บทที่ 26 หวาน

1543 Words

เรื่องการแสดงผมบอกเลยว่าผมทำได้ดีไม่แพ้อย่างอื่น อยากเข้าห้องเขามันต้องการละคร เมื่ออันดาเข้าใจว่าผมเมาหนักจริงๆเธอจึงพาผมเข้ามาข้างใน ผมเริ่มคิดแผนต่อไปต้องทำให้มันเนียนๆ อันดาเดินหายออกไปจากตรงโซฟาที่ผมแกล้งหลับผมต้องทำอะไร กลัวเธอจะไม่เชื่อว่าผมเมาแล้วไล่กลับ ซึ่งผมจะไม่ยอมให้มันพัง เรื่องอะไรคืนนี้ผมตั้งใจอยากมากินของหวาน อันดาเดินหายไปในโซนครัวสักพักแล้วเดินกลับมาพร้อมแก้วน้ำปากเธอก็เอาแต่บ่นงึมงำ ผมอยากรั้งท้ายทอยโน้มใบหน้าราวตุ๊กตาของเธอมาประกบรับริมฝีปากอุ่นที่ผ่านแอลกอฮอล์ในปริมาณไม่มากไม่ถึงกับเมา มอบจูบดูดกระชากวิญญาณปากเล็กๆนั่นที่กำลังบ่นเหมือนหมีกินผึ้ง ผมจะดูดกลืนคำบ่นให้หายเข้าไปในลำคอ ผมเริ่มคิดแล้วว่าทำยังไงผมถึงจะอยู่ต่อได้แล้วมันก็ได้ผลกับคำพูดปั่นอันดาให้รู้สึกผิด "กินก็กินเอง เมาเองแทนที่จะเรียกคนมารับกลับห้อง ไม่รู้จะขับรถทั้งที่เมาแทบไม่มีสติมาที่นี่ทำไมก็ไม่รู้ เด

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD