuluyan na siyang nawala sa paningin 'ko. Tinignan 'ko ang letter na binigay niya.

Ni hindi manlang niya sinabi kung sino ang Matias na 'yon. Pupunta pa ako sa college building... Nakakatamad.

I shook my head. Simple na nga lang ang pinapagawa sa'kin. Tinuan 'ko na. At least, this is not very humiliating.

Bumalik na ako sa classroom at nakita 'kong naka-tambay na naman ang bullies sa upuan 'ko. I sighed.

"First time mo umalis ng recess ha... Nasaan na ang pinapabili namin?" Tanong nito.

I sighed. Ito na naman tayo, "Wala naman kayong pinabili—"

"Hindi ba automatic na utusan ka namin?"

"Anong utusan?"

Napalingon ako kay Anaiz.

"Excuse me? Mga wala ba kayong pera pang-bili ng lunch?" Tawa ni Anaiz at nagdabog sa table.

Napaatras naman ang iba at namutla.

"Umalis kayo diyan!"

Napanganga naman ako. Did Anaiz just saved me?

"Keep the letters, okay? Huwag mo sabihin ang pangalan 'ko!" She reminded me again.

Ngumiti ako at tumango. She grinned on me then left. I should do this right... Anaiz just saved me.

Dati naman ay hindi ganon ang pakikitungo sa'kin ni Anaiz. Mabait ito sa'kin at gusto ako laging kalaro.

Noong nagkaroon lang ng issue patungkol sa'king ama, doon lumayo ang pamilya niya. So I am sure... Anaiz still remembers me like a sister.

Matapos ang dalawang subject ay lunch na. Kumain muna ako sa likod ng puno bago gawin ang favor ni Anaiz. I just hoped nasa room na ang lalaking iyon.

Natigilan ako sa pagkain.

Sumakit ang tagiliran 'ko dahil lakad takbo ang ginawa 'ko. Binilisan 'ko lakad ng ma-realize kanina na... baka umuwi na ang Matias dahil lunch na!

Hinanap 'ko ang room at puro lalaki ang nandon. Medyo napangiwi ako dahil magulo.

"Hello po..." Tawag 'ko sa sa lalaking nasa bintana.

Kumunot naman ang noo nito.

Pero bago pa ako makapagsalita ay pumasok ng dire-diretso sa room nila. Natigilan ako ng makita si Dalton na sumugod sa room at tumayo sa harapan ng lalaki.

"Matias, ano na namang gulo ang ginawa mo? Did you just hit an alumni?!" He hissed.

Napanganga ako. Ngayon 'ko lang nakita si Dalton na magalit.

"Bakit? Anong gagawin mo?" Sagot ni Matias. Kalmado habang nakaupo.

Napasipol naman ang iba sa sinabi noong Matias. What is so cool about that? Walang laban...

Naramdaman 'kong marami ng tao sa paligid. Nakiki-usisa rin sa away ni Dalton at Matias sa hallway...

Napahinto ulit ako at namilog ang mata.

Si Matias ang kaaway ni Dalton?!

"You just hitted a professor—"

"Yes I did," tango ulit nito. Halatang hindi interesado ang Matias.

Wow can he act like that. Isn't that Matias is scared? Galit na galit Dalton!

"Stop being a brat—"

Napahinto si Dalton ng umalis si Matias sa upuan at naglakad palabas ng room.

Napaatras naman ako at hinawakan ang sobre. Maybe this isn't a perfect time to give it to a rebel... Maybe I should convince Anaiz to don't like this boy.

Dalton is better... pero hindi niya dapat magustuhan si Dalton... But he can't choose this Matias either.

"Matias!" Dalton roared.

Napahinto ang Matias sa harap 'ko at pumikit. Nilingon ni Matias si Dalton.

"What is it, nanny? Hindi ka pa ba tapos sa pagsisisigaw mo?"

"Go to the Dean's office... Now."

"The dean can go to me—"

"Matias!"

"Stop scolding!" The Matias boy shouted back. Hinawakan naman ng iba iyong Matias.

"Uy. Ikaw ba iyong sinasabi ni Anaiz?" Nagulat ako ng ituro noong lalaking mukhang alipores din ni Matias.

Nalipat sa'kin ang atensyon. Tinignan ako ni Dalton at noong Matias.

Oh... attention..

"A-Ah..."

"Ito 'yong letter ni Matias!" Turo niya sa hawak 'ko at tumawa, "Hindi ba ikaw si Iris Riveros?!"

"Anong pinagsasasabi mo?" Iritadong sabi noong Matias at sinipat ako noong tingin.

Kinabahan naman ako ng magkatinginan kami dahil sa masama nitong titig.

"Iyong letter, pre!" Turo niya pa sa'kin.

Bigla akong namula. He shouldn't point me like that... People will think of me wrong.

"Iris," tawag sa'kin ni Dalton.

Tinignan naman ni Matias si Dalton, at nalipat na naman ang tingin sa'kin.

"Bro!" Turo pa sa'kin ng iba at tumawa.

Narinig 'ko ang bulungan ng iba na... ako ang may gusto sa lalaking ito. Napangiwi ako. People get the wrong idea because of the man who is shouting.

At akala 'ko ba... hindi sasasabihin ni Anaiz ang pangalan niya? Anong sinasabi ng lalaking ito?

Napaatras ako at aalis na sana, pero biglang may humawal sa balikat 'ko.

Bigla naman akong natuliro at yumuko. Umiwas...

"Saan ka pupunta?" Tanong noong Matias.

"Ah..."

Nagulat ako ng hawakan ni Dalton ang braso ni Matias at tinabig iyon palayo sa balikat 'ko.

Lalong lumakas ang bulungan. Nagtawanan naman ang barkada noong Matias, like this is an interesting scenario...

"Matias.." Dalton sounds like warning Matias.

"Oh..." Tumaas ang kilay nito at hinila ang braso niya kay Dalton. "Ano ba, Dalton? Can't you see? She have letters for me." Halakhak noong Matias.

"Is that true, Iris?" Si Dalton.

Tumango naman ako. Mas lalong lumakas ang bulungan. Narinig 'ko pa ang tawanan ng iba sa'kin.

So this is humiliating after all...

"Give me."

I heard a lot of people giggled when I handed over the letter.

"T-That is not mine... M-May nag-utos lang," I explained. Matapos noon ay tinignan 'ko si Dalton.

I hope he won't get the wrong idea...

Matias stared at me. Sinipat ako nito mula ulo hanggang paa. Halatang hindi interestedo sa'kin.

Binuksan nito ang letter sa harap 'ko. Oh... Anaiz won't like that. Ang daming tao.

"What's your name?"

Nagtaka ako sa tanong nito.

"You're Iris, right?" He point at me.

Napalingon naman sa'kin ang lahat. Hinihintay ang sagot 'ko. Napalunok ako.

What is happening? Why do I feel... threatened?

"O-Opo... I am... Iris," I introduced my name.

Tumango ito at muling tinignan ang letter.

"It tells your name here."

Namilog ang mata 'ko. What?! That can't happened! Anaiz told me..

Unless...

Bumagsak ang balikat 'ko. I really thought he saved me earlier...

"Love, Iris." Umangat ang tingin nito sa'kin, "That's you." Ngisi niya.

Napayuko ako. If I tell them that it's Anaiz... Maniniwala kaya sila sa'kin?

Natawa ako sa sarili. Sinong maniniwala sa'kin? Mukha na lang ako nagpapalusot noon.

"That's not mine..."

"Siguro ganyan talaga sila... Kahit maraming ebidensya, tinatanggi pa." Bulong ng isa.

I clenched my fist and looked down... That is not true. I am framed up.

"Totoo," bulungan pa ng iba.

"Stop," Dalton growled.

Hinawakan nito ang braso 'ko, "Let's go back to your building..."

