คำตอบส่งส่ง
1365 Words
ก้อย...
" แล้วพี่จะตามฉันมาทำไมเนี่ย ไปนั่งรอสิฉันจะเจียวไข่ให้ "
ฉันหันไปทำเสียงดุใส่คนข้างหลังที่เดินตามฉันเข้ามาในครัว นับวันเขายิ่งหน้าด้านขึ้นไปทุกทีแล้วแม่ก็ให้ท้ายเขาด้วยนะ
" เดี๋ยวพี่ช่วย "
" ไม่ต้อง ฉันจะทำเองพี่ออกไปข้างนอกเลย "
ฉันว่าพลางหันกลับมาตีไข่ต่อ
" เราเป็นแฟนแล้วใช่ป่ะ "
คนที่เดินมาหยุดอยู่ข้างๆถามขึ้นยิ้มๆพลางเกาหัวไปด้วย
" ไม่อะ ไม่เป็นฟงไม่เป็นแฟนอะไรกันทั้งแหละ พี่ออกไปข้างนอกเลยฉันจะเจียวไข่ "
" เฮ้ยได้ไงอะก็เมื่อกี้เรายอมเป็นแฟนพี่แล้วนิ "
คนข้างๆโวยวาย
" ฉันก็ตอบไปงั้นแหละพี่ ตอบแบบส่งส่งพี่จะได้ปล่อยฉันไง "
ฉันตอบกลับแบบไม่ใส่ใจก่อนจะหันกลับมาเทไข่ลงกระทะต่อ ตอนนี้ฉันยังไม่พร้อมที่จะเป็นแฟนใครหรือให้ใครมาเป็นแฟนฉันทั้งนั้นแหละ สถานะภาพของฉันตอนนี้ไม่เหมาะที่จะให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายในชีวิตเพิ่มอีกแค่แม่คนเดียวฉันก็แทบจะไม่มีเวลาดูแลท่านแล้ว ไหนฉันจะต้องทำงานทำการอีก
" ถ้างั้นพี่ก็จะเป็นแฟนน้องแบบส่งๆนี่แหละ "
คนข้างๆพูดยิ้มๆพลางเลิกคิ้วให้ฉันกวนๆก่อนจะเดินไปตักข้าวใส่จานแล้วมายืนรอข้างๆฉัน
" พี่!! ฉันไม่เป็นอะไรกับพี่ทั้งนั้น ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็กลับบ้านพี่ไปเลยแล้วก็เลิกยุ่งกับฉันด้วย "
" ไม่กลับแม่น้องให้พี่อยู่ที่นี่ได้ "
" พี่!! "
" ครับ "
หน้าตาเฉยมากกกก
" พอจีบเพื่อนฉันไม่ติดแล้วก็อย่ามาคิดว่าจะจีบฉันติดล่ะ พี่อะไม่ใช่สเปคฉันเลยสักนิด "
พูดจบฉันก็ตักไข่เจียวใส่จานข้าวเขาแล้วก็เดินถือจานข้าวไข่เจียวของตัวเองออกมาโดยมีคนบางคนเดินถือจานข้าวไข่เจียวของตัวเองตามมาด้วย เขาตรวจคนไข้จนเป็นบ้าไปแล้วหรือไงถึงคิดจะมาจีบฉัน
" พี่ไม่ใช่สเปคเราไม่เป็นไรแค่รู้ว่าเราอะสเปคพี่ก็พอ "
คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามฉันพูดยิ้มๆก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวไข่เจียวของตัวเองต่อ จะว่าไปเขาก็หน้าตาดีนะ แต่งตัวดี งานการก็ดี อนาคตก็มั่นคง นิสัยถ้าไม่รวมกับเรื่องที่ชอบกวนประสาทฉันเขาก็ดีใช้ได้ แต่ฉันน่ะสิไม่มีอะไรเทียบกับเขาได้เลยสักอย่าง ฉันไม่ให้เขามาลำบากกับฉันหรอก
" มองหน้าพี่แบบนี้คิดอะไรกับพี่หรือเปล่าครับหรือที่บอกว่าไม่อยากเป็นแฟนเพราะอยากเป็น... "
" พูดมากอะ พี่กินเสร็จแล้วก็ไปอาบน้ำสิจะได้รีบนอน ฉันจะขึ้นไปนอนชั้นบนเหมือนกัน "
" อ้าวทำไมวันนี้นอนล่ะ ปกติต้องทำงานบ้านนิแล้วก็เตรียมตัวไปเฝ้าแม่ "
รู้ดี
" วันนี้ฉันไม่ไปเฝ้าแม่นะ ฉันอยากนอนที่บ้านอยากพัก "
พูดจบฉันก็เดินถือจานข้าวออกมา
" โกรธที่พี่ขอเราเป็นแฟนเหรอครับ "
คนที่นั่งกินข้าวอยู่รีบเดินมาขวางทางฉันเอาไว้พร้อมกับทำสีหน้าไม่สบายใจ มันไม่เกี่ยวอะไรกับพี่เขาทั้งนั้นแหละฉันแค่รู้สึกเหมือนจะเป็นเมนส์ก็เลยไม่อยากไปค้างที่ไหนแค่นั้นเอง
" เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรหรอกแค่เหนื่อยๆ "
" ไม่โกรธพี่จริงๆใช่มั้ย "
" ค่ะ "
" เราโกรธพี่จริงๆด้วย "
คนตรงหน้าทำท่าทางเหมือนคิดอะไรออก ก็บอกว่าไม่ได้โกรธไงพี่เขาพูดไม่รู้เรื่องหรือไง
