ISKO VASQUES #boyxboy

Kabanata 2

ISKO POV

Natagpuan ko ang sarili kong naglalakad sa buhanginan. Ang kanang bahagi ko ay ang malawak na karagatan at sinag ng palubog na araw.

“Anong ginagawa ko dito?” tanong ko sa sarili ko. Bakit 'yung pakiramdam ko ngayon, sobrang bigat? ang gulo. Lalakad sana ako nang mapansin kong may hawak na akong saklay. Ang paa ko hindi ko na maigalaw ng maayos.

Pilay na ako? Pero paano? Hanggang ngayon wala pang sumisiksik na ideya sa utak ko. Huminga muna ako ng malalim at saka pumikit, baka nananaginip lang. Pero hindi.

Pinilit kong humakbang palakad dala ang saklay nang may natanaw akong lalaki mula sa dulo ng dalampasigan. Nang maaninag ko kung sino, nakita ko si Allen Umiiyak.

Hindi ko maintindihan, bumigat ang pakiramdam ko gusto ko siyang yakapin ng mahigpit pero ang paa ko, umaatras palayo sa kanya. Walang maumutawing letra sa bibig ko, humangos lang ako habang patalikod sa kanya.

“s**t, ano 'tong ginagawa ko.”

Hanggang sa bigla niya akong niyakap ng mahigpit. Rinig ko ang paghangos niya habang sumisisid sa leeg ko, bumulong.

“Dad, gr—” sa isang iglap, naging blanko ang lahat.

Bumalik na ako sa reyalidad at alarm clock ang gumising sa diwa ko. Nagising nalang akong may umaagos na tubig sa mata ko. Agad akong bumangon at pinunasan ang pinsngi ko gamit ng braso.

“f**k, bakit ako umiiyak?” isip-isip ko. Ilang sgalit pa na pag-iisip, nawala na sa ala-ala ko ang napanaginipan ko. Pero 'yung pakiramdam, sobrang bigat.

Ginulo ko ang buhok ko at saka pinagsasampal ang sarili. Sinasaltik na naman ako.

Nang tuluyan na akong matauhan, natagpuan ko ang sarili kong nakaratay sa kamay ni Allen. Suot ko parin ang damit ko kagabi. Tumingin ako sa loob ng pantalon ko, wala paring pinagbago— hindi parin ako nabubuhayan. Kadalasan kapag umaga, tirik na tirik na 'to lalo na kapag malamig. Sobrang nakakapanibago.

Argh, ito ang masamang epekto sa'kin kapag nakakainom ng alak, medyo tipsy pa. Pinagbawalan na ako ng doktor na magpakalasing, heto na anman ako. Tsk.

“Len?” sigaw ko habang binamasahe ko ang sentido ko, walang sumagot. Bumangon ako ng kama at saka humarap sa salamin.

Sa gwapo kong to, hindi ako pwede mabaog. Lahat gagawin ko, gumalimg lang ako. Lahat.

Inayos ko ang sarili ko bago lumabas ng kwarto. Agad ko naamoy ang pinirito sa kusina.

“Len!” sigaw ko ulit. Pagkababa ko ng hagdan, nakita ko siya na naglalatag ng plato. Nakauniform na agad siya?

Lumingon siya sa akin na para bang nakakita ng multo, “Dad—” natataranta na hindi maintindihan, kinuha niya agad ang bag niya at akmang aalis.

“Hoy Len, saan ka pupunta? Anong oras palang— Allen!!” bulas ko sa kanya, lumingon siya sa akin at nagpaalam habang nagkakamot ng ulo.

“Sorry po Dad— Baka po hindi ako makauwi ng maaga— marami po akong gagawin sa school.” alam ko na ang takbo ng bituka ng batang 'to. May hindi siya sinasabi sa akin.

“Lalapit ka dito o wala kang babaunin buong linggo?” mariin kong banta sa kanya, kahit papaano nakikinig pa siya. Para siyang tuta kung makatingin sa akin habang palapit. May kakaiba sa kanya ngayong araw, hindi ko mawari kung ano.

Kung titignan, namumutla siya ngayon “Ano 'yang itsura mo? May sakit ka ba?” tanong ko sa kanya. Nang hawakan ko ang braso niya, sobra siyang nanginginig, “Magsalita ka.”

Napakamot na naman siya ng ulo, “W-wala po Dad, ayos lang— po ako.” utal niyang sambit habang nakayuko.

Lalong sumasakit ulo ko sa batang 'to! bumitaw ako sa kanya at, “Tsk, ano bang ginagawa mo kagabi at nagkakaganyan ka?” nang sabihin ko 'yon, lalong nanlaki ang mata niya. Sa itsura niya, mukang hindi maganda ang lagay niya.

Kinuha ko bag na hawak niya, “Wag ka muna pumasok sa school, magpahinga ka.” pero nagpumilit siya.

“Di pwede Dad, quiz po namin ngayon—” agad siyang umatras, parang ilag na ilag sa akin, “Mauna na po ako—” matapos noon, nanakbo na siya paalis.

“Pambihira ang batang iyon. Anong problema non?” pinaabsent na nga, ayaw pa. Ayoko naman magmukang masamang tatay sa kanya. Saka ko nalang siya kakausapin.

Hirap talaga maging ama kay Allen. Kung nandito lang ang asawa ko, sana nasusubaybayan niya si Allen, hindi sana ako nanghuhula kung ano bang dapat gawin sa anak namin.

“Hotdog, itlog at kape.” sa dalawang taon na pagkawala ng asawa ko, dalawang taon narin paulit-ulit ang breakfast namin. Napatingin nalang ako sa picture frame na nakalagay malapit sa hagdan, si Allen mommy niya at ako.

“Pambihira.” nailing nalang ako.

Iinumin ko sana ang kape nang mapansin kong may bumubukol sa harapan ko. Pagtingin ko, semi erected na ang ari ko.

Agad akong nanakbo paakyat sa kwarto ni Allen at saka kinuha ang phone ko. Pagkababa ko sinara ko agad ang pinto. Nagbrowse agad ako sa gallery ng p**n video at nagsimula akong majakol habang nakaupo sa sofa. Malakas ang volume habang sinasabayan ko ang ganap sa pinapanood ko.

Pero lumipas pa ang ilang minuto— “Ahhh ahhh s**t— Hmm.. Grr! Tang ina naman! Arrgghh! Bakit hindi ka nakikisama ngayon!” hindi na kinaya, ngalay na kamay ko, hindi ko na maramdaman ang alaga ko.

Huminga nalang ako ng malalim at ibinagsak ang katawan sa sandalan ng sofa. “Pambihira talaga...” bulong ko sa sarili ko. Hanggang kailan ba ako magiging ganito? Tangina talaga. “Arrrgggh!”

Nang mahawakan ko ang cellphone ko, napansin kong naka flight mode. Nang i-off ko ang flight mode, sunod sunod na text messages at miss call ang nareceive ko. At lahat ng iyon mula kay Monica, Store Manager ko. Anong meron?

“Oh Monica— bakit ka napatawag? Ang aga aga— at ang ingay ninyo d'yan.”

Nang tumawag na, agad ko nang sinagot. “My Goodness Steven! Sinagot mo na ang tawag ko! Pumunta kana agad dito sa shop! Ngayon na!!” sigaw niya at parang aligaga siya sa tono ng beses niya?

“Hindi ba pwedengsabihin mo muna ang nangyayari d'yan? nagnebreakfast pa ako—” imbis na kumalma siya, lalo pang nagtaas ng boses.

“Wala nang oras Steven! Pumunta ka nalang agad dito! Dami pang pasakalye!” bigla akong kinabahan sa tono ng boses niya.

Ngayon lumalabas parin ang pagiging bosabos ko, “Ano ba talagang problema dyan at kailangan ko pang pumunta? Hindi n'yo bang kayang resolbahin na wala ako? Ano pa at nagong store manager kita?” lumalabas pagkademonyo ko. Kung hindi ko lang talaga 'to kaibigan, ekis si Monica sakin.

“Tangina ka Steven, ang milktea shop mo, malapit nang masunog!!”

“ANO?!”

