TAMING MY BEAUTIFUL WITCH DOLL (TAGLISH)

She was singing at the top of her lungs as she prepares her things. She's happy and why she wouldn't be, today is her payday. Gwendolyn Althea Almero is twenty one years old, single and currently working as chef in Princess Hera. She has two handsome brothers, who are both neurosurgeon, her father is a business tycoon, and currently owns a couple of hospitals and beaches sa buong Pilipinas at maging sa Malaysia at Vietman. Her life is not as good as anyone could imagine, dahil hindi naman siya lumaki sa piling ng kanyang magulang kundi sa may amponan na pinagmamay-ari ng mga Garcia. Maaring sabihin na maswerte siya pero sa alam niya sa sarili na may kulang pa sa buhay niya, hanggat Hindi niya nalalaman ang buong katotohanan kung papaano siya napunta sa bahay amponan, hindi niya masasabi na buo na siya. She let out a sighed as she combed her long silky straight hair, saka napatigil nang mag-ring ang kanyang phone. She smiled widely as she saw the name of the caller on her screen. Labanos calling... "Uno dos! Labanos! Good morning!" she said in glee. She heard giggles on the other line "Bruha! Ano ka si Dora! Teka nakuha mo na ang padala ni Ate Jas?" tanong nito sa kanya sa matinis na boses "Yeah! Yeah!" masaya niyang sagot saka biglang tumili nang may naalala " Oh my gulay ‘di ba your promotion will take effect today? Wow Wennalyn, congratulations! you're the New HR Manager ng Esmeralda! I'm so happy for you Labanos!" "Hindi kaya!" tangi ng kaibigan niya. "Don't deny Labanos! nakita ko kaya ang ids at uniform mo?" singhal niya sa kaibigan bago nagpakawala siya mahinang tawa ng biglang hindi ito umimik. "You can't lie to me Labanos, I've eyes and ears, walang balita na nakakatakas kay chikadorang Dylan." Tumawa nang mahina si Wennalyn. "Oo na nga! Ikaw talaga ang daming grapevines for chismis," rinig niyang wika ng kaibigan. "May I remind you, kakababa palang naman ng office order ko, so hindi pa iyon in effect," may diin na wika ng kaibigan. "In effect or not manglibre ka oy, huwag kung madaya! ‘Di ba we promise to celebrate every little achievement we get, kaya wag kang mag pass! Wag kang mag ala-robinhood!" "Hindi sa ganun, promise 'pag nakuha ko na ang sahod ko sa position na iyon, ililibre kita kahit saan," malambing na wika ng kaibigan. "Ikaw nga itong dapat mag libre eh, if I know you are all over tabloid rigth now, the beautiful and jolly chef of PH. Wow dinaig mo pa ang mga bosses natin sa publicity!" Gusto niyang mag-deny but yes she was featured on one of the high paid cooking magazine dahil sa mga pabalik-balik na VIP's na bumibisita sa PH nitong nakaraang araw. "Ayaw ko nga!" pabiro niyang sabi. "Sige na, Negra, libre mo ako mamaya ng lunch ha," wika pa ni Wennalyn sa mas malambing na boses. "At bakit aber? kesyo na-feature lang sa magazine manlilibre na!" She rolled her eyes na para bang nakikita siya nito saka tumayo at pumunta sa malawak na bintana kung saan nakikita niya ang kalakhan Maynila. "Ikaw itong na-promote kaya dapat ikaw ang manlibre! Saka ‘di tulad mo wala pa namang increase ang aking sahod kahit maging cover or front page pa ako ng lahat ng cooking magazine!" "You're the chef," giit ng kaibigan. "You don't need money para malibre mo ako. Ipagluluto mo lang ako, sige na I want to eat Gambas." Gwendolyn sighed as she looked at the city view from her window. 'D niya alam if mapangiti siya or mapailing sa hiling ng kaibigan but she knows herself too well, she can't say no to Wennalyn lalo na pag naglalambing at nagpupumilit ito. "Naku when karipotan strikes you again," natatawa niyang sabi saka sinuklay ang kanyang mahabang buhok "Labanos, nakakahiya man sayo pero wala akong pamlibre. Binigay ko na kay Mother Superior ang lahat kong sahod para masimulan na ang mini-library sa may orphanage." "Negra naman eh, ang dami mong palusot! All you have to do is cook me some Gambas, ‘di parang nilibre mo.na ako. Sige ka di na kita bati! hindi na kita lab! 