MIS 22
1635 Words
(Alaina)
"If the stars would fall everytime I think of you, then the sky would be empty by now."
I laugh loud of Haven's quotes. We are recently at the main deck. We watch the stars using the telescope.
He has a telescope that he hide here. He said, star gazing is one of the best things that he loves to do while he is in his yacth. I was surprised and excited at the same time when he said earlier that were be watching the stars tonight.
Katatapos lang nyang ayusin ang telescope sa tripod.
"Bakit ka tumawa?" nakatawang tanong nya.
"Wala." napailing ako. "Ang corny mo!"natatawa kong dagdag.
"Anong corny? Ang sweet kaya nung sinabi ko."
Hindi na ako nagkumento, nakangiti lang ako habang nakatingin sa kanya. Bising- bisi sya sa pag-aayos ng telescope para maging komportable kami sa panonood naming dalawa.
Inilapit nya ang kanyang mga mata sa eyepiece. Kumukuha sya ng magandang anggulo.
"Do you want to take a look?" tanong nya maya't maya.
Tumango ako. Saka nya ako iginiya palapit sa telescope. Bahagya akong dumukwang, at itinapat ko ang aking isang mata sa eyepiece. At manghang- mangha ako sa aking nakikita.
Though, we can still star gaze even without any instrument. Pero mas kamangha- mangha talaga ang iyong makikita gamit ang kahit anong star gazing instrument.
Masaya kami pareho sa aming ginagawa. Nang natapos na ako, sya naman ang pumalit sa akin. May mga sinasabi sya sa akin na mga pangalan ng stars na nakikita nya, at ipinapakita naman nya ang mga ito sa akin.
After 30 minutes, medyo nagsawa na kami sa telescope, kaya naman pareho na kaming nakatingala ngayon sa mga bituin gamit lang ang aming mga mata.
"I wonder how important the stars is?" hindi ko mapigilan tanong.
"It help humans to navigate the earth. When it was dark, these stars would light up the sky giving people life. It also makes life on earth."
"Ganun ba? Para lang pala sa buhay ng tao. When you think that you are at your darkness, someone came unexpectedly to bring light into your darkness. Just like the stars. They shine in the absence of light." hindi ko mapigilan sambit.
Ganito ang hatid ni Haven sa buhay ko noon. Those times that I was alone and lonely, he's there for me unexpectedly. Sa panahon iyon naramdaman ko may totoo akong kaibigan at karamay. And I was so wrong of betraying him. I regretted every single things that I have done to him. Pero nasaktan din naman ako.
Iwan ko Kung sino sa aming dalawa ang nagkamali. Ako? Sya? O pareho kami?
He broke me. I broke him too.
When we see each other again. We didn't talk about the past. I don't want to talk about it anyway. I already moving on, and I guess, he is too.
He just treat me just the same, as if nothing painful happened between us. And it's better that way.
"I wonder if I can be a star to someone else life." Ani ko sa mababang tono, habang nakatingala sa mga bituin.
"Of course--" masiglang sagot nya. "You're so fascinating, Alaina. You always glow like a stars."
Napatingin ako sa kanya. Nagkatama ang aming mga paningin dahil sa akin pala sya nakatingin. Naiilang akong binawi agad ang aking paningin mula sa kanya.
"You think so?" pinasigla ko ang aking boses para maitago ang ilang na nadarama ko.
"I always see you as a star, Alaina. I always love the night sky, because of stars. I always love the stars because it reminds me my star."
Napatingin ako uli kay Haven. Nakatingala na sya uli sa mga bituin at tila kay lalim ng kanyang iniisip. At parang may malalim din na kahulugan ang kanyang sinabi.
Hindi na ako nag- usisa, kaya namayani sa amin ang katahimikan. Malayang inilipad ng hangin ang aming buhok, at hinayaan namin pareho na yapusin kami ng ginaw sa gabi.
"You know what I always wonder why you like my cousin very much." basag nya sa katahimikan. Humarap sya sa akin. Nagkatitigan kami.
I wondered that too. Hindi naman ako pinakisamahan ng mabuti ni Ethan.
"Nakita mo ang bituin na 'yon?" sabay ko turo sa pinakamalaki at pinakakinang na bituin na nakita ko.
"Oo." matipid nyang sagot.
"Tulad kasi sya ng bituin na 'yan sa mga mata ko noon. Sya ang pinakakinang sa lahat. Pag nakikita ko sya, sobrang lakas ng t***k ng puso ko. Wala akong nakita na ibang mas nakakahigit sa kanya."
I just didn't see the one who is much worthy of my affection because I was too blinded with my feelings of him.
And when I finally saw the one who is worthy of my love. Nasaktan naman ako.
"Is it really true that you only see him now as a friend? No hurt feelings? Na wala na talaga? Na kahit walang Alisson, ayaw mo na parin sa kanya?" paniniguro nya.
"Haven, believe it or not, pero totoo 'yon sinabi ko sayo noong tinangay mo ako. Talagang galing ako sa Halloween party at binalikan ko lang ang purse ko na naiwan sa loob ng hotel."
