Chapter 3 งานเข้า
1110 Words
หกปี...ชีวิตเขาพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากจุดตกต่ำสุดของชีวิตเมื่อหกปีก่อน ขึ้นมาอยู่จุดสูงสุดยิ่งกว่าที่เคยฝัน มีรายรับต่อเดือนมหาศาล มีคนนับหน้าถือตา ราวกับเรื่องราวบัดซบพวกนั้นเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่ง
เรียวปากได้รูปกดลึก หยามหยัน... เขาอยู่ในสภาพของคนที่ขี่หลังเสือ ขึ้นแล้วลงลำบาก พลั้งเผลอเมื่อไหร่อาจถูกเสือตะปบได้ แต่จะเป็นไรไป กับนรกที่พบเจอมา มันหนักหนากว่านี้ไม่รู้กี่เท่า
ควันสีขาวถูกปลดปล่อยให้ลอยอ้อยอิ่งในอากาศ เขาอัดมันเข้าปอดอีกอึกใหญ่ แล้วใช้นิ้วคีบดึงมันออกจากปากกดลงกับถังทราย และคงจะผละจากระเบียงถ้าไม่ได้ยินเสียงพูดคุยของผู้ชายสองคน
“มึงได้เป็นแบบกับเธออีกแล้ว”
“เมื่อบ่าย หุ่นแม่งน่าเซียะโคตรๆ เลยว่ะ”
ปฏิพัทธ์เลิกคิ้วเล็กน้อย รวบมือขึ้นกอดอก เขามองไม่เห็นผู้ชายที่กำลังคุยกันเบาๆ เพราะระเบียงส่วนนี้ยื่นออกมาเหนือทางเดินข้างล่างซึ่งเป็นห้องพักของพนักงานชาย
“เขาว่าเธอยังไม่เคยจริงเหรอวะ” เสียงอีกคนถาม
“กูว่าน่าจะจริง ได้ยินว่าเธอถูกทาบทามให้ทำมากกว่าเป็นตัวแบบมาหลายครั้ง แต่เธอไม่ทำว่ะ กูแอบไปสืบๆ กับพวกผู้หญิง น้องมันแม่งไม่เคยมีแฟนด้วยนะมึง”
“มึงอย่าบอกนะว่า ไอ้ของดีที่มึงให้กูหามาให้นี่จะใช้กับเธอ กับคนอื่นไม่เห็นมึงจำเป็นต้องเรียกหาเลยนี่หว่า”
“เออดิ ผู้หญิงพวกนั้นมันเคยๆ กับลูกค้ามาหลายครั้ง มาเจอใหญ่ๆ อย่างกูแม่งติดใจทุกราย ส่วนน้องมันไม่เคยนี่หว่า สองครั้งที่กูได้เห็นเนื้อตัวเธอ แม่งเอ๊ย โคตรติดตา ขาวเนียนไปทั้งตัว น่ากินไปหมดเลยมึง กูอยากได้มานานแล้วว่ะ ยิ่งไม่เคยแบบนี้ หรือถ้าจะเคยคงไม่กี่ครั้ง กูจะเอาให้ยับแม่งคงจะโคตรฟินน่าดู”
“เหี้ยมากว่ะ แต่แม่ง! กูชักอยากเห็นตอนที่เธอแก้ผ้าแล้วสิ ถามจริงเธอเคยเห็นไอ้ช้างของมึงยัง เด็กมันอาจจะกลัวก็ได้นะเว้ย”
“เคยดิ กูนี่แม่งโคตรตั้งใจให้เห็นเลย แต่เธอทำหน้าเฉยๆ ว่ะ กูว่านะคงเก็บอาการ ลองได้กูสักครั้ง ติดใจวิ่งมาให้ซ้ำแน่นอน”
คีย์เวิร์ดสองสามคำที่พวกนั้นคุยกันทำให้ปฏิพัทธ์หน้าเคร่ง หน้าตาของสาวน้อยคนนั้นผุดขึ้นมาในหัว ที่นี่มันโลกสีเทาก็จริง แต่เขาไม่ชอบนักถ้าจะมีใครมาทำเหี้ยๆ ภายใต้จมูก สมยอมทั้งสองฝ่ายก็ว่าไปอย่าง
“นั่นมึง เธอออกมาจากห้องแล้ว แล้วนี่ก็ของที่มึงต้องการ”
“แต้งว่ะเพื่อน”
ปฏิพัทธ์มองไปทางที่เป็นห้องพักพนักงานผู้หญิง รอไม่กี่วิ ก็ได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งก้าวออกจากใต้อาคารไปบนทางเดินเล็ก เธอถูกเรียกไว้
“อุ่น เพิ่งกลับเหรอ”
เธอหันมองพวกมัน ยิ้มเบาบางให้ ซึ่งเขาได้เห็นหน้ามันทั้งสองคนด้วย
“จ้ะ พี่โมทย์พี่เจมส์เพิ่งเลิกงานเหรอจ๊ะ”
“ครับ งั้นเดินออกไปพร้อมกันไหม”
ไอ้คนพูดคือเจมส์ เขาจำเสียงได้ว่ามันอยากได้เธอ
“แหม ก็ต้องออกทางเดียวกันอยู่แล้ว”
“เออนี่ก็เกือบสองทุ่มแล้ว ไปกินอะไรก่อนกลับบ้านกันไหม ตรงซอยห้ามีร้านเนื้อย่างน้ำจิ้มเด็ดมากนะ”
“พอดีอุ่นมีธุระน่ะ เชิญพวกพี่ตามสบายเลยจ้ะ”
“น่าเสียดาย ไว้โอกาสหน้าก็ได้ งั้นวันนี้พี่ขอเลี้ยงน้ำสักแก้วอุ่นคงไม่ว่า”
หึ!
