เช้าวันต่อมา ฟรานเชสโกออกไปจากเพนท์เฮาส์ตั้งแต่เช้ามืด เขาจูบหน้าผากพริกหวานที่ยังคงหลับใหลไม่ได้สติจากบทรักอันดุเดือดเมื่อคืน พร้อมกับทิ้งโน้ตไว้ข้างเตียง
"มีเรื่องต้องไปจัดการ... จะรีบกลับ... ไม่ต้องห่วง"
เรื่องที่เขาว่าคือการ "จัดการ" มาร์โก วาเลนติ ศัตรูที่บังอาจลอบกัดเขาให้สิ้นซากตามคำสั่งที่ได้ให้ไว้... มันคือสงครามที่ต้องจบด้วยเลือด และเขาในฐานะผู้นำต้องไปดูแลความเรียบร้อยด้วยตัวเอง
พริกหวานตื่นขึ้นมาในตอนสาย เธอเห็นโน้ตของเขาก็ได้แต่ถอนหายใจ แม้จะยังเป็นห่วง แต่เธอก็เริ่มเรียนรู้ที่จะไว้ใจเขาและเชื่อมั่นในตัวเขามากขึ้น
เธอใช้เวลาทั้งวันทำความสะอาดเพนท์เฮาส์ จัดข้าวของต่างๆ ให้เข้าที่เข้าทาง ทำอาหารง่ายๆ ทานคนเดียว และรอคอยการกลับมาของเขาอย่างใจจดใจจ่อ...
จนกระทั่งช่วงบ่ายแก่ๆ...
ติ๊งต่อง...
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น ทำให้พริกหวานที่กำลังอ่านหนังสืออยู่บนโซฟาต้องขมวดคิ้วด้วยค
