Just Like How the Sun Sets (del Grico Series #2)

Chapter 2

CHAPTER 2

Plans

“Do everything for him to train you. That’s what you need to do.”

Until now, Fely’s words were still echoing inside my head. They were like a broken record.

That was absurd. Train me to be what? Is she crazy? Sinasanay ba ‘yon? At bakit naman do’n pa sa Ranzell na ‘yon ako magpapa-train kuno? Gusto ba ni Fely na mapahiya ako sa Ranzell na ‘yon?

Bukod sa kilala ‘yong iraperong ‘yon sa pagiging mas matinik sa babae kaysa kay Zanrell, ayaw ko talaga sa ugali niya!  

I wouldn’t forget that one moment in my life when I engraved his name on my mind because of rage. It was two years ago. Grade 10 kami ni Fely.

Like the usual teenagers, it had become our hobby to always spot our crush whenever it’s break time. Wala lang. Inspirasyon lang at para na rin magpapansin

That was the reason why Fely and I went to our school’s quadricentennial pavilion to spot Zanrell. Pati na rin ang crush sana ni Fely. Nakasanayan na naming gawin ‘yon lalo na noong naging crush ko si Zanrell. Hindi naman ako ganito dati sa mga dating crush ko pero mukhang malakas talaga ang tama ko sa del Grico na ‘yon.

Nang pumunta kami sa pavilion, nasaktuhan namang may nagpa-practice pala ang basketball team noon at nagpapahinga lang sandali. Sa kasamaang palad, nandoon ang ex kong si Deymien.

Deymien was my first ex. I didn’t really know why I did say yes when he asked me to be my boyfriend. Siguro ay dahil grade 7 pa kasi ako noon kaya ko siya sinagot?

He was a campus crush at that time so I gave in. I just thought it would be cool if I would own the man that girls dreamt of. I didn’t really have feelings for him. Gusto ko lang din talagang magkaroon ng karanasan na magkaroon ng kasintahan.

In the end, I broke up with him when I found my real love: Zanrell. I broke up with him with the hopes that if I did so, Zanrell would have a chance to court me. Sadly, after my break-up with Deym trended, my crush never made a move. It was f*****g frustrating!

On the other hand, Deymien seemed to catch some feelings for me. Kahit noong umabot kami ng grade 10, mukhang hindi niya pa rin ako makalimutan at patuloy niya pa rin akong binuntutan. Patuloy pa rin siyang umaasa na magiging kami ulit kahit na halos ipamukha ko naman sa kanya na hindi ko siya gusto.

Isa pa, manloloko rin naman siya. Kung hindi pa ako nakipag-break noon, hindi ko pa malalaman na pinagsasabay niya pala kami ng isang cheerleader sa higher grade. Disgusting s**t.

That was why I didn’t really regret breaking up with him. Actually, that was one of the greatest decisions I've ever made in my life.

“Deym, ‘yung ex mo oh!” dinig naming tawag sa kanya ng kaibigan niyang kasama sa practice game nila.

Fucking goodness!

They were at the bleachers, taking a break after their tough practice game. Mga basang-basa sila sa pawis. Kung si Zanrell ‘yon, baka naisip ko pang ang hot kapag pawisan. Pero dahil sila ‘yon, kadugyutan lang ang nakita ko.

I rolled my eyes because of irritation. Ngayon, wala na ‘kong ibang nararamdaman kung ‘di pandidiri kung bakit sinagot ko ang gaya ni Deymien. I just realized that I like older guys pala. Hindi ‘yong kaedad ko lang. The best example is Zanrell.

“Fely, bilisan mo na nga sa paglalakad. Nandito pala si Deym. Nakakairita,” hatak ko sa best friend kong busy sa paghahanap sa isa niyang crush sa loob ng quadricentennial pavilion.

Halos magmartsa na ako, makalayo lang sa paningin ng dugyot kong ex.

“Shinel!” someone shouted my name from Deymien’s direction.

“Wait! They are calling you,” pigil naman sa ‘kin ng kaibigan ko.

“I don’t care. Let’s just go.” Like… the f**k? Ano’ng paki ko? Ano naman kung tinatawag nila ako? Required bang lumingon?

Mukhang wala rin naman dito si Zanrell. Dapat hindi na kami nag-aksaya ng oras na pumunta pa rito e—

“Wait. Parang nando’n din si Zanrell.” Ganiyang linya ang gusto kong marinig.

Wala pang isang segundo, napatigil na agad ako sa paglalakad.

What did Fely say? Si Zanrell? Nandito?

Zanrell’s name was like a magic word that lightened up my mood. Kahit na gustong-gusto ko nang lumabas ng pavilion, tumigil talaga ako para lang makita ang sinasabi ng kaibigan.

Huh? Where?!

Mabilis kong sinulyapan ang tinitingnan niya. She was eyeing Deymien’s direction. May iba pa kasing player do’n. Marami pa ang senior.