Nakatitig lang sya sa akin at kahit naiilang pa ako sa mga titig nya, sinalubong ko parin ang kanyang mga mata.
"I believe you, but just answer my question."
"Ano ba ang tanong mo?" humawak ako sa railings, para kasi akong nanghina sa malalangkit nyang titig.
"Wala kana ba talagang nadaramang pag- ibig kay Ethan?"
Nakadama ako ng inis. Bakit ba lagi nyang isinasali si Ethan sa usapan namin? Ayaw ko ng pag- usapan ang pagkahibang ko kay Ethan noon dahil ayaw ko nang alalahanin ang nakaraan.
Matagal na akong naka move on kay Ethan, 9 years ago pa, bago pa ako umalis papunta sa New York.
"Kailangan ko bang sagutin 'yan." sarkastik kong sabi dahil sa inis ko sa kanya.
Narinig ko ang pagbugtong- hininga nya.
"Sya ba ang dahilan kaya ayaw mong makipagrelasyon sa iba? Dahil takot kang masaktan uli?"
If you only know, Haven!
"Please Haven, stop this! I don't want to talk anything that part of the past, especially when it's about Ethan and my feelings for him before." There is no sense. Sobrang non- sense.
Hinaluan ko ng pakiusap ang aking tinig. Sumasakit kasi ang ulo ko sa topic na gusto nyang pag- usapan namin.
"Sorry, I just can't forget of how you cry out loud to my shoulder before, ayaw mong sumama sa mommy mo dahil ayaw mong iwan si Ethan. You were so inlove with him that you even---"
He paused. Mukhang hindi nya kayang tapusin ang gusto nyang sabihin. Lumanghap sya ng hangin.
"Sa pagkaalala ko, sobra kang nasaktan nung umalis ka. I wonder how you move on from it." pag- iiba nya sa gusto nyang sabihin.
If you only know how?
"You right Haven, I am very heart broken when I leave before. Parang pinagsakluban ako ng langit at lupa. That's why, I don't want to talk about it anymore. Let's not talk about it."
Nakikiusap ang titig ko sa kanya. Saka lakas loob kong ipinalupot ang braso ko sa leeg nya.
"Instead of talking something about the past. How about were going to talk things about you!" nilambingan ko ang aking boses.
Para naman hinaplos ng mapagpalang kamay ang kanyang puso, bigla kasing lumapad ang kanyang ngiti, dahil sa paglalambing ko. Iniyakap nya ang kanyang braso sa baywang ko.
"What do you want to know, babe?" tinumbasan nya ang malambing kong boses.
"For 27 years of living, naranasan mo na ba ang mainlove?"
Napaawang sandali ang labi nya sa tanong ko.
"Yup!" sagot nya kalaunan.
Curiousity consumed me.
"Really? Where is she now?" nakangiti kong tanong.
"May mahal na iba." diretso nyang sagot na nagpapalis ng ngiti ko.
Mataman akong tumitig sa kanya. And I saw something from his eyes. Something that I never thought I could see from him. Pain, longing, hope and whatever it is. LOVE. I saw love from his eyes.
He is Haven Cristomo. Maraming babae ang naghahabol sa kanya. Hindi ako lubos makapaniwala na may babaeng naglakas loob na saktan sya. Well, hindi naman talaga natuturuan ang puso at isa naman malaking kahibangan kung ipilit mo ang iyong sarili sa taong ayaw sayo.
I done it before at marami akong nasaktan at naapakan. I even hurt myself.
"Did you really love her?" hindi ko mapigilan itanong.
"Very much."
Ouch! Basang- basa ko sa kanyang mga mata ang katotohanan sa kanyang sinabi.
"Oh Haven, I don't know how to comfort you." Mas hinigpitan ko ang pagyakap sa kanya, ganun din ang ginawa nya sa akin.
"Let me heal your broken heart for a while."
Pabigla kong hinapit ang kanyang batok at siniil ko ng halik ang kanyang labi. Halik na tinugunan nya agad, kaya agad din lumalim ang halikan namin dalawa.
Pareho kaming tila sabik na sabik sa labi ng isa't- isa sa halikan namin. Habol pareho namin ang hininga nang naghiwalay ang mga labi namin.
Nagkangitian muna kami bago kami napaghiwalay sa isa't- isa. Saka kami napatunghay uli sa mga bituin.
"Look!" masayang bulalas ko nang parang may nakita ako na shooting star. "Nakita mo 'yon?"
"Of course!" masayang bulalas din nya.
"Wow! So beautiful." buong paghanga kong sambit.
In my 26 years of living, this is my 1st time that I see shooting star. I never did my whole life looking at the stars, ngayon ko palang ito nasubukan dahil kay Haven.
"They say that some stars are meant to fall, to make someone's happy. Just like us, we meant to fall for someone. Sadly, there are times that we fall for someone who didn't meant to fall for us. And what more painful is when you fall deeply."
Nakamata ako sa kanya. Did he really inlove that someone?
A lucky woman and unlucky Haven!
- Writer
