MIS- Prolugue
Agad kong kinusot ang aking mga mata. Kainis, dahil sa sobrang pagod na nadarama at medyo kalasingan narin kagabi kaya hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa loob ng aking kotse.
Galing ako sa isang halloween party kaya ang suot ko ngayon ay puro itim na para bang isa akong black lady.
Napatingin ako sa wrist watch ko.
Shit, it's already 11:00 am.
Kainis, para tuloy ako walang bahay sa nangyari sa akin ngayon, kahit pa sabihin na anak mayaman naman talaga ako.
Halos 4:00 am na akong nakaalis sa party at hindi ko namalayan na hindi ko pala nagawang paandarin ang kotse ko. Kasalukuyang parin akong nasa parking area ng Hotel Paradise. One of the luxurious hotel owned by the Montalban, na nandito sa bungad ng San Bartolome. Ipinagpasalamat ko nalang na walang nangyaring masama sa akin.
Oh my God!
Napahawak ako sa aking sumasakit na sentido. Pero, hindi naman ito ang dahilan kung bakit napahawak ako sa aking sentido.
Naalala ko kasi, ikakasal pala sina Ethan at Alisson sa araw na 'to. At imbitado ako sa kasal nila.
Parang kailan lang, at karibal pa ang turing ko kay Alisson. Patay na patay din kasi ako kay Ethan noon. Hindi ko lubos akalain na dadalo ako sa kasal nila ngayon at isa sa naghahangad ng kasiyahan nilang dalawa.
I was born a princess, I believed I have everything in life, maliban lamang sa isang masayang pamilya. My parents can give me almost everything except for their time.
I was spoil brat and self- centered. I am a total package. Beautiful, smart and sexy. I always believed that I am perfect but soon realized that I am far from perfection.
I believed I can have everything that I want. But when my parents separated, I realized that I can't have everything. I can't have a complete family even though I wanted it so bad.
I gave up my life here in Philippines and leave those who meant so much to me. My mother brought me to New York and I stayed there for 9 years. Ilang buwan palang ang nakakalipas mula nang bumalik ako dito sa Pilipinas, because my father needed me in our company.
Years, maturity at ang nangyari sa pamilya ko, makes me a changed woman now. I maybe still a spoil brat and self- centered until now, pero hindi kasing malala noon. I've learned to considerate others. By the way, I am Alaina Velasquez.
Pinalinga- linga ko ang aking mga mata sa loob ng kotse. I am looking for my purse, pero hindi ko ito makita.
Shit! Kailangan ko nang magmadali. 11: 00 am din kasi ang seremonya ng kasal, at kailangan ko pang umuwi, to fix myself.
I know hindi na ako aabot sa seremonya ng kasal, kaya napagpasyahan ko na didiretso nalang sa reception, na dito din mangyayari sa Hotel Paradise.
I went outside my car.
Napagpasyahan kong bumalik kung saan ginanap ang party kagabi.
I have to find my purse. Mahalaga iyon sa akin, dahil maliban sa bigay iyon ni mommy, nandun din ang celfon ko na naglalaman ng lahat ng contacts ko.
Siguro naman, may staff na nakakita sa purse ko.
-
-
-
(Other person POV)
Marahan kong ipinarada ang kotse ko sa parking area ng Hotel Paradise kung saan gaganapin ang reception ng kasal nina Alisson at Ethan.
Alam kong hindi na ako aabot sa seremonya ng kasal na ginanap sa San Bartolome Parish Church. It's our family legacy to be wed in San Bartolome Parish Church. Kaya lahat ng membro ng angkan namin ay dito ikinasal.
May mahalaga pa kasi akong meeting sa isang investor kaya late ako. Nag- file din ako ng 1 week leave muna sa opisina.
I think I need to relax.
After this ay didiretso na ako sa Hidden Pearl Resort kung saan nakadaung ang aking yate.
I love yacht, kaya ito ang sariling negosyo na itinayo ko. Aside from that, ako din ang senior vice president ng Hardrock Architectural Firm, my family owned business, kung saan ang kakambal ko naman si Hayden ang CEO.
Papalabas na sana ako ng kotse nang nahinto ako bigla.
Kitang- kita ko kasi ang paglabas ng isang babae sa isang kotse at mukhang balisa ito at nagmamadali. And even with the weird dress that she's wearing, kilalang- kilala ko parin ang babaeng ito.
I grinned my teeth at naikuyom ko ang aking kamao sa nadaramang galit.
Tama kasi ako sa hinala ko na hindi mapagkakatiwalaan ang babaeng ito. I witnessed first hand kung ano ang mga kabaliwan ginawa nya para lang mapasakanya si Ethan noon.
She even used me. She broke me. Kaya hindi ako naniniwala na hindi na sya manggugulo sa pagbabalik nya ngayon.
When she's back, lihim ko syang binabantayan dahil baka may kalukuhan na naman syang gagawin.
Nalingat lang ako sandali, at ngayon nga ay gagawin na naman nya ang maitim nyang plano.
Kaya pala umuwi sya sa San Bartolome para manggulo sa reception sa kasal ng pinsan ko, at talagang para pa syang namatayan sa suot nya.
No! Hindi ako papayag na magtagumpay sya. Marami nang pasakit na pinagdaanan sina Alisson at Ethan. Deserved nilang sumaya sa araw na ito at sa mga susunod pa na araw na magkasama sila.