My heart jumped when I saw a guy with the same body frame as Zanrell. Kinailangan ko pang titigan nang maigi para makumpirma kung siya nga ‘yon.

“Shinel?” the guy asked from his co-players before he glanced in my direction. Noong magtama ang tingin namin, doon ko napagtantong hindi si Zanrell ‘yon kung ‘di ang nakababata nitong kapatid na si Ranzell.

That’s not Zanrell naman! Tch! How disappointing!

As usual, wala akong interes sa ibang lalaki. Kahit del Grico pa ‘yan o kapatid mismo ni Zanrell, wala akong pakialam kung hindi naman siya ‘yon.

Kaya naman balak ko na sanang mag-iwas ng tingin pero natigilan ako.  

Patingin na sana ako kay Fely para sabihing hindi si Zanrell ang nakita niya pero hindi kaagad ako nakaiwas ng tingin kay Ranzell noong makitang inirapan ako nito.

What the f**k?!

Literal na napaawang ang mga labi ko dahil sa ginawa ni Ranzell. Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya.

“D-Did you see it?!” tanong ko kay Fely pero hindi pa rin nag-iiwas ng tingin sa supladong del Grico na hindi na muli ako tiningnan.

What the f*****g f**k?! What’s his problem with me? Nababaliw na ba siya? Ang kapal naman ng mukha niya!

Sa simpleng ginawa lang ni Ranzell, kaagad nasira ang buong araw ko. Parang gusto kong maghamon ng away noong oras na ‘yon.

I couldn’t believe it! Wala pang nakaiirap sa ‘kin sa tanan ng buhay ko! Wala naman din akong ginagawang masama sa kanya kaya anong dahilan para irapan niya ako? Is he insane?! That f*****g feeling superior del Grico! Nakakairita!

“Ay sorry. Si Ranzell pala ‘yung nando’n. Tara na ulit,” ani Fely pero hindi ako gumalaw sa kinatatayuan ko.

My blood started to boil. Parang sobra kasing naapakan ang pagkatao ko sa ginawang pag-irap sa ‘kin ng asungot na si Ranzell.

Who wouldn’t be insulted when a random guy rolled his eyes on you?!

“What’s his problem?! That hot-headed del Grico!” asik ko. Nagsimulang bumilis ang paghinga ko sa inis habang hindi pa rin umaalis sa kinatatayuan at pinanatili pa rin ang tingin kay Ranzell.

“Why? Ano’ng nangyari?” Walang kaalam-alam si Fely sa ginawa ni Ranzell.

I glanced at her with my furrowed eyebrows.

“Inirapan niya ‘ko!”

Maski si Fely, nagulat dahil sa ibinalita ko. Mabilis niyang ibinalik sa mga lalaki sa bleachers ang tingin niya para hanapin kung sino ang tinutukoy ko.

“Huh? Nino?”

“Ni Ranzell!”

My best friend gaped in utter disbelief.

See? Kahit si Fely, nagulat! f**k! That del Grico!

Sakto namang tumunog na ang bell noon para sa sunod na klase namin.

“Tara na, Shinel. Time na!” aya sa ‘kin ni Fely pero hindi talaga ako umalis sa kinatatayuan ko.

I waited for Ranzell to look in my direction again. For Pete’s sake, I didn’t want to leave without rolling my eyes back at him! Hindi ako papayag! Kailangan, makataray rin ako kahit isa man lang! f**k!

But then, pinaalis na lang kami ng coach nila dahil nakaharang din kami sa gitna. Hindi na rin siya lumingon pa sa ‘kin kahit na tinuturo ako ng mga kasamahan niya. Hindi na tuloy ako nakairap pabalik.

I growled in frustration while kicking my blanket. Naalala ko na naman ‘yon. Talagang naiirita ako sa tuwing naiisip ko ang pag-irap noon sa ‘kin e.

That was two years ago yet I still don’t know why he did roll his eyes at me at that time. ‘Yon na lang ang lagi kong naaalala sa tuwing naririnig ang pangalan niya. A f*****g iraperong del Grico.

Padabog akong bumangon sa pagkakahiga at hinablot ang cellphone kong nakapatong sa side table ng kama ko.

It was already past 2:00 in the morning but Fely’s suggestion was still bothering me. I wasn’t able to ask her right after she told me that because we to prioritize other things. Ngayon na naalala ko ‘yon, hindi ako papayag na ako lang ang hindi makatulog!

I called her several times until she answered my call. Bakas pa sa boses niya na kagagaling niya lang sa pagtulog.

“Gosh, Shinel—” Hindi ko na pinatapos pa ang kanyang pagrereklamo.

“Hindi mo nilinaw sa ‘kin ‘yung suggestion mo kahapon! Explain it clearly!” utos ko sa kanya.

I am really a bossy person. I don’t know. Lumaki na lang ako nang ganito. Siguro ay dahil hindi naman ako pinagagalitan ni Daddy. Si Mommy lang talaga ang masyadong mahigpit kaso ay nasa ibang bansa siya ngayon dahil busy sa trabaho.

