ROMANCE SERIES: MY BAD ROMANCE

SIMULA Sunny’s POV Gabi na, nasaan na kaya si Art? Mag aalas-diyes na at kanina pang alas-otso ako nag-aabang sa kaniya.   Ang lamig, nakalimutan kong magsuot ng jacket dahil hindi ko naman alam na aabutin ako ng ganito ka-gabi pag-aantay sa kaniya. Masyado namang malayo ang gate sa mismong bahay ng mansion na ito kaya hindi na rin ako bumalik pa sa loob.   Nakasuot lamang ako ng pulang manipis na lingerie, kaya't nanunuot sa aking balat ang lamig. Nakalimutan kong i-pick up ang mga bagong labang damit sa laundry shop dahil na rin sa sobrang busy at tuwa ngayong araw kaya’t pulos lingerie na bihira ko lamang isuot ang natitira sa aking damitan.   Kitang-kita sa maputi kong kutis ang mga pasa na dulot niya, dahilan para hindi ako magsuot ng mga damit na magpapakita nito ngunit ngayon sigurado akong hindi na ito madadagdagan dahil sa malalaman niya.   Nasaan na kaya siya? Excited na ako sa mangyayari mamaya. Paniyak na matutuwa s'ya sa ibabalita ko.   Sigurado akong malamig na ang  pagkain na hinanda ko sa kusina, pero alam ko naman na madali lang 'yon iinit, aantayin ko na lang muna ang asawa ko.   Asawa...   Ang sarap pakinggan ng mga salitang 'yon. Kahit na hindi kami maayos dahil sa nangyari, handa akong mag -antay hanggang sa dumating ang araw na 'yon at sana, ngayon ang araw na iyon.   Mag a-alas onse na nang marinig ko ang pamilyar na tunog ng kaniyang sasakyan. Napangiti ako at agad lumakad patungo sa gate habang hinihintay ang paglapit niya. Malawak ang ngiti sa aking mga labi habang binubuksan ang malaking gate ng mansion niya. Madaming scenario ang pumapasok sa aking isipan at lahat ng iyon ay naghahatid ng kilig at tuwa sa aking loob lalo na nang masilayan ang mukha niya sa loob ng kotse.   Ngunit imbes na matuwa, isang galit na galit na Art ang lumabas ng sasakyan at sinigawan ako.   "Alam mo, wala kang kwenta! Bakit nadito ka pa sa labas ha? Inaantay mo ba 'yang lalaki mo?! Tangina mo pumasok ka dito!" Galit na sigaw nito sa akin. Malakas ang t***k ng aking puso at sinubukan ko pang tumakbo palayo ngunit nahaltak niya na ang aking buhok at kinaladkad papasok sa loob.   Amoy na amoy ko ang hininga n'yang nahahaluan ng alak at sigarilyo. Tanging impit na ungol lamang ang kumawala sa bibig ko dahil sa higpit ng kaniyang pagkakasabunot sa akin.   "A-Aray ko Art, bitawan mo ako nasasaktan ako," maluha-luhang pakiusap ko dito. Hindi lang para sa sarili ko ang ikinakatakot ko ngunit maging sa batang nasa sinapupunan ko.   Ibinalya n'ya ako sa sofa at ramdam na ramdam ko ang sakit ng tumama ang aking katawan sa matigas na bahagi nito. Napaigik ako sa sakit at pilit umayos ng puwesto ngunit itinulak pa ako nito lalo saka dinuro sa mukha.   "Nasasaktan?! Ha! Dapat lang 'yan sayo dahil malandi ka!” Bulyaw niya pa habang pinanlilisikan ako ng mata.   “Ano?! Hinihintay mo siya ha?! Hinding hin---"   "Hindi s'ya ang inaantay ko Art kung hindi ikaw! Ikaw lang!" Putol ko sa sinasabi niya sa pagitan ng pag-iyak nang biglang lumapat sa aking pisngi ang malaki nitong palad.   Dinig na dinig sa buong bahay ang malakas nitong pagsampal sa akin. Lalo akong nilukob ng takot nang makita ko kung gaano kadilim ang mga mata nito na tila anumang oras ay papatay.   "Wala kang karapatang pigilan ang sinasabi ko walang hiya ka!" Muling sigaw niya kasunod ng mga sampal na hindi ko na rin mabilang dahil tuluyan ng namanhid ang aking mukha sa sakit. Ramdam ko ang lahat ng galit at panggigigil niya habang paulit-ulit akong sinaksaktan at hinihila ang buhok.   “Akala mo ba hindi ko kayo mahuhuli? Tanga! Kitang-kita ko ang lahat! Kita ko ang kotseng kakalabas lang dito sa subdivision natin at hulaan mo kung sinong nakita ko?!” Muling sigaw ni Art dahilan para dumagundong ng mas malakas ang kaniyang dibdib sa takot.   “Nakita ko ang kotse ni Clark papalabas ng subdivision dito! Napakagaling mo at talagang dito pa sa bahay ko kayo gumawa ng milagro?!” Paratang niya pa habang punong-puno ng galit ang mga mata.   Nanlaki ang aking mata dahil sa sinasabi niya. Alam ko ang tinutukoy niya ngunit nagkakamali siya ng akala.   Totoong dito nanggaling si Clark at umaasang sumama ako sa kaniya ngunit si Art pa rin ang pinili ko hanggang sa huli. Hindi niya pa ito matanggap noong una ngunit kalaunan ay sumuko siya nang sabihin kong hindi ko iiwan ang aking asawa lalo pa at magkakaroon na kami ng supling na alam kong magpapabago sa kaniya.   Napalunok ako dahil sa nagliliyab na galit sa kaniyang mata. Sinubukan kong magsalita upang ipagtanggol ang sarili ngunit idinuro niya pa ako at mahigpit na hinawakan sa panga.   “Isa ka talagang pokpok, Sunny Aether Hale.” Naiiling na wika niya at muling hinablot ako patayo at saka kinaladkad patungo sa hagdanan. Nilukob ng kakaibang takot ang aking pagkatao dahil sa marahas nitong pagkakahawak at pagkaladkad sa akin. Ramdam ko ang sakit sa tuwing tumatama ang aking katawan sa matigas na hagdanan kasabay ng mahigpit nitong pagkakasabunot sa aking buhok.   Nang marating ang aming kwarto ay pabalya niyang sinipa pabukas ang pinto at walang habas na inihagis ako patungong kama.   “A-Art, tama na!” Pakiusap ko ngunit tila ito bingi sa bawat pakiusap kong itigil niya na ang ginagawang kahalayan sa aking katawan. Bawat ulos nito sa aking loob ay sakit ang namamayani sa aking kaibuturan. Walang awa niyang pinagsawaan ang aking katawan habang paulit-ulit na minumura at nilalait ang aking pagkatao. Malakas na ungol ang kumakawala sa kaniyang bibig habang tahimik na  pag-iyak lamang ang aking nagagawa at taimtim na nagdadasal na sana’y walang mangyaring masama sa kung ano pa man and susunod na gagawin niya. Ramdam ko ang pagsagad ng kaniyang katas sa aking kaibuturan at sumunod ko na lang na narinig ay ang pagsarado niya ng zipper at malakas na pagsarado ng pinto   Wala na akong lakas para magsalita o habulin siya. Nagdidilim na rin ang paningin ko at ang huli ko na lang naramdaman ay ang sobrang pananakit ng puson at ang pag-agos ng mainit na likido sa gitna ng aking mga hita bago ako tuluyang mawalan ng malay.