İhanetin Bedeli

Derin Bu olanlara kesinlikle inanamıyordum.... Babamın kumar borcu yüzünden yıllarca gece gündüz çalışıp zorla borcunu kapatmama rağmen bizi düşünmeyen bencil adam tekrar kumarda kaybetmişti. Onca sözler verip bir daha asla kumar oynamayacağını söylemesine rağmen hemde. Karşımda korkudan bembeyaz olmuş, yatağın üstüne koyduğu küçük bir bavula hızla kıyafet koyan adamı donmuş halde kardeşimle izliyorduk. Ne yaptıysam babamı bu bağımlılıktan kurtaramamıştım her defasında yine kendini kumar odalarında bulmuştu. Başlarda küçük oynasada daha sonra kazandığı birkaç kuruş yüzünden açgözlülüğüne yenik düşüp daha büyük oynamaya başlamış ve tabi bu oyunun sonunda kasa kazanmıştı birkaç oyun dışında sürekli kaybetmiş borcu kat ve kat artmıştı ödeyemez duruma gelince de bundan iki sene önce evi mafya tipli adamlar basmıştı. O günü hâlâ çok net hatırlıyorum gözümüzün önünde ölesiye dayak yemişti. Başta gözlerinde iki çocuğunun gözleri önünde dayak yemenin utancı varken sonrasında canının derdine düşüp adamlara onu bırakmaları için yalvarmıştı. Adamlar ise bayıltana kadar dövdükten sonra borcunu ödemesi için tehdit edip gitmişlerdi. İşte o gün hayatım değişmişti... Babam her ne kadar tam olarak iyi bir baba olamasa da bizi severdi. Annemi kaybettikten sonra kendini toparlayamadı ve hep yanlış şeyler yaptı, bunu acısını dindirmek için yaptığını çok iyi biliyordum bu yüzden o gün okuduğum üniversiteyi bırakıp babamın borcunu ödemek için ve tabi kardeşime bakabilmek için gece gündüz çalışmaya başlamıştım. Bundan iki yıl önce tıp fakültesi 5.sınıf öğrencisiydim bir yıl sonra mezun olmayı hayal ederken şimdi bu haldeydim. Kafe veya otellerde farklı farklı işler yapıp bir şekilde borcu ödemeye çalışan kendi hayatını boşlayan biri haline gelmiştim.Borcu ödemiştik ödemesine ama benim de geleceğim bu yükün altında ezilip gitmişti ama şimdi yaptığım onca fedakarlığa rağmen yine o cehenneme bizi sokmuştu. "Baba bu şekilde izini kaybettiremezsin!" gözümden akan yaşları görmezlikten gelerek. Babam çantaya son bir kıyafet koyup yanıma geldi ," Beni iyi dinle Derin... Beni sormaya gelen olursa kaçtığımı söyle ve nerede olduğumu bilmediğini" elimi tutup titreyen sesiyle " Çok üzgünüm size iyi bir baba olamadığım için. Benim yüzümden hayatını mahvettin çok üzgünüm kızım" "Artık olan oldu geçmişe takılıp kalma bizi bırakma baba yine çalışıp borcu öderiz yeterki bir daha böyle bir hata tekrar yapma" ağlayarak babamın gitmesini engellemeye çalışıyordum içimde kötü bir his vardı sanki giderse bir daha onu göremeyecekmişim gibi geliyordu. Her ne kadar dediği gibi hayatımı elimden alsada onu yine de seviyordum. "Gitmem gerek. Bu sefer ki ödeyebileceğimiz bir tutar değil. Birkaç güne borcumun bir kısmını ödemem gerekiyor ama bende beş kuruş yok. Onlar beni bulmadan izimi kaybettirmek zorundayım. " benden hızla ayrılıp çantayı aldı ve kapıya doğru yürümeye başladı. Kardeşim Ela ile peşinden gidiyorduk. Ela henüz on yaşındaydı olayların ciddiyetini tam olarak kavrayamasa da babamın gitmesi yüzünden ağlayıp duruyor neden gittiğine anlam veremiyordu. "Baba bizi terketme! Söz veriyorum daha uslu olacağım" Söylediği şey ile babam Ela'ya doğru eğildi ve onu kucaklayarak," Sen zaten uslu bir kızsın Ela ve sizi terketmiyorum sadece kısa bir süreliğine işlerimi halletmek için evden ayrılıyorum" O kardeşimi kandırıp sakinleştirmeye çalışsada babamızı uzun bir süre belki ömür boyu göremeyeceğimizi biliyordum. "Hiç olmazsa nereye gideceğini söyle" "Olmaz Derin... Benim hakkımda bir şey bilmemen daha iyi. Kardeşini de al ve halanın yanına taşın o size bakacaktır. " "Halamın gideceğinden haberi var mı?" "Evet. Bu yüzden bana çok kızgın olsada size bir şey olmasına asla izin vermeyecektir" ayakkabısını giyip kapıyı açtı ve son kez bana dönüp,"Keşke en başa dönüp daha iyi biri olabilseydim. Kardeşine çok iyi bak kızım" diyip hızla bahçede kayboldu. Öylece kaybolan vücuduna bakakalmıştım. Ela'nın elimi çekiştirmesi ile girdiğim şoktan çıkıp korkmuş olan kardeşime odaklandım. "Abla babam tehlikede mi?" küçük olsada bazı şeyleri algılamada fazlasıyla hızlıydı. Daha fazla korkmaması için," Hayır, babamı duymadın mı işleri olduğu için gitmek zorunda kaldı" "Neden o zaman korkmuştu" "Korkmadı Ela sadece bizden ayrıldığı için üzgündü." Söylediğim şeyi burnunu çekerek biraz düşündükten sonra " Peki ne zaman işi bitecek?" "Bilmiyorum tatlım ama hemen bitirmeye çalışıp yanımıza gelecek." "Tamam o zaman" az da olsa rahatlayan kardeşimi tutup içeriye getirdim ve dizlerimin üstüne çömelip "Beni iyi dinle Ela yarın halamın yanına taşınıyoruz babam gelene kadar orda kalacağız tamam mı?" "Halam mı? Burda kalamaz mıyız?" "Olmaz, benim çalışmam gerekiyor bu yüzden halam sana bakacak" Aslında halam iyi birisi sadece katı kuralları olduğu için Ela pek onunla kalmak istemezdi. "Umarım babam hemen gelir halam çok disiplinli bazen beni delirtiyor" demesi ile güldüm. "Halam bizim iyi birer insan olmamızı istediği için kurallar koyuyor" "Günde iki kez abur cubur yediğimde kötü insan olmam abla!" Tanrım bu ufaklığa şimdi ne desem boştu. Söz konusu sağlıksız yiyecekler olduğunda ona asla laf anlatamazdım bu yüzden bende sadece iç çekip uzaklaştım. "Hadi gel kıyafetlerimizi hazırlayalım yarın erkenden evden ayrılacağız" hemen gitmemiz daha iyiydi her ne kadar birkaç gün sonra ödeme günü olsada şimdiden gidip bir daha bu eve uğramamamız gerekiyordu. Halamın evini bildiklerini düşünmüyordum babam bu kumar illetine bulaştığından beri kendi evimiz dışında kimsenin evine gitmemişti onları da tehlikeye atmamak için, bu yüzden takip edip adresi bulacaklarını sanmıyordum en fazla bu eve gelirlerdi. Yanımıza alacağımız tüm eşyaları topladıktan sonra yatağında mışıl mışıl uyuyan kardeşime baktım. Hiçbir şeyden habersiz huzurlu şekilde uyuyordu. Umarım bu sefer ki olay yüzünden başımıza bir şey gelmez kendimi kesinlikle düşünmüyordum tek korktuğum şey borç için kardeşime kötü şeyler yapmaları... Bunu düşününce omurgamdan aşağıya ürpertici bir his geçti daha fazla düşünmemek için pencerenin önüne geçtim ve dışarıyı izlemeye başladım evi gözetleyen birilerileri var mı yok mu diye. Yine uykusuz günler beni bekliyordu... ...... "Ela hadi kalk ablacığım" zorla gözlerini açan kardeşimi izliyordum. "Uykum var!" "Biliyorum ama gitmemiz gerek. Söz veriyorum halamın evine gidince uyursun" "Ooofff!!" isyan ederek yataktan kalktı bende hemen bavulları kapıya doğru götürdüm yarım saat sonra gelen taksi ile ikimizde doğup büyüdüğümüz eve dolu gözlerle baktık, mutluluk ve hüzünle dolu bu evde koskoca yirmi yedi yılımı geçirmiştim şimdi ise güvenli sığınamız olan bu evden kaçıyorduk. Araç hareket ederken evimiz hızla kaybolduğunda bu yaşadığım şeylerin daha hiçbir şey olmadığını çok sonradan öğrenecektim. Nerden bilebilirdim ki cehenneme girmek üzere olduğumu....