🌒 คืนคอนโดของเสือร้าย

2712 Words

ประตูลิฟต์ปิดลงปุ๊บ เพลิงก็ดันเธอเข้ากำแพงทันที แรงพอให้หลังเธอกระแทกเบา ๆ แต่ไม่เจ็บเป็นแรงที่บอกชัดว่า..! เขาไม่คิดรออะไรอีกแล้ว มือเขากดข้างศีรษะเธอ ล็อกเธอให้อยู่ในอ้อมแขนของเขาเพียงคนเดียว สายตาคู่เดิมเข้ม ดิบ และโคตรเอาแต่ใจ มองเธอแบบจะกินทั้งตัว “ขึ้นลิฟต์มากับฉัน คิดว่าฉันอดใจไหวเหรอ” เขากระซิบ ต่ำจนพื้นลิฟต์เหมือนสั่นตามเสียงเขา แพรวาอ้าปากจะพูด แต่เขาไม่ให้โอกาส ริมฝีปากเขาประกบลงมามาที่ปากเธอแรง จนเธอแทบจับลมหายใจไม่ได้ ลิ้นระรัว พันกันดังจ๊วบจ้าบ มือเขาเลื่อนไปจับเอว กระชากเข้าหาตัว ทำให้ลำตัวทั้งคู่แนบชิด จนเธอรู้สึกถึงความร้อนใต้เสื้อเขาชัดเจน เขาจูบเธอรัวขึ้น แรงขึ้น เหมือนเขาอดกลั้นมานาน แล้วเพิ่งปลดเบรกในลิฟต์นี้ เสียงลมหายใจของเขา กระทบปากเธอทุกครั้งที่ผละไป แล้วกลับมาแรงกว่าเดิม จนเธอเผลอปล่อยเสียงสั้น ๆ ในลำคอ อ้า~! อึ้ม ๆ ~! เขาชะงักแค่เสี้ยววินาที ก่อนจะยิ้มมุมปากและเร้งเร้าใจจนหัวใจเธอแทบหยุดเต้น “อย่าทำเสียงคางแบบนั้น ฉันจะไม่หยุดจริง ๆ” มือเขาเลื่อนลงสอดใต้ต้นขาเธอหนึ่งข้าง ยกขึ้นพาดที่เอวในจังหวะที่ลิฟต์ยังเคลื่อนขึ้นเงียบ ๆ เธอเกาะไหล่เขาแน่น เพราะเขาโน้มตัวเข้ามาอีก เขากัดริมฝีปากล่างเธอเบา ๆ แรงพอให้ขาเธออ่อน ก่อนจะลากจูบลงตามแนวกราม แตะซอกคอ ช้า ๆ แต่ลึกจนเธอสะท้านวูบถึงตำแหน่งใต้ท้องน้อยมีน้ำค่อยๆ เมือกออกมา มืออีกข้างของเขาจับสะโพกเธอแน่น ล็อกให้เธออยู่ในจังหวะเดียวกับเขา เสียงเขาขาดหายเล็กน้อยเมื่อพูดต่อ เหมือนคุมตัวเองแทบไม่อยู่ “รู้ไหม ตรงนี้มันอันตรายแค่ไหน” เขาจับคางเธอ บังคับให้เธอสบตาเขา “ถ้าลิฟต์ไม่จอดสักที ฉันคงลืมว่าเราอยู่ที่สาธารณะ” เขาพูดจบก็จูบเธออีกครั้งแต่คราวนี้ เร็วแรงลึกขึ้น ดูดดื่มหมกมุ่น แทบทำเธอเข่าทรุด มือเธอเลื่อนขึ้นไปจับต้นคอเขา เขาเงยหน้าขึ้นนิดหนึ่ง มองเธอด้วยสายตาที่ทั้งคลั่ง ทั้งเอ็นดู ทั้งอยากในเวลาเดียวกัน แล้วเขาก็พูดประโยคที่กระแทกใจที่สุดในลิฟต์นั้น “เธอรู้ไหม ฉันไม่ใช่อยากได้แค่ตัว ฉันอยากได้เธอทั้งคน” ลิฟต์กระทบเบา ๆ ตอนถึงชั้นเสียง “ติ๊ง” ดังขึ้นในจังหวะที่เขายังคงจับเอวเธอไว้แน่นหน้าผากแตะหน้าผาก