* * *

Napayosi ako ng wala sa oras habang nasa tapat ng shop.

Sunod sunod ang bumbero na pumapasok, maraming tao nakikiusioso. Ang iba pasulyap sa akin, sarap tusukin ang mga mata nila.

“Sa ginagawa mo mawawalan tayo ng customer n'yan. Gwapo ka nga, di mo naman magamit ng maayos..” bulong ni Monica. Lalong nagsalubong ang kilay ko sa kanya.

“Tangina talaga.” nakakastress! Gusto umubos ng isang daang kaha na hawak ko. “Ano ba daw nangyari? Tangina naman! Balak pa ata nilang sunugin buong compound!” bulalas ko sa kanila. Kahit mga staff ko walang maisagot sa mga tanong ko sa kanila. Alam nila kung kailan dapat sumingit kapag tinutubuan na ako ng sungay

“Di ko alam Isko, wala kaming ideya. Hanggang ngayon wala paring balita mula sa mga bumbero at pulis.” sagot ni Monica. Kinuha niya yosi na hawak ko, “Akala ko talaga masusunog na shop mo, pasalamat ka may negosyo ka pa hanggang ngayon.

“Tigilan mo 'ko Monica.” banta ko sa kanya. Humagikgik lang siya. Sira ulo.

Lumapit ang dalawang staff ko, “Bossing, paano po mangyayari ngayon? Magsasara po ba tayo?” tanong ng isa kong staff.

“Wala pa pong linya ng kuryente ngayon, nadamay po 'yung poste nalapit sa nasunog na bahay.” paliwanag din ng isa ko pang staff.

“Tuloy parin ang operation, buksan ninyo 'yung generator natin. Bumalik na kayo sa mga pwesto ninyo.” seryoso kong sambit. Wala silang nagawa kundi sumang-ayon, ayoko din na mawalan ng kita ngayong araw.

“Arrggh.” bwisit na bwisit ako nang pumasok sa loob ng shop at saka naupo. Sobra akong nangigil ngayon. Tangina, nanginginig pa katawan ko sa takot.

Bwisit talaga.

“Hanggang ngayon parin ba naalala mo parin ba nangyari dati?” sambit ni Monica.

Tumingin ako sa kanya na nakasalubong ang kilay, “Ang alin?” hayop, pinaalala pa niya.

“Ganitong araw—.” ani pa niya. Umupi siya sa tabi ko saka ako tinanong, “Bumisita ka naba?” tanong niya. Napayukom ako ng kamao, kinontrol ko ang sarili ko. Talagang kilala ajo ni Monica, at iyon ang nakakainis.

“Para saan pa? Wala narin naman siya.” sagot ko sa kanya. Napahawak nalang ako sa sentido ko, ano mang oras sasabog nako sa inis.

Nabigla nalang ako nang abutan niya ako ng baso ng tubig, “Hindi ko alam kung matutuwa ba ako na wala kanang pakialam sa kanya o maiinis sa 'yo.” sambit niya habang kinakalikot ang cactus na nakadisplay sa dining table. “Naging kaibigan naman natin siya.” dagdag pa niya.

Kinuha ko 'yung baso ng tubig at saka ininom. Padabog kong iibinagsakang baso, “Monica. Wag mo nang ipaalala, hindi naman siya makakatulong ngayon. Matagal ko na siyang nakalimutan, sana ikaw din.” seryosonkomg sambit.

Nabigla nalang ako nang yakapin niya ako sa braso, “Ikaw naman napakaseryoso. Pakiss na nga lang ako hmmm~” bigla naman naglambing. Ramdam ko ang u***g niya na tumatama sa siko ko, agad kong tinabig palayo. “Hmmp! Kahit kailan talaga ang sunget mo! Kung hindi lang kita kaibigan, may kinalagyan kana talaga saken. Grrr.” kasunod noon, pinanggigilan naman niya ang braso ko sa kakapisil.

“Tigil mo pantasya mo sa 'kin.” ininom ko ang natira sa baso.

“Panira ka talaga eh! Sarap mong sapukin! Arrgh!!” sabay tayo siya pabalik sa counter. Mga babae, mga moody. Hirap tantsahin.

