L.D.R

Chapter 7

"Jah bakit ka naman nagpaalam agad eh nagkukwentuhan pa kami ni pogi"may panghihinayang na tanong ni Renzy.

"Inaantok na kasi ako gusto ko nang magpahinga, eh ikaw ba hindi kapa matutulog umaga na" Tumayo ako mula sa pagkakaupo sa bench.

"sige mauna kana may tatawagan lang ako"sagot ni Renzy na hawak ang sariling phone at parang may hinahanap ito dahil sa pag scroll niya sa kanyang phone.Hindi ko na iyon pinansin, Tumalikod na ako at nag tungo sa loob ng bahay.

Nakahiga na ako ng biglang tumunog ang beeptone ng messenger ko.

Nakita ko ang pangalan ni Amir i tap of his name para mabasa ang message niya.

"thank you for answering my call, and I hope it's not the last time we talk, remember I'm here to help you, to forget the pain you feel." amir send here message.

"salamat" reply ko.

"your welcome dear" amir reply to me.

I stopped replying to him because I was feeling sleepy. I felt so good that I slept well.

POV. RENZY

Mag-uumaga na ng makapag out ako sa hospital na pinagtatrabahuhan ko. Nakasakay ako sa aking kotse ng biglang mag ring ang phone ko nakita ko sa screen ng aking cell phone ang pangalan ni Jamaica. when i tap the answer key i heard Jamaica cry.

She told me that she needed my help, I immediately went to her rented house. Awa ang nadarama ko para kay Jamaica. I see the suffering she is going through dahil sa kagagawan ng kanyang fiance at ng kanyang matalik na kaibigan. Dinala ko siya sa aming bahay.Umisip ako ng paraan kung papaano makakatulong sa pinagdadaanan niya. Hawak ang phone ni Jamaica ng tumunog ang messenger nya sunod sunod iyon. Doon ko na nga nakausap sa phone ang lalaking nag nangangalang Amir Umali na palaging nagchachat kay Jamaica Naisip ko na kung makikipagchat siya sa iba ay baka sakaling maibsan ang sakit at pagdurusa niyang nadarama. Nakita ko na nalibang siya sa pakikipag usap kay Amir Umali pansamantala niya nakalimutan ang nangyari, Duon na nabuo sa isip ko ang isang plano.

Nang magpaalam na si Jamaica sa kausap niya sa phone hindi ako nag atubili na I search sa f*******: ang pangalan ni Amir Umali.

I requested Amir to be friends on f*******:, because I feel that he is the only one who can help Jamaica to forget the pain she is going through.And Amir accept my request.

POV Jamaica,

Hapon na ng magising ako, Muli ko nanamang naalala ang pagkabigo na nangyari sakin, May namuong luha sa aking mga mata. Tumingala ako upang hindi tuluyang pumatak ang aking luha.

Inabot ko ang cellphone sa side table Jc have a lot of message to me.He wants to talk to me, I ignored Jc's message.When I opened my wifi connection, ay sunod sunod ang tunog ng beeptone ng messenger ko.I saw Amir's chat.

"hello dear, "

how are you now, "

did you feel better now."

i hope you slept well."

" Can I call later when I'm free" message ni Amir.

I dropped the cellphone on top of the bed, holding the towel I went to the bathroom to take a shower.Duon ko inilabas ang lahat ng sakit na nadarama ko. umiyak ako ng umiyak hanggang wala na akong mailuha. Then I got dressed and put on my nurse uniform,na parang walang nangyari. Nang bumukas ang pinto.

"Kaya mo bang pumasok Jah,"tanung ni Renzy na hawak ang doorknob sa nakabukas na pinto.

I breathed deeply

"Susubukan ko, sabi ko nga sayo hindi ko ipapakita sa kanila na nahihirapan ako"sagot ko habang inaayos ang aking buhok. Pilit kong ipinakikita kay Renzy na kaya ko ayokong kaawaan niya ako. Umiiyak ako ng mag isa itinatago ko sa iba ang nararamdaman ko.

"eh bakit parang mugto yang mga mata mo"tanung niya nakatitig sa akin.

"Syempre kakagising ko lang hano"pangangatwiran ko. Nang nakangiti.

"Hayy naku Jah alam kong masakit pero walang ibang makakatulong sayo kung hindi ang sarili mo"lumapit ito sa akin at hinawakan ang aking kamay.

"Anu kaba naman Renzy wag kang mag alala yakang yaka ko ito"pag dedeny ko.

"oh sige nah nga, oh tara na kumain na tayo baka malate pa tayo nyan"aya ni Renzy

I followed him, after we ate, we went together to the hospital where we worked.

When Nurse Renz was about to enter the car in the parking area, he suddenly braked, I was surprised and turned around in the direction he was looking at.

"Jah" Nurse Renz look at me.

I stared into Renz's eyes and my tears started to fall, I still can't bear to see Jc.

Jc who was there in the parking areas and waited for us.

"Renz hindi ko pa kayang makita sila, please ibalik mo na ko sa bahay,"pakiusap ko napasubsob ako sa aking mga palad na patuloy sa pag iyak.

Mabilis na nag U turn si Renz. Hinarangan ni Jc ang aming daan.

"Jah please mag usap tayo"dinig ko ang hiyaw ni Jc habang kinakalampag ang salamin na bintana ng kotse.Hindi nagpatinag si Renz patuloy na tinapakan ni Renz ang silinyador upang makalayo sa kinaroroonan ni JC.

"Jah relax malayo na tayo huwag kanang umiyak."abot ang lingon sakin ni Renz habang nagdadrive.

"akala ko kaya ko, nagkamali ako Renz"saad na patuloy na umiiyak.

"alam ko kaya mo yan Jah hindi lang sayo nangyari iyan, alam ko may plano ang Dyos sayo kaya nararanasan mo ngayon iyan" patuloy na pang aalo ni Renz sa akin.

Huminga ako ng malalim, pinahid ko ang luha saking mga pisngi.

"Salamat Renz pano na ko kung wala ka"saad ko na pinabahid ng tissue ang aking mukha.

"anu ka ba naman Jah magkaibigan tayo noh. anu nalang ang sasabihin ng nanay mo pag pinabayaan kita. Kahit hindi ako ang best friend mo, ako ang totoo at tunay mong kaibigan."ani ni Renz habang nakatitig sa daan patungo sa kanilang tahanan.

Naging kaibigan ko si Renz simula ng pumasok kami ni Mina sa ospital na kanyang pinagtatrabahuhan. Kami palagi ang mag kasama sa ER department si Mina ay nasa Nursery department. Nakasama ko na siya sa probisya ng umuwi ako kaya na kilala niya ang aking ina.

"Jah! oh nandito na tayo" ani ni Renz hindi ko namalayan na nakarating na kami sa kanilang bahay dahil sa dami ng gumugulo sa utak ko.

"Jah! tara na sa loob " ayan ni Renz ng ipark niya sa garahe ang kotse.

Nagdiretso ako sa kwarto at walang sigla na nahiga sa kama. Nakatitig lang ako sa kisame na tumutulo ang luha.