บทที่ 27 หลุมพลาง (NC)

1685 Words

ฉันรู้สึกเจ็บใจตัวเองมากที่หลงกลพี่ไนท์กี้ ความตั้งใจที่จะไม่เข้าใกล้ผู้ชายหล่อดูเหมือนมันจะไม่สำเร็จเพราะพี่ไน์กี้ที่พาตัวเองมาอยู่ใกล้ ฉันรู้สึกว่าความวุ่นวายกำลังจะตามมา "หนูจ๋า มามะมาให้เฮียซะกินดีๆ" สายตาหื่นที่จ้องเรือนร่างเปลือยเปล่าพร้อมกับมือปลาหมึกที่ไม่อยู่สุข "ไอ้พี่บ้าไอ้คนหื่นคนเจ้าเล่ห์ อืม~~" ฉันยังด่าพี่ไนท์กี้ไม่ทันจบปากร้อนก็ประกบเข้ามาที่ปากบางด้วยความรวดเร็วดูดกลืนเสียงที่เอื้อนเอ่ยให้มลายหายไป ถึงแม้ฉันพยายามจะประท้วงด้วยการปิดปากสนิท พี่ไนท์กี้กลับใช้ประสบการณ์อันโชกโชนเหนือชั้นกว่า ปากหนาค่อยๆขบเม้มริมปากบางจนสะดุ้งเบาๆเผลออ้าปากเพื่อให้เขาสอดลิ้นอุ่นเข้าไปฉกชิมความหวานที่เฝ้ารอ จูบดูดดื่มละมุนชวนเคลิ้มไปกับรสผัสที่มีกลิ่นและรสฝาดของแอลกอฮอล์ผสมเจือจางชวนให้มึนงงคล้อยตาม ไต่ระดับขึ้นเรื่อยๆด้วยความร้อนแรงเมื่อฉันเริ่มเรียนรู้ที่จะตอบโต้ลิ้นหนานั้นกลับไปอย่างไร สร้

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD