Celeste Makini
Unti-unti kong minulat ang aking mga mata. Naaamoy ko ang matapang na amoy ng medicina. Nagtataka akong napapaisip.
“Na-nasaan ako?”
Inilibot ko ang aking paningin sa paligid. Isang puting k’warto ang aking kinaroroonan. Mayroon din itong mga makinarya na gamit sa ospital. Kinakabahan akong nakatitig sa aking suwero.
“Nasa Ospital ako?” Pinikit kong muli ang aking mga mata. Pilit kong inaalala ang mga nangyari sa akin ng bumukas ang pintuan ng k’wartong aking inuukopa.
“You're awake!” Agad akong naka ramdam ng takot ng makita ko si Zackary. Wala sa sarili kong isinisiksik ang aking katawan sa headboard ng kama at binalot ang aking sarili ng kumot. Masyado pang maaga para magkita kaming muli. Sariwa pa sa aking alaala ang lahat.
“I-I'm sorry, manang,” usal niya. Hind