ลมหายใจยังพันกัน เขาหลับตาหนึ่งวินาที เหมือนพยายามดึงสติกลับเข้าร่าง ก่อนจะเอ่ยเบา ๆ แต่โคตรดิบ “พอแค่นี้ ไม่งั้นฉันลากเธอออกไปทั้งแบบนี้จริง ๆ” ประตูลิฟต์เปิดออก เขาปล่อยมือนิดเดียว แต่ไม่ได้ปล่อยเธอจริง ๆ เพราะมืออีกข้างจับเอว ดึงให้เดินออกไปพร้อมเขา เหมือนประกาศเงียบ ๆ ว่า.. คืนนี้ยังไม่จบ แต่แค่พักลมหายใจเท่านั้น ทันทีที่ลิฟต์เปิด เขาแทบไม่ปล่อยมือจากเอวเธอด้วยซ้ำ กลับดึงเธอเข้าใกล้มากขึ้น แรงเหมือนเขากำลังกดอารมณ์ตัวเองไม่ให้ระเบิดตรงโถงลิฟต์ ทางเดินยาวไปจนถึงหน้าห้อง เสียงฝนด้านนอกยังดังคลออยู่ไกล ๆ แต่ในหัวใจแพรวาได้ยินแค่เสียงลมหายใจของเขา ประตูห้องถูกไขเปิดแบบแทบไม่มอง แล้วปิดดัง “ปัง” อยู่ด้านหลัง ในวินาทีที่เขาผลักเธอเข้าภายในห้อง หลังเธอชนประตู เธอสะดุ้ง แต่ยังไม่ทันหายใจ เขาก็เข้ามาประชิด ร่างสูงของเขาทาบเธอทั้งตัว ความร้อนจากเขาทำให้ห้องที่มืด ๆ รู้สึกขาดอากาศทันที มือเขาวางข้างศีรษะ กักเธอไว้ใต้เงาของเขา แต่ต้องการ “ยึดเธอไว้ทั้งคน” เขาเริ่มจากใบหน้า ลากนิ้วช้า ๆ ตามแนวแก้มถึงคาง นิ้วหัวแม่มือปัดริมฝีปากเธอเบา ๆ สัมผัสบาง แต่เจตนาชัดเจนว่าต้องการให้เธอรู้สึกเสียวซาบซ้านไปทุกมิลลิเมตร “เธอยังสั่นอยู่เลย…” เขากระซิบ เสียงต่ำจนท้องเธอวูบ “แบบนี้ยิ่งทำให้ฉันอยากสัมผัสให้หมดทั้งตัว” มือเขาเลื่อนจากใบหน้าลงมาที่ลำคอ กดปลายนิ้วเบา ๆ ตรงชีพจร เหมือนวัดระดับความเร็วหัวใจที่เขาเป็นคนทำให้มันเต้นแรงขึ้นเอง จากนั้น เขาลากนิ้วไปตามกระดูกไหปลาร้า ลดแรงกดลง ปลดกระดุม แต่ไม่ใช่การปลดแบบถนุถนอม แต่กระชากออกอย่างบ้าครั่ง แล้วเพิ่มขึ้นทีละจังหวะ เหมือนกำลังหา “จุดที่เธอแพ้” เธอเกาะแขนเขาไว้ เพราะเขาทิ้งน้ำหนักตัวเข้ามามากขึ้น วางหน้าผากลงกับหน้าผากเธอ มือเขาลงต่ำอีก สัมผัสไหล่ เลื่อนไปด้านหลัง ไล้ผ่านสันหลังลงมาทีละนิ้ว แรงแต่จงใจที่เขาสัมผัส “ข้างหลังเธอร้อนหมดแล้ว” เขาพูดช้า ๆ ลมหายใจข้างหูทำเธอขนลุก “รู้ตัวไหม?” เขากดมือบนแผ่นหลัง ดึงเธอเข้าชิดอก จนไม่มีช่องว่างแม้แต่นิดเดียว มืออีกข้างของเขาลงต่ำ ไล้ผ่านเอว ไปถึงสะโพก กดเบา ๆ ให้เธอแนบเข้าหาตัวเขามากขึ้นอีก และใช้มือจับแกนแท่งอุ่นๆ ของเขายัดเข้ากลับร่องลึก ที่มีน้ำเยื้อๆ ไหลออกมาพอให้เธอไม่เจ็บ เสียงดังพลั๊ก ๆ ตั๊บ ๆ เป็นจังหวะ แรงพอให้เธอเผลอปล่อยเสียงออกมา โอ้ย 😣 ๆ อ้า~ อ้า~ อึ้ม ~ อึ้ม~ เอาแรงกว่านี้ได้ไหมเพลิง เขาหัวเราะในลำคอ เสียงนั้นกระเซา หอบ และเสียวซ่านจนขาเขาเกือบอ่อน “แค่แตะก็ตอบฉันแรงขนาดนี้?” เขากัดคำพูดเบา ๆ ข้างหู “ถ้าจะฉันไม่หยุดนะ จะเพิ่มแรงตามที่เธอขอ แต่เธอไหวแน่เหรอ” คำถามนั้นทำให้สติส่วนหนึ่งของเธอกลับมา พร้อมกับความมึนจากแอลกอฮอล์ และยาที่พุ่งขึ้นหัวอย่างรวดเร็ว เธอเริ่มโงนเงนเล็กน้อย “ทนไหวสิเอาเลย จัดมาหนักๆ ฉันไม่แพ้นายหรอกนะ” “เวร…เมาขนาดนี้แล้วยังกล้ายั่วกล้าถ้าอีก” เขาพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเริมเพิ่มกระกระแทกแรงขึ้นเรื่อย ๆ เป็นจังหวะ เขาใช้มือจับสะโพกเธอสองข้าง จนเธอส่งเสียงร้องออกมาขึ้นเรื่อยๆ จนเพลิงถอนตัวไม่ออกจากเสียงคางของเธอ แล้วเขาอุ้มเธอในท่าลิงอุ้มแตงพาเธอเดินไปที่เตียงแทน 📍 ณ คอนโดเพลิง – ตีสามกว่า เพลิงอุ้มเธอจากข้างประตูมาไว้บนเตียงช้า ๆ กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นน้ำหอมจากร่างชายหนุ่มทำให้เธอสั่น แต่เขากลับไม่พูดอะไร นอกจากถอนหายใจเฮือกใหญ่ “อยู่นิ่ง ๆ หน่อยสิ ยัยตัวแสบ…” เสียงทุ้มของเขาแหบ แต่เต็มไปด้วยความพยายามจะคุมอารมณ์ เขาถอดเสื้อแจ็กเก็ตออกก่อนจะจับที่สะโพกเธอสองข้างต่อ แพรวาอยู่ในท่าหมาแอนก้นหันหลังให้เขา มือสองข้างของเพลิงปล่อยจากสะโพก ลูบไล้ตามขอบเอวไล่ไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าอกเทอ สองเต้า เขาใช้มือสองข้างจับลูบ ๆ คลำๆ บรรจงใช้นิ้วขี้บรรจงเขี่ยคลึงที่หัวอย่าเร็วระรั่ว และบีบครั้นอย่างเป็นจังหวะตามอารมณ์เข้า อย่างเบามือ แพรวาครางในลำคอ “ร้อน…โอ้ย อึ้ม ๆ อ้าๆ ๆ~” “รู้แล้วน่า…อย่าคางแบบนี้สิมันเสียว” เพลิงพูดสั้น ๆ เสียงกระเซา เสียงหอบเหนื่อย ขาดห้วง เขายืดตัวขึ้น สูดลมหายใจยาว ราวกับพยายามดึงสติกลับมาแต่ยังไม่ทันจะได้เปลี่ยนท่า แขนเสื้อเขาก็ถูกคว้าไว้แน่นด้วยมือเล็ก ๆ ของเธอ “นายเพลิง ทำไมนายหล่อขนาดนี้” เธอพึมพำ ปลายนิ้วแตะที่ริมฝีปากเขาเบา ๆ “ริมฝีปากนี่ น่าจูบชะมัด” เพลิงตาโต “นี่เธอ—หยุดนะ” นิ้วเธอกลับแตะลงบนริมฝีปากเขาแทนคำตอบ “จุ๊ ๆ ไม่เอา ไม่พูด” เธอขยับเข้ามาใกล้ จับสาบเสื้อเขาไว้มั่น ดึงจนกระดุมหลุดไปสองสามเม็ด เผยให้เห็นแผงอกแข็งแรงใต้เนื้อผ้า ปลายนิ้วเธอลูบจากปลายคาง ลงมาตามลำคอ ผ่านลูกกระเดือก ลากลงบนอกเขาอย่างเผลอตัว “อืม มีกล้ามให้จับพอเต็มมือเลย” เธออมยิ้ม ทั้งที่ตายังหลับ ๆ “นายมันครบองค์ประกอบผู้ชายในฝันของสาว ๆ และในนั้นต้องมีฉันแน่ ๆ” เพลิงกัดฟัน กล้ามเนื้อทั้งตัวตึงเครียด ไม่ใช่เพราะคำพูด แต่เพราะสัมผัสของเธอที่ลากไปตามผิวเขาอย่างไร้ระวัง “แพรวา พอ ” เธอไม่ฟัง เงยหน้าขึ้นมาช้อนตาเบลอ ๆ มองเขาใกล้ ๆ ก่อนจะดันตัวเองออกจากท่าขุกเข่า และหันหน้ามาเผชิญหน้าเขา ใช้มือพลักหน้าอกเขาเบาๆ แล้วนั่งค่อมบนตัวของเพลิงตรงสะดือ เธอค่อยๆ ใช้มือลูบไล้ตามแนวกล้ามไล่ลงมาเรื่อย ๆ ลงมาถึงสะดือ เธอถอยตัวเองลงมาก้มหน้าลง ใช้ปากค่อย จูบลงบนตรงท้องน้อยไล่ระดับลงมาที่สะดือ และลงมาตรงแถวแกนกลางลำอุ่น ๆ ของเขา เธอใช้มือบรรจงจับที่แท่งนั้น บูดขึ้นลง อย่างค่อยเป็นค่อยๆ ไป จนเพลิงส่งเสียงร้องครางออกมาแผ่ว ๆ แบยกระเซ่า เธอก้มหน้าลงใช้ปากลูดขึ้นลงแทนมืออย่างเมามันเร้าร้อน จนเพลิงบอกว่า..แพรวาพอก่อนเดี๋ยวมันแตกก่อน แพรวายกปากออกแล้วเลื่อนตัวเข้ามานั้งค่อมใช้มีจับที่แท่งอุ่นอีกรอบแล้วจับยัดเขาไปในร่องกลางเยื้อ ๆ ของเธอดัง พลั๊ก~ ~ อ้า~ อ้า~ เธอขโย่มขึ้นลงตามจังหวะเร็วบ้างช้าบ้างสลับกัน เธอกันริมฝีปากคางออกมาเบาๆ “โอ้ย ๆ ๆ ฉันเสียวมากมันมาก นายละ” “ฉันก็ชอบแบบนี้แม้จะไม่เคยทำกับใครมาก่อน” “นายใกล้เสร็จยัง ฉันใกล้แล้วนะ” “เธอก็ขโย่มแรง ๆ สิจะได้ถึงจุดพีคงัย” “ได้ ฉันจัดให้ตามคำขอของนาย” เธอขโย่มแรงขึ้นเรื่อย ๆ เพลิงใช้มือจับที่เอวเธอหนึ่งข้าง ส่วนอีกมือจับไปที่เต้านมหนึ่งข้างบีบคั้นจนใกล้สำเร็จภาระกิจ เพลิงและแพรวาร้องประสานเสียงคราง เบาๆ และเริ่มระดับเสียงขึ้นเรื่องๆ จนร้อนออกมาเสียงหนักแน่นสุดท้ายพร้อมกันดัง อึ้ม ~ อ้า ~ สุดแรงพร้อมกัน และแพรววาที่ทรุดตัวลงนอนทับร่างเขา อย่างเหนื่อยหอบและกระเซ่าอย่างแรงแทบหายใจไม่ทัน “แม่…” คำเพ้อหลุดออกจากปากแพรวาเบา ๆ สั้น แต่ดังพอให้เขาได้ยินชัดเจน ทุกอย่างหยุดในท่านั้นอยู่นานจนเขาสองคนหลับไปพร้อมกัน 🌤️ รุ่งเช้า