ผู้พัน : 1
• กรมทหารพราน ที่ 22
" ผู้พันครับคืนนี้จะมีการขนส่งยาริมแม่น้ำโขง "
" อืม " ดวงตาคมดุจ้องหน้านายทหารจ่าสิบเอกชาตรี
" แต่ว่า...มีอีกเรื่องครับท่าน..คือ " ผู้พันรชณกรตบโต๊ะกระเตื่องพลทหารสะดุ้งมือยังคงท่าวัทยาหัตถ์คอมแบทชิดตัวยืดตรงเเด่ว
ปัง!
" อย่าช้าจ่าทุกเวลามีค่า "
" ครับๆ คือคุณ คุณหนู "
" คุณหนูอะไรอึกๆอักๆ อยากให้ผมสั่งซ่อมก่อนออกปฏิบัติหน้าที่หรือไง " ขึ้นเสียงเหี้ยมเผด็จการใช้ในการข่มขู่ลูกน้องและนักโทษผู้ร้ายมานักต่อนักขืนอืดอาจชักช้าในสภาพรบ ออกปฏิบัติหน้าที่พวกพ้องได้ตายก่อน
" เพทายค่ะ คุณพ่อให้เพทายมาพักกับคุณอาสักระยะ "
ครืนนนนน
ฟ้าคำรามเปรี้ยงปร้าง ผู้พันถอยลุกพรึบเก้าอี้เลื่อนถอยหลังครืดดวงตาคมกราดกร้าว ร่างอวบอิ่มมีน้ำมีนวลเต็มสัดเต็มส่วนโผล่หน้าอิ่มมายิ้มแป้นสวมเสื้อกล้ามรัดติ้วกางเกงยีนขาดๆเหน็บแว่นชาเเนลไว้บนหัว
' ไอ้เพื่อนเวรมันคิดยังไงฝากลูกสาวมันไว้กับเขาวะ '
ผู้พันรชณกรแห่งกรมทหารพรานผู้ไม่ยอมอ่อนข้อให้ใคร เด็ดขาดในการตัดสินใจฉลาดมีมันสมองอันเฉียบแหลม ผ่านการฝึกมาทุกรูปแบบทางบกทางน้ำทางอากาศ เป็นคนเข้าถึงยากมาก หวงพื้นที่ส่วนตัวเป็นที่สุดสันโดษ
" คุณอาผู้พันคะเพทายพักที่เดียวกับคุณอาผู้พันได้ใช่เปล่าคะ "
" ไม่ได้ "
" อ้าวแย่จังเพทายเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องคุณอาผู้พันละนะคะ "
" ไปเอากลับออกมาเดี๋ยวนี้ฉันจะโทรคุยกับพ่อของเธอด้วยว่าเรื่องมันเป็นยังไงมีที่ไหนให้ลูกสาวมาค้างอ้างเเรมกับผู้ชาย "
" แต่คุณอาผู้พันเป็นเพื่อนป๊านะคะ "
" ฉันไม่ใช่ญาติเธอ ! "
" งั้นเป็นอย่างอื่นสิคะ "
" อย่ามากวนประสาทมานี่ " ผู้พันกระชากข้อมือร่างอวบอิ่ม พาไปขึ้นรถเพทายเกือบสะดุดล้มหลายครั้งสีหน้างงๆ งอง้ำคุณอารุนเเรงกำข้อมือเธอเเดงจนเป็นรอย
ร่างอวบอิ่มถูกเหวี่ยงขึ้นรถทรวงอกที่ขนาดมหึมากระเพื่อมเห็นละชวนน้ำลายหกเลือดกำเดาพุ่ง ตาคมกริบขุ่นเครียดจัดโยนเสื้อคลุมให้หญิงสาวก่อนจะกระโดดขึ้นรถLand Rover Range Rover Evoque ขับบึ่งไปบ้านพักล้อหมุนตีฝุ่นตลบ
" เอามาให้เพททำไมคะ "
" ใส่เข้าไปชอบโชว์หรือไงนมนะ "
" ว้าย...คุณอาแอบมองหรอคะ " หญิงสาวยิ้มล้อๆแซวคนหน้าตึงเครียดไม่มีอารมณ์มาล้อเล่น
" แค่หันไปก็เห็นมันจะแทงตาฉันอยู่ละใส่เข้าไป "
เพทายเบือนหน้าหน้าแก้มร้อนผ่าวเธอสวมเสื้อทหารคุณอาผู้พันทับลงอย่างว่าง่าย ที่แซวๆหวังจะเห็นหน้าเข้มตาดุเสมอนั้นเขินแต่ไม่ค่ะเธอด้านไม่พอโดนสวนป้าบกลับจอดสนิท
งู้ย คุณอาอ่ะ ?
