การเดินทางกลับจากตลาดเต็มไปด้วยความเงียบ... พริกหวานนั่งนิ่งอยู่บนรถ จมอยู่กับความรู้สึกขุ่นมัวในใจ แม้จะพยายามบอกตัวเองว่ามันคืออดีตที่ผ่านไปแล้ว... และคนที่สร้างเรื่องราวเหล่านั้นก็ไม่อยู่แล้ว... แต่บาดแผลที่ถูกสะกิดขึ้นมาใหม่ก็ยังคงทิ้งความเจ็บปวดเอาไว้
เข้ามากอดไว้แน่น
ทันทีที่กลับถึงเพนท์เฮาส์... แม้เธอจะยังซึมอยู่... ฟรานเชสโกก็วางถุงผักและของสดที่ซื้อมาลงบนเคาน์เตอร์ แล้วเดินตรงเข้ามาหาพริกหวานที่ยืนเหม่อลอยอยู่กลางห้อง... และดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น
อ้อมกอดของเขายังอบอุ่นและมั่นคงเหมือนทุกครั้ง... มันคือที่หลบภัยเดียวที่เธอมีในตอนนี้...
พริกหวานซบหน้าลงกับแผงอกกว้างของเขา ปล่อยให้ความรู้สึกอ่อนแอที่พยายามเก็บกดไว้ได้แสดงออกมา...
"ฉันขอโทษ..." เธอพึมพำกับอกเขาอีกครั้ง
"ไม่ต้องขอโทษ" ฟรานเชสโกตอบเสียงทุ้มต่ำ ก้มลงจูบที่ผมของเธออย่างอ่อนโยน "เธอไม่ได้ทำอะไรผิด"
เขากระชับอ้อมกอดให