Tatayo na sana ako nang makita ko si, “Len, ba't nandito ka, diba may klase ka?” sambit ko habang nakalaubong ang kilay sa kanya. Nginitian lang niya ako sabay iwas ng tingin sa akin.

“May General Meeting mga prof namin maaga kami pinauwi.” 'yan din sinabi niya kagabi kahapon. Huminga nalang ako ng malalim, ayokong lalong mabadtrip, kalmado pa ako. Masama pakiramdam niya, palalampasin ko siya ngayong araw.

“Konti nalang, bibingo ka na sakin.” banta kkosa kanya. Kumamot lang siya ng ulo. Napansin kong may babaeng lumapit sa kanya at saka siya hinawakan sa braso, “Classmate mo?” tanong ko kay Allen.

“Hello po—” bati ng babae. Masasabi kong may itsura siya, mukang may attitude.

“Groupmate ko po. Gagawa kami schoolwork sa major sub namin.” paliwanag ni Allen. Napansin kong may inabot sa kanya ang staff ko na drinks sabay paalam sa akin, “Mauna na po kami—” sesegundo pa sana ako nang lumabas na siys agad ng shop kasama ng groupmate niya.

“Pambihira.”

“Nagbibinata na talaga si Allen.” wika ni Monica habamg bumubungisngis.

“Iyan ang pinakaayokong marinig sayo.” seryoso kong sambit sa kanya.

“Wow, protective father huh. Parang kailan lang binabatukbatukan mo siya.” sa inis ko, kinuha ko ang neck pillow niya at saka binato sa kanya, “Aray ko naman huhuhu panget!” sira ulong babae.

Mag cocompute pa sana ako ng earings namin, nawala na ako sa mood. Kinuha ko na ang laptop bag ko. Palabas na ako ng shop nang, “Teka lang, saan ka pupunta? Kukulangin na tayo ng stock ng mga cups— Steven!” siya na bahala doon, siya ang store manager.

Pumunta ako sa parking at agad na pumasok sa kotse. Pagkalapag ko ng laptop bag sa backseat, bigalng tumawag si Imo.

Pagkasagot ko, “Pareng Isko, ano na balita? Buhay kapa? Baka naman nakalimutan mo na usapan natin kagabi?” uggh, usapan. Inalala ko ng mabuti ang usapan namin, “Mukang nakalimutan mo nga. Ang hirap talaga kapag nalalasing ka. Tsk tsk.”

“Okay, tungkol ba to sa racket na offer mo?” narinig kong nagsigaw siya.

“Natumbok mo! Ano sa tingin mo?Tatanggapin mo na, sayang naman. Kinukulit na ako ng agency kung may nahanap na 'ko model. Ikaw nalang hinihintay nila.” paliwanag ni Romeo..

Nagdadalawang isip pa ako, matagal na akong hindi nakakapag-gym dalawang linggo na at hindi na kundisyon ang katawan ko. “Pag-iisipan ko pa, text nalang kita bukas..” o gumagawa lang talaga ako ng dahilan para tangihan ang alok ni Imo.

“Pagisipan mo, sayang naman. Baka ito na 'yung chance para makabalik ka ulit sa modeling career mo. Asahan ko 'yan Pareng Isko. Sige, text mo nalang ako kapag maayos na lahat.” matapos ibaba ni Imo ang tawag, nag-iwan iyon ng malakas na kabog sa dibdib ko.

Hindi ko na dapat naaalala 'to pero s**t lang, heto na naman ako— marami na naman pumapasok sa isip ko. Napansin ko ang repleksyon ko sa cellphone na nangingilid ang tubig sa mata ko. Tangina, bakit ang babaw ng luha ko?

Agad kong kumuha ng tissue sa car cabinet sa taas nang may nalaglag na na mga litrato. Litrato ng anak kong si Allen, tinignan ko ng mabuti ang mga larawan ng anak ko at sa hindi matukoy na dahilan—

“Shit.” napamura nalang ako nang may maramdaman akong kakaibang init sa muka ko.

Bigla akong tinigasan ako ng sobra, sa litrato ng anak ko.