.
.
" เก็บของเธอออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้ "
" ไม่ค่ะ "
" ไปนอนอีกห้อง "
" ไม่ค่ะ "
" ??♂️"
" เก็บของออกไปให้ไว " เน้นทุกคนช้าๆด้วยน้ำเสียงรอดไรฟันอดทนสุดกำลังผู้พันรณชกรเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าดู
" นี่ " หันควับตวาดดวงตาเเข็งกร้าว แม่ร่างอวบอิ่มสวมเสื้อคลุมเขายืนทำหน้าไร้เดียงสาตาใส
" เพทายเข้าออกจัดเข้าตู้หมดทุกอย่างแล้วค่ะ ไม่เอาๆ ขี้เกียจเอาเก็บมันตั้งเยอะนั้นอีก " ทิ้งตัวนั่งลงเตียงชี้ไปยังโต๊ะเครื่องเเป้ง ปิดประตูเสื้อผ้าดังปัง! ประตูสั่นครืดๆดีประตูยังเเข็งแรงพอสิ่งที่เผยหลังปิดตูเสื้อผ้ามองตามนิ้วที่ชี้
ข้าวของใช้ส่วนตัวของผู้หญิงน้ำหอมเครื่องสำอางครีมบำรุง ส่วนของผู้พันนั้นมีไม่กี่อย่างเธอจัดไว้เเยกให้อยากดี
ผู้พันข่มกรามเสียงฟันเกยกระทบเสียดสีกันดัง กรอดๆ เพทายนั่งไขว่ห่างบนเตียงไม่ได้หรูหราเนื้อผ้าไม่ได้แพงมันบ้านๆ เธอไม่แคร์อัพลงโซเซียลเรียบร้อยที่พักใหม่ไฉไลกว่าเดิม
" เก็บ ออก ไป เพทาย! "
" คุณอาผู้พันดุจังคะตอนเด็กยังชอบอุ้มเพทายไปซื้อขนมพาไปเที่ยว " เพทายวัยสาวสะพรั่งวัยสาวโตเต็มไวนั้นนานมากมันหลายปีมาดีดัก
ผู้พันรณชกรยกมือคลึงขมับถอนหายใจ เขาพูดเสียงอย่างนี้ลูกน้องตาลีตาลานกันหมดแล้วเธอยังนั่งสบายทำตัวเป็นบ้านตัวเองไขว่ห่างเอนตัวเท้าเเขนบนที่นอนกระดิกเท้าหน้ามุ่ยใส่เขาอีก
" ตอนนั้นตอนนี้ไม่เหมือนกันฉันเป็นผู้ชายเธอเป็นผู้หญิงโทรมาให้พ่อส่งคนมารับสะ "
" เพทไม่อยากกลับไม่เอา เพทไม่อยากอยู่กับป๊าบ้างาน "
" งั้นเอาของเธอย้ายไปห้องโน้น " ชีเไปอีกห้องตรงข้ามกันหญิงสาวปฏิเสธสบัดหัวผมยุ่งเยิงแก้มขาวป่องเป็นลูกโป่ง
" ไม่ค่ะ "
" เพทายฉันไม่ตลกไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอ ไม่มีเวลามาต่อล้อต่อเถียงกับคนพูดจาไม่รู้ความอย่างเธอ...ฉันมีงานต้องทำกลับมาหวังว่าของเธอจะระเห็จออกจากห้องส่วนตัวของฉันหมดทุกอย่าง ! " ทุกคนพูดดวงตาแข็งกร้าวแทบจะเชือดคอขาวนั่งหน้าสลอนตาซื่อตาใส
" เดี๋ยวสิคะคุณอา "
ปัง!!
เพทายสะดุ้งเธอมองรอบๆหน้าหงอยๆ ขีดนิ้วบนที่นอนไม่รู้จะทำยังไงดีเธอไม่ย้ายไปนอนคนเดียวหรอกไม่เอาอ่ะ
.