เสียงหยันลอดลำคอเจ้านายทำเอาชลวัสแปลกใจ เขาจะมาเตือนว่าใกล้เวลานัดกับทาเคชิแล้ว
“มีอะไรเหรอครับ”
มองตามทิศทางที่เจ้านายกำลังมอง ก็ได้เห็นสาวน้อยที่เขาเพิ่งดูประวัติเธอครึ่งชั่วโมงก่อน
“นั่น”
“เรียกเธอมา แล้วพาไปหาฉันที่ห้องจัดเลี้ยง”
“หืม...” เขาหมุนตัวมองตามแผ่นหลังผึ่งผาย ครู่หนึ่งก็กดยิ้ม “นึกสนุกเหรอครับ”
“ขอให้สนุกแล้วกัน” ปฏิพัทธ์ส่งเสียงเรียบไร้อารมณ์ ก้าวไปอีกครั้งแล้วหยุด “ไอ้สองตัวนั่น ทำให้มันไม่ต้องทำงานที่นี่อีก”
เธอไม่เคยขึ้นมาชั้นห้าเพราะมันเป็นชั้นวีวีไอพี จะมีแค่พนักงานที่ทำงานชั้นนี้เท่านั้นถึงจะขึ้นมาได้ อรนลินลอบมองซ้ายขวาอย่างหวาดๆ ประตูทุกห้องปิดแต่นั่นไม่ได้ทำให้เธอระแวงน้อยลง
“จะพาฉันไปไหนคะ ฉันไม่ได้ทำงานชั้นนี้ แล้วตอนนี้ก็เลิกงานแล้ว”
คำถามของเธอทำให้ผู้ชายหน้าเข้มหันมายิ้ม ในดวงตาของเขามีความวาววาม ทำให้รู้สึกเหมือนเขากำลังพึงพอใจหรือสนุกกับอะไรบางอย่าง เธอไม่เคยรู้จักเขามาก่อน ตอนที่ผู้ชายคนนี้ออกไปเรียกเธอไว้ บอกว่าผู้จัดการต้องการพบ เธองง แต่ดูเหมือนเจมส์กับโมทย์จะรู้จักดี ยกมือไหว้ท่าทางนอบน้อมมาก นึกแปลกใจว่าทำไมถูกตามตัวในเมื่อหมดเวลางานของเธอแล้ว ที่ยอมตามเขามาเพราะเธอจะได้หลีกเลี่ยงการคุยกับหนุ่มรุ่นพี่ทั้งสอง เธอไม่ได้สนิทกับสองคนนั้น และไม่ชอบสายตาที่เจมส์มองเธอ เข้ามาในตึกเจอกับผู้จัดการอภิชาติ จึงได้รับการแนะนำว่า เขาชื่อชลวัสเป็นผู้ช่วยของผู้บริหารที่นี่ อภิชาตสั่งให้เธอเปลี่ยนชุด ตอนนั้นเธอก็บ่ายเบี่ยงแต่อภิชาตไม่ยอม ผู้หญิงตัวเล็กๆ แบบเธอจะทำอะไรได้ คนที่สามารถเปิดกิจการแบบนี้ได้โดยไม่ถูกเล่นงานทางกฎหมายมันหมายถึงอะไร ถ้าไม่ใช่พวกเขามีอำนาจ มีอิทธิพลพอตัว นายผู้ช่วยเลือกชุดเดรสหนังเกาะอกสีแดงเพลิงให้เธอสวม ช่างแต่งหน้าเซตผมให้ เธอแทบไม่เชื่อสายตาตอนมองกระจกแล้วเห็นสาวแต่งหน้าจัดจ้านจนดูเปรี้ยวยั่วยวน ถ้ามีแส้อีกเส้น มีหน้ากากปิดตาอีกอัน เธอกลายสภาพเป็นนางเสือสาวยั่วสวาทได้เลย แต่เป็นนางเสือที่ยั่วใครไม่เป็น
“ห้องรับรองวีวีไอพี”
“แต่”
“ไม่มีแต่เพราะถึงแล้ว”
- Writer
