คำอธิบายของฟรานเชสโกช่วยปลดเปลื้องก้อนหินหนักอึ้งที่ถ่วงอยู่ในใจของพริกหวานมานาน... เธอรู้สึกเบาสบายขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน... ราวกับโซ่ตรวนที่มองไม่เห็นได้ถูกปลดออกไปแล้ว
บรรยากาศในห้องครัวกลับมาสดใสอีกครั้ง เธอเริ่มลงมือทำอาหารด้วยหัวใจที่ปลอดโปร่ง เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นเป็นระยะเมื่อฟรานเชสโกพยายามจะเข้ามาช่วย แต่กลับเกะกะมากกว่าเดิม จนเธอต้องไล่ให้เขากลับไปนั่งรอเฉยๆ
หลังจากทานอาหารมื้ออร่อยที่เต็มไปด้วยความสุขเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองก็ย้ายมานั่งเล่นที่โซฟาตัวใหญ่ในห้องนั่งเล่น พริกหวานนั่งพิงอกเขาอย่างสบายอารมณ์ ขณะที่ฟรานเชสโกก็ใช้แขนโอบเธอไว้หลวมๆ มือข้างหนึ่งลูบไล้เส้นผมของเธอเล่นเบาๆ
ความเงียบที่โรแมนติกดำเนินไปได้สักพัก... จู่ๆ ฟรานเชสโกก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาด้วยคำถามที่เธอไม่คาดคิด...
"พริกหวาน..."
"คะ?"
เขาเว้นจังหวะไปเล็กน้อย เหมือนกำลังเรียบเรียงความคิด... "ฉัน