.
" ผู้พันครับผมขอโทษ "
" เสร็จภารกิจจ่าโดนแน่ จ่าควรมารายงานผมก่อน " เสียงเหี้ยมคาดโทษจ่านี่ทั้งวัทยาหัตถ์ไหวปรกๆ เพราะต้องรีบประชุมจับกุมพวกค้ายาแถวแม่น้ำโขง
การประชุมที่เครียดทุกครั้งผู้พันจะไม่ให้เกิดข้อผิดพลาด อาจจะมีการปะทะฉะนั้นทุกคนต้องเตรียมพร้อมห้ามสติหลุด แม่น้ำโขงสามารถข้ามไปฝั่งลาวเป็นพรหมแดนกั้นไทยลาวไหลผ่านหลายจังหวัดในภาคอีสาน
ทุกคนสวมชุดเกราะหมวกฟาสติดอาวุธครบมือเตรียมออกเดินทาง ผู้กองดนัยจะกลับมาร่วมภารกิจอีกไม่กี่วันข้างหน้าภารกิจระหว่างชายเเดนสำคัญอันตรายฉะนั้นจะไม่มีใครหลบเลี่ยงการปะทะได้แต่ใครจะรอดมาได้เท่านั้น
เอาจริงผู้พันรณชกรไม่อยากเสียลูกน้องใต้บังคับบัชญาไปสักคนเดียวที่ผ่านมาเลือดเนื้อพี่น้องทหารเสียชีวิตด้วยน้ำมือคนเดียวมานับไม่ถ้วน
" ตรงจุดนี้ครับผู้พัน " พวกมันจะลักลอบส่งยากันทางเรือพวกมันจะมีช่องทางเฉพาะแน่พวกเขาออกสำรวจยังหาไม่เจอ ทุกคนติดกล้องNight Visionเพื่อคืนวันสัยทัศน์การมองเห็นยามออกภารกิจเวลากลางคืน
หมวดนครินทร์ หมวดไกรยศและจ่าพากันอ้อมไปอีกทางเพื่อรอการจับคุมจะไม่มีการปล่อยผู้ร้ายข้ามชายแดนกลับไป
.
.
.
ผู้พันกลับไปทำงานเพทายเข้าไปอาบน้ำสวมชุดมิดชิดขึ้นแค่เสื้อกางเกงขาสั่นเสื้อยืดรัดรูปแก้มก้นขาวเนียนผลุบๆโผล่ ทหารในกรมมองกันสะกิดเป็นพรวน
เธอหิวแต่ไม่รู้ว่าที่ขายอาหารอยู่ตรงไหนสนามฝึกบ้านพักห่างกันพอสมควรแต่ไม่มากเธอเอาจักรยานข้างบ้านคุณอามาปั่นนึกหน้าโหดเสียงเหี้ยมๆด่าเธอละขนลุกดุมากดุเหมือนสุนัข
" ขอโทษนะคะขอถามหน่อยค่ะ " เจอทหารผ่านมาก็เลือกถามมันสักคน
" ได้ครับ "
" ที่ไหนขายอาหารคะ "
" อ่อ ทางนั้นครับตรงไปเลี้ยวขวา "
" ขอบคุณค่ะ " เพทายยิ้มและขอบคุณเดินไปตามทางที่ทหารคนนั้นบอก หิวท้องร้องไส้กิ่วอีกอย่างนะเธอทานง่ายๆอะไรก็ได้ยกเว้นทำอาหารบอกได้คำเดียวว่าเละ
ฝนตกฟ้ารั่วเพทายปั่นจักรยานกลับถึงได้ทัน มือปัดหยาดฝนสบัดผมไล่หยดน้ำ ลูบเเขนด้วยอากาศเริ่มเย็นยะเยือกฟ้าร้องดัง สายฟ้าฟาดดังเปรี้ยง!!!
หน้าเอมอิ่มปากกระชับสั่นเพทายเม้มปากรีบเปลี่ยนบนห้องเพราะชุดเดิมเปียก หน้าขาวใสซีดมองรอบตัวระหวาดระแวงจัดการแปรงฟันล้างหน้ามานั่งกอดเข่าบนที่นอนเปิดไฟสว่างโล้ทั้งบ้านในห้อง
" ฮือ คุณอาเมื่อไหร่จะกลับ "
พรึบ!
