ไอศกรีมรสช็อกโกแลตเข้มข้นที่ฟรานเชสโกซื้อให้ ช่วยเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำของพริกหวานได้อย่างน่าอัศจรรย์ เธอนั่งทานไอศกรีมเงียบๆ ขณะที่เขาก็นั่งจิบกาแฟเอสเปรสโซ่เข้มข้นอยู่ตรงข้าม สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่เธอไม่วางตา แต่ไม่ใช่สายตาที่คุกคามเหมือนเคย แต่เป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความเอ็นดู
"อร่อยไหม" เขาถามขึ้น ทำลายความเงียบ
"อร่อยมากค่ะ" เธอตอบพลางยิ้มกว้างจนเห็นรอยเปื้อนช็อกโกแลตจางๆ ที่มุมปาก
ฟรานเชสโกหัวเราะในลำคอเบาๆ เขายื่นตัวข้ามโต๊ะมา แล้วใช้นิ้วโป้งปาดรอยเปื้อนนั้นออกให้อย่างเป็นธรรมชาติ ก่อนจะยกนิ้วนั้นขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากตัวเอง เป็นการชิมรสชาติช็อกโกแลตจากเธอโดยทางอ้อม
การกระทำที่แสนจะธรรมดาแต่ก็วาบหวามในที ทำให้พริกหวานหน้าแดงซ่านขึ้นมาทันที เธอรีบก้มหน้าทานไอศกรีมต่อเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน
หลังจากจัดการของหวานเสร็จเรียบร้อย ฟรานเชสโกก็จูงมือเธอเดินต่อไป จุดหมายต่อไปของเขาคือโซนขายอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ เขาพาเธอเดินตรงไปยังช็อปของแบรนด์โทรศัพท์มือถือชื่อดังที่มีราคาแพงที่สุด
"เลือกสิ... อยากได้รุ่นไหน สีอะไร" เขาบอกกับเธอ
พริกหวานมองโทรศัพท์รุ่นล่าสุดที่วางโชว์อยู่ด้วยแววตางุนงง "ซื้อให้หนูเหรอคะ? แต่... เครื่องเก่าก็ยังใช้ได้อยู่นะคะ" เธอพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าของตัวเองออกมาจากกระเป๋า มันเป็นสมาร์ทโฟนรุ่นตกรุ่นไปหลายปีแล้ว หน้าจอมีรอยร้าวเล็กน้อยที่มุม และตัวเครื่องก็มีรอยถลอกจากการใช้งานมานาน
ฟรานเชสโกหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าคร่ำคร่าของเธอมาดูด้วยสายตาเรียบนิ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธ "ผู้หญิงของฉัน... ต้องใช้ของที่ดีที่สุด"
เขาหันไปบอกพนักงานที่ยืนรออยู่ด้วยท่าทีนอบน้อม "เอารุ่นท็อปสุดมาเครื่องนึง สีโรสโกลด์"
"คะ... คุณฟรานเชสโก มันแพงเกินไปค่ะ" พริกหวานรีบท้วง
"สำหรับเธอ... ไม่มีอะไรแพงเกินไป" เขาตอบกลับขณะยื่นบัตรเครดิตสีดำสนิทของเขาให้พนักงานไป พนักงานรับบัตรไปรูดด้วยมือที่สั่นเทาเล็กน้อยเมื่อเห็นชื่อบนบัตรและวงเงินที่ไม่จำกัด
ไม่นานนัก เธอก็ได้โทรศัพท์เครื่องใหม่ล่าสุดมาอยู่ในมือ มันวาววับ สวยงาม และดูล้ำสมัยจนเธอไม่กล้าจะจับแรงๆ ด้วยซ้ำ
"แต่... เบอร์เก่ายังอยู่ในเครื่องนั้นนะคะ" เธอพูดขึ้นเมื่อเห็นฟรานเชสโกทำท่าจะเก็บโทรศัพท์เครื่องเก่าของเธอใส่กระเป๋ากางเกงเขาไป
"ฉันรู้... และฉันจะทำลายมันทิ้งซะ" เขากล่าวเสียงเย็น
"เดี๋ยวค่ะ! แล้ว... แล้วหนูจะติดต่อใครได้ยังไง"
"เธอไม่จำเป็นต้องติดต่อใคร" เขาพูดพลางเดินนำเธอออกจากร้าน มุ่งหน้าไปยังเคาน์เตอร์ของผู้ให้บริการเครือข่ายมือถือที่อยู่ใกล้ๆ "ส่วนใครที่จำเป็นต้องติดต่อเธอ... ฉันจะจัดการให้เอง"
เขาจัดการเปิดเบอร์โทรศัพท์ใหม่ให้เธอทันที เป็นเบอร์สวยที่ลงท้ายด้วยเลขมงคลหลายตัว เขาหยิบซิมการ์ดมาใส่ในโทรศัพท์เครื่องใหม่ของเธอด้วยตัวเอง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา กดบันทึกเบอร์ใหม่ของเธอเป็นคนแรกในเครื่อง และตั้งชื่อผู้ติดต่อว่า...
"My Love" (ที่รักของผม)
จากนั้นเขาก็ส่งโทรศัพท์คืนให้เธอ "นี่คือโลกใบใหม่ของเธอ... ในโลกใบนี้ จะมีแค่เบอร์ของฉัน เบอร์ของคนขับรถ และเบอร์โทรฉุกเฉินของทางเพนท์เฮาส์เท่านั้น"
พริกหวานรับโทรศัพท์คืนมา มองรายชื่อผู้ติดต่อที่มีอยู่เพียงไม่กี่เบอร์ด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย
"ทำไม... ต้องทำลายเบอร์เก่าด้วยคะ"
"เพราะฉันไม่ต้องการให้ ขยะ จากอดีตของเธอ... มีโอกาสได้โทรศัพท์มารบกวนเธออีก" เขาหมายถึงแม่ของเธออย่างชัดเจน "เบอร์ใหม่นี้... จะมีแค่คนที่ฉันอนุญาตเท่านั้นที่รู้... มันคือการตัดทุกอย่างที่ไม่จำเป็นทิ้งไป และเริ่มต้นใหม่... แค่เธอกับฉัน"
พริกหวานกำโทรศัพท์เครื่องใหม่ไว้ในมือแน่น... มันไม่ใช่แค่โทรศัพท์... แต่มันคือสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นชีวิตใหม่ คือการที่เขาดึงเธอออกจากอดีตที่เจ็บปวด และสร้างโลกใบใหม่ที่ปลอดภัยให้เธอ... โลกที่มีเพียงแค่เขาคอยปกป้องอยู่เคียงข้าง
เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งและขอบคุณอย่างสุดหัวใจ
"ขอบคุณนะคะ... สำหรับโลกใบใหม่ใบนี้"
เขายิ้มรับ... รอยยิ้มที่อบอุ่นและจริงใจอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
"ด้วยความยินดี...ครับ"