ณ ญี่ปุ่น / เขตท่าเรือร้างยามดึก
ลมหนาวพัดแรงจนผ้าคลุมไหล่เก่า ๆ ของ
“พ่อแพรวา” สะบัดตามแรงลม
เขายืนอยู่กลางโกดังเหล็กมืดทึบ มีเพียงหลอดไฟสีส้มสองดวงกระพริบเป็นจังหวะ ให้ความรู้สึกเหมือนโกดังทั้งหลังหายใจอยู่ในเงามืด
เสียงคลื่นกระทบเสาเหล็กดังสะท้อนเข้ามาบรรยากาศอึดอัดจนหัวใจแทบจะระเบิดออกจากอก
ประตูเหล็กเก่า ๆ ส่งเสียงครืดดังสะท้าน ชายชุดดำสามคนเดินเข้ามา ใบหน้านิ่ง รอยสักรูปมังกรสยายปีกที่ลำคอทุกคนเหมือนกัน
และตรงกลางชายคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ ก้าวเท้าแต่ละครั้งเหมือนมีอำนาจกดอากาศให้หนักลง
เขาคือ คาซึ หัวหน้าแก๊งดราก้อน
อดีตนายใหญ่ที่พ่อแพรวาเคยทำงานด้วย
คนที่รู้ความลับทุกอย่างของเขา
รวมถึง “เหตุผลที่เขาหนีออกมา”
คาซึหยุดยืนตรงหน้า
ดวงตาคู่คมมองผ่านแว่นสีเข้ม
คมจนเหมือนบาดผิวได้
“ไม่ได้เจอกันนานมาก”
เสียงทุ้มต่ำ ลึก และเย็นดั่งเหล็กในฤดูหนาว
พ่อแพรวากัดฟัน
พยายามน