'Di na kita sasamahan bukas," banta ni Wennalyn sa kanya. Napangiti siya ng kusa. Oo nga pala, magpapasama siya kay Wennalyn bukas sa Parañaque para tignan ng bahay na ino-offer sa kanya ni kuya niya Gabriel. "Ay, walang ganyan! Sige bati na tayo! punta ka mamaya sa restaurant, ipagluluto kita ng Gambas." "Nagbago na isip ko," kunwaring wika ni Wennalyn. "Ay bati na kami niyan, bati na kami! Ipagluluto kita ng gambas at igagawa ng crema de fruta," bulaslas niyang sabi, saka tumawa nang mahina nang biglang marinig ang pagtawa ng kaibigan. "Yehey! Talaga? Salamat Negra! See you mamaya Negra!" masayang wika ni Wennalyn. "Nakakailang Negra kana ha! Negrahin mo mukha mo, Labanos! Dapat ikaw ang Negra eh kasi n***o si Nero! Para you two are bagay, bagay na bagay!" nakanguso niyang sabi pero natatawa. "Oh siya bye na, magbibihis pa ako." She smiled widely as she ended the call, Wennalyn is one her best buddies, actually she's one of the six girls who makes her life more colorful and full of sunshine, she was so glad that things are now okey for both of them, their friendship had almost come to ruin because of her brother's stupidity, its good that all ends well. She sigh and resume fixing her things, minutes later she was already dressed and is ready to go to work. She was wearing a simple white off shoulder dress that made her look pretty and regal as the same time, she flipped her hair and was about to hail a taxi when a black Cadillac stopped in front of her, its window immediately open, her eyes went bulge when she saw who's sitting on the driver seat... Howell! "Good morning, my lady! Care for a ride?" he grinned as he looked at her. "Oh Mr. Milady! Good morning! Free ride?" she asked eagerly. "Of course, it's free, now hop in!" His eyes were laughing as he opens the door automatically. She quickly but gently deposit herself at the shot gun seat then put on her seatbelt. Matagal niya ng kilala si Howell, kaya sanay na siyang makipag usap dito. Kahit may tuyo ito paminsan-minsan at umaastang kulang sa singko. Well, ito lang naman ang best friend at personal na piloto ito ni Kuya Austin niya, sa madrid ito pinanganak at lumaki pero magaling na din itong umunawa ng tagalog. "Buti naman at napadaan ka dito, Mr. My Lady saka nakita mo ako," walang malisya niyang wika habang itinali niya ang kanyang mahabang buhok. "It’s Howell, Gwendolyn, not Mr. Millady," he correct her as he looked at her strangely. "Kailan mo ba ako tatawagin sa pangalan ko?" inis na reklamo nito bago pinaandar na ang sasakyan. "Kailan? 'pag pumuti na ang uwak," ismid niyang wika saka tinignan ito nang masama. "Alam mo kahit minsan suplado ka. You're an angel padin, hulog ka ng langit ngayon sa akin," she told him bluntly. "Really? I doubt that," he told her and immediately fixed his eyes looking on the road. "Yes kasi ‘di mababawasan ang budget ko! Ang mahal kaya mag taxi!" she pouted her lips and look at the window. “Nasasagad na ang budget ko." "For a heir and a chef like you, money comes easy," he stated then look at bewildered. "Correction, I'm not a heir and yes I'm a chef pero ilan lang ba ang sahod ko kulang pa iyan sa mga bata na pinapaaral ko, alam mo naman ang motto ko sa buhay ‘di ba? I don't spend someone's money lalo na 'pag 'di ko pinagtrabahuhan. Teka, kasama mo ba si Kuya Austin?" pag iiba niya ng usapan. Howell smiled secretly and admire the woman beside him more. She was the perfect picture of charity and kindness rolled in one. "Hey, kasama mo ba?" tanong ni Gwendolyn uli. "Yes kasama ko siya. Actually, kahapon pa kami dumating, at galing na din ako ng Cebu," dagdag pa nito. Napangiti ito ng bahagya na para bang may nakakaaliw itong nasabi saka biglang kinuha ang dalawang paper bags sa backseat saka inabot sa kay Gwendolyn. "Here take this." "Para sa ‘kin to?!" gulat at maang niyang tanong habang kinukuha ang dalawang paper bags saka tiningnan. "May kasama pa ba akong iba dito?" pilosopong sabi nito. "Malay ko ba! Ayaw ko kasing assuming kasi baka ipapabigay mo sa iba ito mabuti ng nagtatanong para sigurado," asik niya saka pinanlakihan ito ng mata. "I haven't give any girl stuff like that except you," mahina wika ng binata. "Why are you giving me this?" diretsahang tanong ni Gwendolyn sa binata. "I don't need a reason para bigyan ka, sige na take it para sayo talaga iyan, i know you're going to like it," giit nito. She smiled at him then peep at the two paper bags, her eyes sparkles and widens when