ผู้พันถอดหมวกเหน็บไว้ที่สีข้างเดินเข้าไปในบ้านมืดเงียบหยิบไฟฉายขึ้นมาส่องไฟดับเดี๋ยวไม่เร็วๆนี้ไม่ก็พรุ่งนี้ก็น่าจะติด ฝนยังตกหนักเขาก็เปียกทั้งตัวเดินขึ้นบันไดฉับๆแทบไม่ต้องมองถึงห้องผู้พันจับมือปืนเขาลืมสนิทว่าก่อนหน้ามีใคร
เขาคิดว่าเขาบอกเด็ดขาดครั้งสุดท้ายคือต้องปฏิบัติตามคิดว่าในห้องอาจจะมีขโมยมือจับประที่แง้มปิดไม่สนิทดันเข้าไปช้าๆ
แอ็ด
" ใครยกมือขึ้น " ชักปืนเอามือถือไฟฉายไขว่กันส่องกระบอกปืนไฟทั่วท้องหันมาส่องเตียงอย่างรวดเร็ว
" ฮึก แสบตาคุณอาผู้พันหรอคะ " เสียงสั่นเครื่อสะอื้นเบาๆมือขาวๆยกป้องหน้าทั้งเบือยหน้าหลบเเสงไฟฉายสว่างจ้าส่องตาเต็ม
ผู้พันรณกชลดปืนพร้อมไฟฉายลงเก็บเข้าที่ร่างอิ่มบนเตียงลนลานลงจากเตียงวิ่งเข้ามากอด
" นี่เธอยังอยู่อีกหรอ "
หมับ !
ผู้พันปล่อยไฟฉายหล่นจากมือ ลูกสาวเพื่อนวิ่งมาสวมกอดเขาแน่น
" คุณอากลับมาช้าเพทรอตั้งนาน เพทกลัวเสียงฟ้าร้อง " กลัวหลายๆอย่างในชีวิตของเธอเกิดการเปลี่ยนเเปลงมากมายจากไม่เคยกลัวก็กลัวจากไม่ชอบกลับชอบและสิ่งที่ชอบกลับเกลียด เกลียดการอยู่คนเดียวยิ่งในเวลานี้
" อ่อน ออกไปเห็นไหมฉันเปียกฉันสั่งเธอว่าไงบอกให้กลับไปๆ "
" ฮือออ คุณอาผู้พันเพทกลัว " เธอยังบกเบียดเนื้อตัวนุ่มอวบมาไม่หยุดผู้พันว่าด่ายังไงก็ไม่ยอมปล่อยตัวสั่นเหมือนลูกหมา
" ปล่อยพูดไม่รู้เรื่องรึไง " กลับมาก็อยากนอนพักวันพรุ่งนี้ต้องตื่นย่ำรุ่ง
" ไม่เอา "
กระชากดึงร่างอิ่มออกร่างนั้นเซถลาไปนั่งแหมะบนเตียง เธอตกใจเเสงจากไฟฉายสลัวทำให้ผู้พันเห็นว่าเธอร้องไห้แววตาหวาดกลัวไม่ได้โกหก ถอยคำผรุสวาทหายกลืนลงลำคอแกร่ง
" หยุดฉันจะเปลี่ยนชุดนี่ไฟฉายเอาไป " ก้มลงเก็บไปฉายละเลี่ยงไปอีกทางถอดชุดท่อนบนจนหมดเหลือกางเกงไปถอดในห้องน้ำ
เพทายเธอคลายสะอื้นพอมีคนอยู่ในห้องด้วยก็ลดอาการหวาดกลัวลงได้ต้องมาตะลึงหุ่นคุณอาผู้พันลำเเสงไฟฉายที่ถือส่องขึ้นเพดานล้มส่องไปแผ่นหลังบึกบึนมีรอยแผลเป็นจากการปฏิบัติภารกิจหลายที่
กล้ามหนาท้องลูกมหึมาหุ่นหนาที่เเซ่บหนัดอัดแน่นอุดมด้วยกล้ามเนื้อผิวแทน
" นี่มันเเสบตา "
" ขอโทษค่ะ "
เพทายกระพริบตาถี่ๆ ผู้พันตวัดสานตาดุๆเดินเข้าห้องน้ำไป เธอนั้งรอจนเสียงในห้องน้ำเงียบลงสักพักผู้พันเดินเปลือยอกส่วมกางเกงนอนยางยืดออกมาความเคยชินตัวคนเดียวอยู่คนเดียวจะนอนไม่ใส่เสื้อลืมว่าอีกคนร่วมห้องและยังเป็นสตรี
" ไปนอนอีกห้อง "
" ไม่ค่ะเพทายนอนคนเดียวไม่ได้นอนคนละฝั่งกันก็ได้นะคะคุณอาผู้พัน " พูดขอร้องแต่ตาเจื่อน้ำตาเมื่อครู่เอาแต่จ้องแผกอกกว้าง