เสียงนาฬิกาปลุกดังแผ่ว ๆ แพรวาขมวดคิ้วเบา ๆ ก่อนจะลืมตา ทุกอย่างรอบตัวแปลกไปหมด เพดานสีเทา… ผ้าม่านสีเข้ม… กลิ่นน้ำหอมผู้ชาย… เธอลุกพรวดขึ้นด้วยหัวใจที่เต้นแรงรัว 💥 เสื้อที่เธอสวมอยู่ไม่ใช่ของเธอ แต่เป็นเสื้อเชิ้ตผู้ชายตัวใหญ่ ปิดเกือบถึงเข่า กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ยังติดอยู่ที่คอเสื้อ “ที่นี่…ที่ไหน…” เสียงเธอสั่น เธอมองรอบห้อง จนสายตาไปสะดุดกับรูปใบหนึ่งบนหัวเตียง ในรูปคือชายหนุ่มหน้าคม ใบหน้าที่เธอจำได้แม่น “เพลิง…” เธอหน้าซีด เผ่นลุกขึ้นทันที มองหากระเป๋า โทรศัพท์ รองเท้า เสียงน้ำจากในห้องน้ำยังดังอยู่… เขายังอยู่ในนั้น! 😰 แพรวารีบคว้ากระเป๋า รองเท้า แล้ววิ่งไปที่ประตูเงียบ ๆ แต่ก่อนจะเปิดออก เธอกลับหันมามองเตียงอีกครั้ง ใจเธอสั่นวูบ เมื่อคืน…เขาทำอะไรเธอหรือเปล่า? เธอจำได้แค่บางช่วงตอน จูบในลิฟต์ มือร้อน ๆ ที่เอว จังหวะหัวใจที่ชนกัน แล้วภาพก็ตัดขาดไป เธอไม่กล้าคิดต่อ รีบเปิดประตูออกไปให้เงียบที่สุด แล้ววิ่งตรงไปยังลิฟต์ทันที 🚪💨 เสียงประตูลิฟต์เปิดและปิดลงพอดี ในวินาทีที่เพลิงเปิดประตูห้องน้ำออกมา ผมเขาเปียกชื้น หยดน้ำไหลลงตามต้นคอ สายตาคมกวาดมองรอบห้องช้า ๆ เพลิงหัวเราะในลำคอเบา ๆ “หนีสิท่า…” เขาเดินไปหยิบผ้าขนหนูเช็ดผม ห้องยังคงมีกลิ่นของเธอติดอยู่ กลิ่นแอลกอฮอล์เจือหวานบาง ๆ ไม่หายไปไหน เพลิงยืนพิงกระจก มองวิวกรุงเทพ แต่ในหัวมีแค่ภาพ “ผู้หญิงเมื่อคืน” ผู้หญิงที่เขาไม่ได้ตั้งใจช่วย แต่กลับลืมหน้า ลืมเสียง ลืมลมหายใจของเธอไม่ได้ หงุดหงิด… งงตัวเอง… ทำไมต้องสนใจวะ? เขากัดฟัน แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาคนสนิททันที “ฮัลโหล ไอ้เสือดำ” เสียงปลายสายตรงและนิ่ง “ครับคุณเพลิง” เพลิงเสียงทุ้มต่ำกว่าปกติ เหมือนกดไม่ให้อารมณ์หลุดออกมา “เมื่อคืนผู้หญิงที่ฉันพามาคอนโดน่ะ…ใคร” เสือดำนิ่งไปครู่หนึ่ง “ครับ?” เพลิงกดเสียงลง คม เย็น แบบคนไม่ชอบพูดซ้ำ “ไปหาว่าเป็นใคร ชื่ออะไร รูป หน้าตา ครอบครัว ทำอะไร ฐานะ บ้านอยู่ไหน เรียนอะไร อยู่กับใคร…เอามาทุกอย่างที่รู้ได้” “รับทราบครับ จะรีบจัดการให้ภายในหนึ่งชั่วโมง” เสือดำตอบ เพลิงกดวางทันที แล้วบ่นกับตัวเองเบา ๆ “กูจะรู้ไปทำไมวะ…ผู้หญิงบ้าอะไร ทำกูคิดถึงตั้งแต่เมื่อคืน” เขาถอนหายใจแรง เดินกลับไปนั่งบนโซฟา มือกำแก้วน้ำแน่นจนเส้นเลือดขึ้น ในหัวเต็มไปด้วยสีหน้าแพรวา ตอนเถียง ตอนโมโห ตอนทำหน้าดื้อ ยิ่งคิด… ยิ่งหงุดหงิด จนอยากปาแก้วให้แตกเป็นพันชิ้น 🔥 ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เสียงเคาะประตูดัง “ก๊อก ก๊อก” “เข้ามา” เสือดำในชุดสูทเข้มยืนอยู่ ใบหน้านิ่ง เขายื่นแฟ้มสีน้ำเงินเข้ามา หนาพอจะบอกว่าข้อมูลครบหมดแล้ว เพลิงไม่รอ หยิบเปิดทันที สายตาคมกวาดทุกตัวอักษรเร็วเหมือนเครื่องสแกน เสือดำรายงานเสียงเรียบ “ผู้หญิงคนเมื่อคืน…ชื่อ แพรวา อายุยี่สิบสองปีครับ” เพลิงเม้มปาก ชื่อมันติดหูจนเขาต้องอ่านซ้ำในหัว “เดิมเรียนที่เชียงใหม่ครับ แต่ย้ายมาอยู่กับพ่อแม่ เพราะต้องช่วยงานที่บ้าน” เพลิงเลิกคิ้ว “บ้านทำอะไร” “เปิดร้านอาหารญี่ปุ่นครับ ชื่อ ‘แพรวาอาหารญี่ปุ่น’ ร้านขนาดกลาง ฐานะปานกลาง แต่ลูกค้าเยอะพอตัว” เพลิงนิ่ง เด็กบ้านธรรมดา ร้านอาหารธรรมดา แต่กล้าสู้เขาทุกคำ กล้าด่า กล้าผลัก กล้าเผชิญหน้า เสือดำพูดต่อ “เรื่องเรียน…เธอสอบชิงทุนการศึกษาได้อันดับหนึ่งของรุ่น ได้เต็มร้อยคะแนนทุกข้อครับ เป็นตัวท็อปของปีนี้” เพลิงชะงักไปหนึ่งจังหวะ ดวงตาเข้มขึ้น “ได้เต็ม?” “ครับ เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ ไม่มีผิดแม้แต่ข้อเดียว คนในคณะลือว่าเธอฉลาดมาก ขยันมาก…และปากจัดนิด ๆ ไม่ยอมคน” เพลิงยิ้มมุมปาก รอยยิ้มแบบกวน ๆ อันตราย ๆ เขาปิดแฟ้มดัง ปึก! แล้วพูดเสียงเข้ม “โอเค พอแค่นี้ นายไปทำงานอย่างอื่นต่อได้” เสือดำโค้งเล็กน้อยแล้วเดินออก ปิดประตูให้อย่างเงียบกริบ เหลือเพลิงอยู่คนเดียวในห้อง กับแฟ้มข้อมูลผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เขาไม่ควรสนใจ แต่กลับวางไม่ลง “เด็กบ้าน ๆ แต่กล้าท้ากูทุกคำ…” เขาพึมพำ “แพรวา…ขอให้เธอพร้อมนะ เพราะจากนี้ กูจะเล่นจริงแล้ว” 🔥 เขาปิดแฟ้มสนิท แววตาไม่เหมือนคนเฉยชาอีกต่อไป แต่เป็นคนที่เริ่ม “สนใจ” และ “อยากเอาชนะ” เกมเริ่มแล้ว และเพลิงตั้งใจจะไม่แพ้ แต่ในใจลึก ๆ เขารู้… ว่าผู้หญิงคนนี้ อันตรายกับเขาเกินไป 🖤

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more