she sees a coat beautifully knitted , a pair of hair clips and a pack of her favorite chocolates and candies. "Ang ganda Howell! Salamat talaga," she said sweetly at agad nilabas ang hair clip saka kaagad na ini-clip sa kanyang buhok. "Anything to make you smile, My lady," he said in a low husky voice. Gwendolyn went red suddenly. She casted Howell a discreet glance, and as she looks at his handsome face her heart suddenly jumped, but her mind remind her that Howell is a kind man and would give such gift to his friends. She immediately dropped the idea of him liking her. She knows deep inside her heart that Howell is just being friendly to her, though he always give her chocolate and things whenever he visited the Philippines, but so is Heramarie and Daphne. There's no need to make a fuss out of it she silently told herself. They arrived early at PH, agad na pinarada ni Howell ang kotse sa lobby, nagpasalamat ang dalaga uli sa binata saka mabilis na bumaba ng kotse, nadatnan niya na nag-uusap sina Owen at Austin sa lobby. "Good Morning, mga Kuya!" masigla niyang bati sa mga ito. Tipid na ngumiti lang si Owen sa kanya samantalang nakakalokong ngiti naman ang tinugon ni Austin habang nakatingin sa hawak niyang paper bags. "Nagsalita na ba ang torpe?" patay malisyang ani ni Gabriel, galing ito sa loob at may dala-dalang cake. "Hi Kuya," bati niya kay Gabriel pero tumango lang ito sa kanya. "Nope, pero dinadaan sa paper bags," natatawang wika ni Austin sa mahinang boses saka naman dumating si Martin. "Pwede bang makita ang laman niyan?" sabi ni Austin na may lokong ngiti sa labi. Pinandilatan niya sina Gabriel at Austin nang maunawaan niya na siya ang pinupuntirya ng mga ito. "Ayaw ko nga baka bawasan niyo pa!" Asik niya at nagmadali humakbang papasok ng restaurant. "Good morning, chef" masiglang bati ni Dylan sa kay Gwendolyn ng makasalubong niya ito, si Dylan ay isa sa kanyang kitchen staff at mabait din ito. "Good morning D! Nakahanda na ba ang kusina?" masigla niyang tanong sa babae. "Yes chef, ready na po," nakangiti na wika ni Dylan habang tinangkang sinisilip ang lamang ng paper bags na hawak niya. "Hoy, Dylan stop being noisy okey! You want sapak?" tanong niya dito with matching action pa na ikinailing ni Dylan. "No I don't want! I want chocolate Chef" wika nito saka nag puppy eyes sa kanya "Sige na, chef, patikim lang." "Aba gusto mo pala ng chocolate di bumili ka or better yet gumawa ka!" payak niyang wika "at wag mo tangkaing bawasan ang laman nito kung ayaw mong putolin ko ang mga kamay mo ng kutsilyo!" Napatawa lang si Dylan sa kanyang sinabi. "si chef talaga! Ang brutal talaga hay gravy ang damot!" "Tigilan mo na yan Dylan baka ma-cariño brutal kapa ni Chef," wika ni Olive habang nakikinig sa kanilang pag uusap. "kumain kana chef. Our breakfast is ready, sa kitchen ba or sa VIP room kayo kakain?" "Sa kitchen na Olly," mabilis na sagot ni Gwendolyn. "Okay, ihahanda ko na," wika ni Olive saka pumasok muli sa kitchen. Gwendolyn smiled as she entered the kitchen, her face radiants as she sees a variety of vegetables and meats placed on a long steel table. "Kain muna tayo, then, let the work begins," masigla niyang sabi sa mga kasama saka nagpatugtog ng musika. Umiindak si Olly habang naghihiwa, samantala kumanta si Gwendolyn habang nagtitimpla ng kape, napangiti tuloy at napatigil ang lahat niyang kasama, para pakinggan ang kanyang magandang boses. Pagkatapos nilang kumain ni Gwendolyn ay maagap siyang nag pwesto sa kanyang lamesa, then she checked the line menu and orders habang abala ang kanyang mga kasama sa kani-kanilamg area. She smiled as she starting cutting vegetables. Today might be a hectic day for them, but she knew they can survive the day! Habang busy si Gwendolyn sa paghihiwa, hindi niya alam na pinagmamasdan siya ng kanyang mga kasama. They are all looking a her with admiration. Hindi naman kataka-taka, she's so lovely wearing her uniform and all. They think they are so lucky to have her as their head chef, maliban sa napakakalog ito, napakabait pa nito sa kanila, walang dull moment pag ito ay nasa kusina. Iyon ang alam nila pero magbabago din iyon dahil somewhere, someone is planning to pirate their bubbly chef for his Hotel.