“Benim elimde büyüdü bu çocuklar… hiç mi hakkım yok?” diyerek söze başlayan Gülten Hanım’ın sesi avluda yankılanıyordu.
Ama sözünü tamamlamasına fırsat bile vermeden, Ezman araya girdi:
“Tamam ana. Genç onlar… ne istiyorlarsa onu yaparlar. Senin karışmaya hakkın yok!”
Zinar, konuşmaları duyuyordu ama bilerek konuya dahil olmuyordu. Çünkü biliyordu; eğer dahil olursa kalp kırardı. Zaten gerek de yoktu.
Rozerin kendini öyle iyi savunuyordu ki… ona hiç ihtiyaç kalmıyordu.
O gün, kahvaltıdan sonra herkes dağıldıktan hemen sonra Ahmet yaklaşmıştı Rozerin’e.
“Biraz konuşabilir miyiz?” dedi.
“Konuşalım. Ne oldu?” dedi Rozerin.
Şaşkındı, çünkü Ahmet’in sesi normalden daha heyecanlıydı.
“Şey… biz öğleden sonra yine buluşacağız da…”
Rozerin kaşlarını kaldırarak baktı.
“Yine mi? Kaç kez bu
