เมื่อฟรานเชสโกกลับมาถึงเพนท์เฮาส์ เขาก็พบพริกหวานยืนรออยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอไม่ได้ถามอะไรเขาสักคำ แต่รีบเดินเข้าไปหาเขาด้วยความเป็นห่วง
"ดื่มน้ำหวานเย็นๆ ก่อนนะคะ จะได้ใจเย็นๆ" เธอยื่นแก้วน้ำแดงที่เตรียมไว้ให้เขา
ฟรานเชสโครับแก้วมาดื่มอึกใหญ่ ความหวานเย็นซ่าของน้ำหวานช่วยดับความร้อนรุ่มในใจเขาได้เป็นอย่างดี เขามองเธอที่กำลังจ้องเขาด้วยแววตาเป็นห่วงแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
"ฉันจัดการตามที่เธอบอกแล้ว" เขาพูดสั้นๆ
พริกหวานถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะเดินไปด้านหลังเขา ช่วยถอดเสื้อสูทราคาแพงของเขาออกอย่างเบามือ แล้วนำไปแขวนไว้ที่ราวอย่างเรียบร้อย จากนั้นเธอก็กลับมายืนตรงหน้าเขา เริ่มลงมือปลดเนคไทที่เขาผูกไว้อย่างแน่นหนาออกช้าๆ
นิ้วเรียวของเธอสัมผัสกับผิวที่ลำคอของเขาอย่างแผ่วเบา มันเป็นสัมผัสที่ช่วยปลอบประโลมเขาได้อย่างน่าประหลาด
"วันนี้... ไม่ได้ทำอะไรที่รุนแรง... ใช่ไหมค