"Pumunta talaga siya sa building natin para magbigay ng letter 'no? Angas ng babaeng 'to." Tawa pa ng ilan habang naglalakad kami.

Bagong... kahihiyan na naman.

Why did Anaiz did this... She is always making my life harder than it is.

"O-Okay na dito..." I smiled to Dalton.

Nakakahiya kay Dalton. Mukha akong ambisyosyang desperada sa harap niya. Pero hindi ganon iyon, Dalton.

Nagulat ako ng bitawan ako nito at hilahin sa gilid.

"Iris, you should focus on your studies," he started to talk.

Focus on studies. Napayuko ako at tumango.

"Unahin mo ang pag-aaral mo. You're still young to deal with Matias."

Still young? I am already eighteen. I am not young... At ka-edad lang naman niya si Matias. They are both second year college. Bakit parang ang tanda na ni Matias kung makapag-salita siya?

Ibig sabihin ba nito ay... I am also too young for him? Hindi ba ako nakikita nito bilang isang babae?

As if... I am the daughter of corrupt and worst politician. As if...

"Okay..." Tango 'ko na lang.

Naalala 'ko ang sinabi sa'kin ni Anaiz tungkol kay Dalton. I should stop it...

"Hindi ako sa nangingialam but that Matias is a headache... I do not advice—"

"It's okay..."

Nang makapasok sa classroom.ay tawanan ang binungad nila sa'kin. They are laughing and someone pull my hair.

"Ikaw ha! Akala namin si Dalton ang trip mo! Si Matias pala!"

"Bad boy pa ang nais 'no?"

Humalakhak silang lahat. Napayuko ako. Bagong... paghihirap na naman na hindi 'ko inaasahan. This is really hard.

"Ikaw ha! Hindi mo sinasabi, Iris! Ang harot!" Tulak pa ng iba sa'kin.

"Hindi nga—"

"Anong hindi?" Halakhak ng mga ito. "Bakit ang hilig mo itanggi? Nasa dugo niyo ba talaga ang pagtanggi kahit marami ng akusa sainyo?"

Pinakalma 'ko ang sarili. I breathe in and out to control my tears. Bakit ba lagi nilang dinadamay sa usapin ang mga magulang 'ko?

They didn't do anything wrong. It's me... who is always wrong.

Why did I even trusted Anaiz? Ang akala 'ko ay bukal sa loob nito ang ginagawa niya. I guess... she just wanted to humiliate me!

Akala 'ko... ay may kaunti pang bait sa'kin si Anaiz.

Buti na lang ay mag-uuwian na noon. Hindi masyado tumagal ang asar sa'kin at paglait. The one thing I hated the most when they bullied me is...

They are always talking about my parents. Na parang sapat na ebidensya iyon sa ginagawa 'ko kaya't ganito ako.

Na anak ako ng corrupt. Sinungaling. Mamamatay tao.

"Hey..."

May humila sa kamay 'ko. Napapikit ako at umatras.

"Hey there. I won't hurt you." Si Matias! Anong ginagawa niya?

"A-Anong kailangan mo sa'kin?"

"Hindi ba ay ikaw ang nagbigay ng letter? Ayaw mo bang lumapit ako sa'yo?"

Umiling ako ng ilang beses.

"Lumayo ka sa'kin." Iyon ang sinabi 'ko sakanya bago tumakbo.

Anaiz... this is Anaiz fault.

Pagka-uwi 'ko ay doon ako umiyak. Ang kanina pang nararamdaman 'ko sa eskwelahan at buong linggo... Ngayon 'ko lang naiyak.

Bakit nila sinisisi ang magulang 'ko?

"I am so sorry, Mama... Papa," even before they can clear their names, namatay lang sila dahil sa kakulitan 'ko. Dahil sa desperasyon 'ko na makatulong sa iba.

Dahil sa mga pangitain ng mata 'ko.

Hindi 'ko naman ginusto ito. God, please. Take away this ability. This is not a blessing. This is a curse that made and makes my life like hell.