เเววตาดุดันจ้องหน้าหญิงสาวร่างแกร่งก้าวไปบีบยกแขนจะพาเพทายไปอีกห้อง
" ไม่นะคะ เพทไม่นอนคนเดียวไม่เอาคุณอา " แขนกลมกลึงแต่เหนียวใช้ได้กอดลำตัวกำยำขืนตัวจิกเท้าลงไม่ยอมท่าเดียว
" เห้อออ จะเอายังไงกับเธอดีนะ "
" ไม่เอายังไงเพทก็ง่วงไปนอนกันค่ะ เพทนอนคนเดียวไม่ได้จริงๆ "
เห้อออออออ
ลูบหน้าลูบดาละเปลี่ยนกลับเข้าไปในห้องนอน
" ไปนอนคนละฝั่ง "
" เย้ " คลายกอดเขาวิ่งดุกดิกๆไปนอนติดอีกฝั่งไม่งอแงยอแยอีก
เห้อออ ผู้พันถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่ตั้งแต่หญิงสาวมาลืมโทรหาเพื่อนเสียสนิทลืมจริงๆ ล้มตัวลงนอนหันหลังนอนตะแคงไม่ชินเลยที่มีคนนอนเตียงเดียวกันที่ไม่ใช่พวกลูกน้องเพื่อนๆที่ฝึกกันมา
" คุณอาหลับยังคะ "
"....."
จึ๊งๆ เอานิ้วไปจิ้งแผ่นหลังเนื้อตึงๆ เพทายยิ้มนอนตะเเคงมองแผ่นหลังกว้างละหลับตาลงหลับได้ในเพียงถึงห้านาที
ผิดกลับอีกคนกระสับกระส่ายพอพลิกตัวมาอีกทางต้องมาพบเจอคนนอนหลับสบายใจเฉิบ เห้ออ ยกผ้าห่มคลุมจนปิดยอดถันดุดันเสื้อยืดพอดีตัวต้องสั่งสอนบ้างแล้วว่าอยู่กับผู้ชายควรใส่ชุดยังไง...เห้ยละผู้พันน้อยหลับลูก ไม่ใช่ตื่น!
ร่างอวบอิ่มยกแขนพาดกอดฮีตเตอร์อุ่นกำลัง ฮีตเตอร์ที่มีเนื้อหนังมังสาอกล่ำสองข้างขึ้นรูปสวยมีแก้มยุ้ยทับประกบ ท่อนแขนล่ำโอบตะแคงตัวมากอดร่างนุ่มเเน่นอิ่มไปกอดคล้ายว่าเป็นหมอนข้างเนื้อพิเศษทรวงอกอวบล้นบี้ไปกับเนื้อฮีตเตอร์ล่ำๆ
" อื้อ สบายจัง " เนื้อที่นอนแข็งไปหน่อยแต่พอนอนกลับสบายอุ่นกว่านอนที่บ้านเพทายคิดยิ้มนอนกระชับสิ่งนั้นขึ้นอีก แสงแดดส่องบ่งบอกว่าเช้าแล้วเธอยังอยากตื่นทว่าอยากลืมตามาดูบรรยากาศที่นี่
คุณอาผู้พัน เพทายตาโตเธอไม่กล้าขยับพอลืมตามาพบว่าที่นอนแสนสบายอุ่นน่าเอากายซุกคือร่างกายล่ำบึกคุณอาผู้พันนี้เอง
ดูหน้าตอนหลับสิคิ้วเข้มดกนอนยังขมวดคิ้วปากสิหยักตรงนี้ดีจังอยากจับค่อยยกมือมองแขนล่ำกอดเอวเธอไว้ละยิ้มย่องปลายนิ้วสัมผัสตรงขอบปากหยักคนนอนหลับอกอวบบดลงเนื้อเเน่นจนบี้ยอดถันเเข็งดุนกับแผงอกร่างแกร่ง
" ต่อไปจมูก คิกๆ " พอได้จับละรู้สึกชอบใจเหมือนได้แกล้งคนนอนหลับไปในตัวทีเมื่อวานไล่เธอละวันนี้พอตื่นมากอดเเน่นเชียว ชิ คุณอา
นิ้ววนเล่นปลายจมูกสำรวจโครงหน้าคมครามสุขได้ของเล่นถูกใจไล่ลามไปถึงคิ้วเข้มดกดำขนไม่ถึงกับเเข็งไล่นิ้วย้อนศรขนคิ้วกัดปากยิ้มกริ่มชอบจัง
ต่อไปเปลือกตาสัมเปลือกตาสีเข้มพอเห็นว่าคุณอาผู้พันนอนหลับสบายไม่ตื่นก็นอนซบอกลากนิ้ววนเล่นอผงอกเนื้อเเน่นจนไปชนยอดอกสีเข้ม
หมับ!
