Ahmet onu durdurup, adama sıkan Rozerin’in elinden aldı silahı.
“Sen hiç karışma, gerisi benim işim,” diyerek,
“Seyit Ali abi, çıkar Rozerin’i buradan,” demişti genç adam.
“Tamam aslanım,” deyip çıkardı Rozerin’i dışarı.
Kapıya çıkar çıkmaz akmaya başlamıştı gözyaşları.
“Ya bu insanlar neden bu kadar kötü?” diyerek, korumalara işaret eder etmez suyu ve peçeteyi alıp gelmişti korumalar.
“Gelin, içeri geçelim,” deyip arabaya geçirmişlerdi Rozerin’i.
Gözyaşlarını silip:
“Kusura bakmayın, sinirlerim boşaldı,” demişti Rozerin.
“Yok, ne kusuru,” dedi Seyit Ali.
“Sizin de başınıza iş açtık. Keşke bizim depolardan birine taşısaydık.”
“Ne fark eder, ha siz, ha biz.
Bakın, ben eşinizi çok severdim ama uzun zamandır annemin sağlığı için yoktum buralarda.
Evlendiğini duydum, ama sizinle t