-
Talaga naman! Hindi nga kita hinayaan na magtagumpay noon, Alaina. Sa tingin mo, magtatagumpay ka ngayon. Hanggang ngayon, si Ethan parin ang gusto mo. You making me so angry babe, at ipapakita ko ngayon sayo, kung paano ako magalit.
-
-
-
(Alaina)
Sana naman may nakakita sa purse ko. Kailangan ko talagang makita iyon.
Papasok na sana ako sa elevator na papunta sa loob by hotel nang may humawak bigla sa pulsuhan ko.
"Saan ka pupunta?" barintonong boses ang aking narinig na parang pamilyar sa akin.
Inis akong napalingon.
Sumalubong sa paningin ko ang mukha ng isang napakaguapong lalaki, pero kinaiinisan ko ang lalaking ito kaya hindi ko sya dapat hangaan. Bakas sa mukha nya ang matinding galit.
-
Kanino naman kaya sya galit? Sinumpong na naman siguro sya ng kapraningan.
-
"Pakialam mo!" pairap na sabi ko sa kanya, tila nagclose open ang butas ng matangos nyang ilong sa aking sinabi. " Bitawan mo nga ako! Hindi mo ba nahalata, sa loob ako ng hotel papunta." Tinumbasan ko ang galit nya.
Galit na galit pa naman ako sa kanya dahil halatang- halata ko ang laging pagsunod- sunod nya sa akin, na tila ba binabantayan ang bawat galaw ko.
"Sabi ko na nga ba, may masama ka parin plano laban kina Alisson at Ethan. Kung naluko mo ang lahat, pwes, ibahin mo ako. Hindi mo ako maluluko." may kabuuhan ang kanyang boses.
Sandali akong napanganga sa sinabi nya.
God! Heto na naman kami. Umamdar na naman ang kabaliwan nya.
"Excuse me Haven, wala akong planong masama sa kanila. Ano ba nyang pinagsasabi mo? Kaibigan ko na nga silang dalawa at inimbita pa nila ako sa kasal nila."
Nagpupumiglas ako para makawala sa mahigpit na pagkakahawak nya sa pulsuhan ko.
"At ganyan ang suot mo na dadalo sa reception ng kasal. Para kang namatayan."
Saka ko lang naisip ang suot ko.
Nagkamali na naman sya ng akala. Marami pa naman ang namamatay sa maling akala.
"You're wrong Haven! Galing ako sa isang halloween custome par--"
"Akala mo mapaniwala mo ako?" pabalang syang napatawa. "I'm not going to buy your lies this time. Nakalimutan mo na ba, saksi ako sa lahat ng masamang balak mo noon. Kaya, hindi mo ako maluluko, Alaina." naniningkit ang mga mata nya na nakatingin sa akin.
"I don't care!" galit na bulyaw ko sa kanya. Sinagad na kasi nya ang pasensya ko. I tried to explain kahit hindi naman ako obligado. Hindi sya nakikinig, kaya problema na nya iyon. "Let me go! May kailangan pa akong gawin." tinampal ko ang mariin na pagkakahawak nya sa pulsuhan ko pero hindi man lamang nya ako binitawan.
"At ano ang gagawin mo huh?! Talagang may masama kang plano. Ginagalit mo talaga ako!" Aniya saka ako hinila.
"Ano ba? Bitawan mo ako Haven! Mali nga ang iniisip mo." nagpupumiglas ako habang hilang- hila nya ako.
Hindi ko kaya ang lakas nya, kaya wala akong nagawa kundi ang magpatianod nalang sa kanya.
"Punong- puno na ako sa kabaliwan mo, Alaina. Sobra mo talaga akong ginalit. Malalaman mo ngayon kung paano ako magalit."
So, I am now the crazy one. God! Talaga naman.
"Maling- mali nga ang iniisip mo. Hinding- hindi nga---"
"Shut up! Damn it!" napaurong ang dila ko sa sobrang pagkagulat sa malakas nyang sigaw. "Kahit anong sabihin mo, hinding- hindi ako maniniwala sayo."
I composed my self. Hindi ako dapat padadaig sa kanya. I was about to burst my anger nang--
Napasigaw ako sa pagkagulat nang bigla nya akong kargahin na parang sako ng bigas, and he deposited me inside his sport car.
Wow! Ang kintab naman ng kotse nya. f**k! What the hell am I thinking? At talagang may oras pa ako para puriin ang sasakyan nya. I can even afford his car, damn it!
I should focus on what he is doing to me right now.
Ano kaya klasing druga ang hinihithit ng gagong ito, at nag- uumapaw ang kabaliwan nya.
"Haven, mag- usap tayo ng mabuti. Mali nga ang iniisip mo. Hindi nga ako--"
"Tumigil kah!"
Nanlaki ang aking mga sa ginawa nyang pagbulyaw sa akin. Kinalma ko ang aking sarili. I hate him for doing this to me. Hindi ako dapat magpatalo sa kanya.
"Ano ba ang gagawin mo sa akin, huh?!" galit na tanong ko sa kanya. "Wag mo nga akong pakialaman. Wala ka talagang hiya kahit kailan Haven! Maling- mali nga ang----"
Hindi ko na natapos ang aking sasabihin nang bigla nyang hinapit ang batok ko at mariin na siniil ng halik ang labi ko.
Nanlaki ang mga mata ko hindi sa pagkagulat, kundi dahil sa pagdaloy ng kuryente sa aking katawan.