" อุ้ย ตกใจหมดคุณอาผู้พันตื่นละหรอคะ " เพทายแหงนไปยิ้มกริ่มอกใจอยู่นะยิ้มกลบเกลื่อนที่แอบลักสัมผัสคนลืมตามาก็แผ่ความดุมาทันที
" เธอมานอนตรงนี้ได้ยังไง "
จุ๊บ เพทายขยับตัวยื่นไปจุ๊บมุมปากเธอช้อนสบตาดุเเวบเดียว ตาที่ดุทวีความร้อนเเรง
" มอนิ้งคิสค่ะคุณอาผู้พัน นอนกอดกันแบบนี้อุ่นออก "
" ออกไปฉันจะมีงานเช้า " กว่าจะคลำหาปากเจอ ผู้พันรณชกรเอ่ยปากร่างนุ่มนิ่มนอนเกยบนตัวให้ออกห่าง
" อีกหนึ่งนาทีค่ะ "
" ไม่ได้ " จับไหล่มนดันออกจากตัวเเต่หญิงสาวไม่ปล่อยเธอเกาะติดเป็นลิงร่างหนาได้พลิกทับร่างนุ่มนิ่มแทนหน้าห่างกันแค่คืบเพทายสบตาผู้พันแต่ทนสบตานานไม่ไหว ไม่ใช่เพราะกลัว
" ยอมละคะ " ยอมแต่โดยดีเเขนลงข้างลำตัวแต่คุณอาผู้พันยังจ้องเธออยู่อย่างนั้น
" คุณอาผู้พันเพทหนัก "
" ฉันควรสั่งสอนเวลานอนกับผู้ชายที่ไม่ใช่พ่อเธอควรระวังตัว" มือแกร่งค้ำคร่อมร่างอิ่มดวงตาลุ่มลึกจ้องดวงตาสวยหนึ่งคู่ " ไม่ควรใส่ชุดวาบหวิบถึงเนื้อถึงตัวผู้ชายก่อนเขาเรียกว่าอ่อย "
เพทายสะอึกเธอกลั้นหายใจหลบสายตาอีกครั้งและร้อนๆหนาวๆตัวยอดถันที่ไม่ได้ตั้งใจและสั่งไม่ได้ชูยอดดันเสื้อยืดพอดีตัวจะเรียกว่ารัดก็ว่าได้
" เพททำตัวปกติคุณอาผู้พันก็เป็นคุณอาเพทนะคะ "
" แต่ฉันไม่ใช่ญาติแท้ๆของเธอฉันเป็นผู้ชายมีความต้องการ เธอควรระวังตัวเองมากกว่านี้ถ้าเป็นคนอื่นละเธอไปอ่อยเขาแบบนี้เดี๋ยวเขาได้คิดไปไกลจับเธอปล้ำทำไงฮะหรืออยาก อุ๊บ " ไม่อยากฟังเสียด่าว่าเธอเป็นผู้หญิงใจง่ายไม่รู้จะทำยังไงเธอจับแก้มคุณอาผู้พันผงกหน้าเอาปากทับปิดเสียงเขาไว้
เพทายหลับตาพอผละออกช้าเธอส่งสายตาเคืองๆให้ผู้พัน
" เพทไม่ได้ทำกับใครก็ได้ไม่เคยทำกับใครทั้งนั้น งั้นจะไปลองอ่อยคนอื่นดูค่ะว่ามันจะจริงมั้ย อุ๊บ " ว่ามาประชดกับผู้พันรณชกรฟิวซ์ขาดประกบปิดปากเรียวอิ่มร่างกำยำเครียดไรกล้ามชัดอัดทับร่างเนื้ออวบอัดเพทายจมกาย