" ฉันไม่ได้โกรธ แต่ฉันจะโกรธก็เพราะพี่เป็นแบบนี้แหละ หลีกทางด้วยค่ะฉันจะเอาจานไปเก็บ "
ฉันยู่หน้าใส่คนตรงหน้าที่กำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่
" เราจะไม่โกรธพี่ได้ไง แบบนี้แหละเขาเรียกโกรธ "
ยังไม่จบอีก
" .......... "
ฉันไม่ได้พูดอะไรแต่รีบเดินเอาจานไปเก็บแล้วก็เตรียมตัวขึ้นข้างบน ตอนนี้รู้สึกเหมือนจะปวดท้องขึ้นมาบ้างแล้วไม่แน่คืนนี้เมนส์ฉันอาจจะมาก็ได้
" เงียบแบบนี้แสดงว่าโกรธมากแน่ๆ "
" พี่จะตามฉันขึ้นมาทำไมเนี่ย ลงไปข้างล่างเลยนะไม่อย่างนั้นพี่ก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก "
ฉันหันกลับไปดุคนด้านหลังที่ยังคุยไม่รู้เรื่องแต่กลับเดินตามฉันขึ้นมาชั้นบน
" เพื่อนพี่บอกว่าถ้าผู้หญิงบอกว่าไม่โกรธแสดงว่าโกรธ ถ้าผู้หญิงเงียบแสดงว่าโกรธมากๆ "
เฮ้อ!! อย่าให้ฉันเห็นหน้าเพื่อนพี่เขานะจะจับมัดรวมกันแล้วเอาไปฝังดินซะ
" ฉันจะเป็นเมนส์ แล้วตอนนี้ก็อยากอยู่เงียบๆ ถ้าพี่ไม่ลงไปฉันจะทำให้พี่รู้ว่ามนุษย์เมนส์ตัวเป็นๆมันเป็นยั
ไง "
ฉันหันกลับไปจ้องหน้าคนที่ยืนเกาะขอบราวบันไดอยู่พร้อมทั้งส่งสายตาเพชรฆาตไปให้วันนี้แหละยัยก้อยจะชำแหละศพหมอให้ดู
" อ่า งะงั้นพี่ลงไปก็ได้ครับ "
คนตรงหน้าพูดเสียงตะกุกตะกักก่อนจะรีบวิ่งลงบันไดไป เดี๋ยวก็ได้คอหักตายพอดีไอ้พี่หมอบ้าเอ้ย
.
.
.
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นจากด้านนอกทำให้ฉันที่ไม่รู้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ค่อยๆปรือตาขึ้นมาก่อนจะลุกไปเปิดประตู ว่าแต่บ้านหลังนี้ฉันอยู่คนเดียวนะแล้วใครกันมาเคาะประตู
" อ้าวพี่ยังไม่ไปเข้าเวรอีกเหรอ "
ฉันเปิดประตูห้องออกไปก็เจอใครบางคนยืนอยู่หน้าห้อง ในมือมีถุงอะไรสักอย่าง
" กำลังจะไปครับ แต่พี่เอานี่มาให้เราก่อน "
คนตรงหน้ายื่นถุงผ้าสีขาวมาให้ฉัน ในนั้นมียาแก้ปวดประจำเดือน และขนมหวานจำพวกช็อกโกแลต
" พี่คิดว่าเราน่าจะได้ใช้มันนะ แล้วก็นี่เป็นกระเป๋าน้ำร้อนตอนนี้ยังร้อนอยู่นะ แต่ถ้าเรายังไม่ได้เป็นวันนี้ก็เอาเก็บไว้ก่อนก็ได้เป็นเมื่อไหร่ก็เอาน้ำร้อนมาเติม "
คนตรงหน้าอธิบายอย่างชำนาญ ว่าแต่กระเป๋าน้ำร้อนกับถุงผ้าที่ฉันถืออยู่ตอนนี้มันมีชื่อโรงพยาบาลที่พี่เขาทำงานอยู่ด้วยนะ
" ขอบคุณค่ะ ว่าแต่พี่ไปเอาของพวกนี้มาจากไหน "
" พี่กลับไปเอาที่โรงพยาบาลน่ะ คิดว่าเราต้องใช้มัน "
เอ่อถ้าฉันจะบอกพี่เขาว่าบ้านฉันมีของพวกนี้ครบเลยจะเป็นอะไรมั้ยนะ หรือฉันต้องไม่บอกอะไรพี่เขาไปนอกจากแสดงความซาบซึ้งในน้ำใจของพี่เขาเหมือนนางเอกในละครดี
" ขอบคุณพี่มากนะ ไม่เห็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย "
ยัยก้อยยัยสตอ!!
" ก็เราเป็นแฟนพี่นิพี่ก็ต้องดูแล "
ถุย!! คนตรงหน้าอมยิ้มน้อยๆพลางเกาหัวแก้เขินไปด้วย เหอะบักพี่หมอจะรู้มั้ยว่าฉันน่ะไม่องไม่อินอะไรทั้งนั้นแหละ
" งั้นฉันกลับไปนอนแล้วนะพี่ก็ไปเข้าเวรได้แล้ว "
" อ่าครับ ไว้พี่จะโทรหานะ "
ใครอยากรับสายมิทราบ
" ค่ะ "
ฉันยืนกรอกตามองบนให้คนที่เดินออกไปก่อนจะหันกลับมามองถุงผ้าในมือตัวเอง ไอ้ดีน่ะก็ดีอยู่นะที่มีคนดูแลแบบนี้แต่ฉันไม่องไม่อินอะไรกับใครทั้งนั้นฉันดูแลตัวเองๆได้ เป็นโสดมาตั้งนานถ้าจะบอกว่าดูแลตัวเองไม่ได้มันก็เกินไป!!
- Writer