อื้อ เพทายตกใจเธอเบี่ยงหน้าหลบหากมือแกร่งสอดมากดท้ายทอยเธอรัลงบจูบดวงตาคมดุจ้องเธออย่างโมโห เธอผลักอกที่ทับลงมาไม่ไหวติง
คุณอากระชากปากล่างเธออย่างเเรงกดจูบแรกเธอมาอย่างซาดิสมืออีกข้างไล้มาข้างเอวขยำตามแรงอารมณ์ลิ้นวนควงในปากรุกล้ำมาอย่างอุกอาจนำพากระแสไฟฟ้าเเล่นผ่านไปทั่วร่าง
อึก เพทายสะเทิ้นกายอวบอิ่มเด้งทรวงอกหาอุ้งมือที่ขย้ำตะปบลงมา ตาเบิกโพลงค่อยๆหรี่ลงเปลือกปิดในที่สุดน้ำหายใจกระเส่าจูบที่คล้ายจะรุนเเรงมีความซาบซ่านมาแทรกซึมเข้ามาทีละน้อยๆ เรียวปากหนาคุณอากอบกุมปากเธอทั้งบนล่างเปียกชุ้มน้ำลายและลิ้นกวาดซีฟันเธอทุกซีจ้วงอย่างรวนเรหัวใจเธอเต้นระส่ำระส่ายมือไปโอบลำคอหนาแทน
พรึบ!
" อ๊ะ คุณอาอย่า "
แผล่บๆ แผล่บๆ สิ้นเสียงห้ามเพทายหลุดเสียงประหลาดปากเธอบวมเเสบเห่อร้อนรอบปากแอ่นอกขึ้นตาปรือมองคุณอาผู้พันขยำเต้ามารวมกันละเลงลิ้นลงยอดสีนมชมพูพร้อมกัน
" อื้อ คุณอา อาส์ มันจะไปกันใหญ่ละนะคะ " เพทายขืนตัวออกยอดถันสีหวานก็ไม่อาจหลุดจากปากชูชกกระหายหิว
จ๊วบๆๆ
" คุณอา อ๊ายยเจ็บ " หัวนมสวยบี้เมื่อผู้พันยักฟันลงละเอาลิ้นแยงรูหยักยอดถัน จ๊วบๆ
เพทายขบกัดริมฝีปากอันบวมเบ่งเธอแอ่นส่ายกายกลางกายเต้นตุบขมิบขยับจากภายในเธอเพิ่งรู้ว่ามันรู้สึกดีและทรมานเสียวและเร่าร้อนจากภายใน
" คุณอาาาา " ผู้พันรณชกรเริ่มได้สติเมื่อเสียงเรียกชื่อเขาดังยาวมันคือเสียงครางก่อนที่เขาจะเตลิดจนกู่ไม่กลับมือเกือบจะช้อนไชไปขยำความอวบอูมเช่นร่างกายเย้ายวนนี้ ผู้พันขยับหน้าชอบหยุดการดูดดุนยอดสีหวานละแดงด้วยปากตนเองน้ำลายอาบเยิ้มจากปากหยักเป็นสายใยยืด
" ฉันถึงได้บอกไงว่าถ้าทำมันจะเกิดเรื่องอย่างนี้ทำตัวง่ายยั่วผู้ชาย "
เพี้ยะ !!!
" เกลียด เกลียดคุณอาที่สุดเอาจูบเเรกเพทคืนมาเอาความรู้สึกเพทคืนมา " เพทายผลักร่างแกร่งออกเธอคว้าเอาโทรศัพท์อย่างเดียววิ่งหนีออกไปด้วยน้ำตานองหน้าสายตาที่สุดจะตัดพ้อต่อผรุสวาสวาจาร้ายกาจทำร้ายจิตใจ
" เพทเดี๋ยวเพท โถ่เว้ย "