Alam ko naman na napakapangit talaga ang ganoong pag-uugali. Sinusubukan ko siyang alisin sa sistema ko pero kapag sobrang inis na talaga ako, hindi ko na mapigilang mang-aggrabiyado ng ibang tao para lang masunod ang gusto kong mangyari.

This personality of mine was maybe the reason why I don’t have a lot of friends. I only have Fely and her cousin Cahell who can tolerate my traits. Sadly, Cahell is not our schoolmate anymore. Sa Glorious High na siya lumipat noong tumungtong kami ng high school. Still, we are very good friends.

“Gosh naman! Iniisip mo pa rin ba ‘yon until now—” reklamo ni Fely na kaagad kong pinutol.

“Explain it!”

“Okay! Take it easy.” She remained silent for a moment, maybe conditioning herself. “About sa’n nga ba ulit ‘yon?”

“About Ranzell!” Naiinip na ‘ko!

“Oh. Okay. What I mean is, pareho sila ng tipo ng kapatid niya. So, kung nahihiya kang tanungin nang diretso si Zanrell, then sa kanya ka lumapit.”

I pouted, kind of imagining myself doing what she has told me. Kaso hindi talaga e!

“But ano namang itatanong ko? Like what? Give me an example! And why the hell you called it ‘training’?” I asked using my frustrated voice. Hindi ko talaga maintindihan!

“Ask him his types. I mean, their types. Ask him to train you how to make Zanrell fall for you.”

Okay. That sounds cliché.

I bit the knuckle of my thumb while thinking about what she suggested.

“But how?! Nakalimutan mo na bang inirapan ako no’n nang walang dahilan dati?” Pakiramdam ko ay malapit nang magdugtong ang dalawang kilay ko dahil sa inis.

“Gosh! That was ages ago. Baka naman, akala mo lang ‘yon. Ba’t ka naman niya iirapan, ‘di ba? And… This is only my suggestion. You don’t really have to do it,” she answered.

I remained silent for a while, thinking.

May tama rin naman siya. Pero kasi, nasa point na ‘ko ng buhay ko na lahat ng suggestions ay papatusin ko na.

“Are you sure that this is gonna work?” I asked, trying to consider her suggestion.

“W-Well, it’s worth trying.”

Gusto ko na talagang mapansin ni Zanrell para naman before siya maka-graduate, akin na siya. Pero hindi ko yata magagawa ang bagay na ‘yon nang wala ang tulong ni Ranzell. It sounds crazy to think that Zanrell is the one I want but Ranzell is the one I need to pursue.

I’m not sure kung papayag ba si Ranzell. What should I say? How will I be able to convince him? And f**k! My pride is what we’re talking about here. Ayaw kong maapakan lang ng isang tulad niya ang pride ko, ‘no.

I need to think of a plan that only him and I will know. And Fely, of course, dahil siya ang nakaisip nito. Dapat, kung maaapakan man niya ang ego at pride ko, hindi makikita ng lahat. But well, hindi rin naman ako makakapayag na apakan niya lang ang pride ko. I won’t let him.

My mind was preoccupied the whole morning that was why I understood nothing from our Professors. Aaralin ko na lang siguro ‘yon sa bahay.

When lunch came, I decided to take a walk and think about my plans instead of eating. I told Fely to come with me but she couldn’t because they have to do their group project.

Napatigil ako sa paglalakad nang makarinig ng malanding tawa. Napabalik tuloy ako sa wisyo. Ngayon lang ako natauhan na nandito na pala ako sa mapunong part ng Arquero.

“s**t… ahh.” Nagsitaasan ang balahibo ko nang muling marinig ang pag-ungol ng isang babae.

“Oh f**k,” mahina at gulantang kong sabi.

What the f**k? Mukhang may nagme-make out dito sa napuntahan ko. Gross!

I glanced automatically at where the moan came from. It came from a huge tree that was not far from where I am right now. Kaya siguro narinig ko.

Umirap na lang ako at nandiri sa narinig.

So cheap. Tch.

Ipagpapatuloy ko na sana ang paglalakad ko kung saan para makapag-isip ng magandang plano pero…

“R-Ranzell—s**t ugh.” Mabilis pa sa isang segundo ay muli kong binalingan ng tingin ang puno kung saan nanggagaling ang mga ungol.

W-What did she just say? Ranzell? Don’t tell me...

Kahit nandidiri ay hindi ko maiwasang mapangisi.

A fucker will always be a fucker. Anytime and anywhere. Even here. But this is perfect for my plan.

If my assumption is right, may gumagawa ng himala ngayon malapit sa kung nasaan ako. And based sa narinig kong idinaing ng babae, mukhang si Ranzell ang isa ro’n.

Inilabas ko kaagad ang cellphone ko at pumuwesto sa isang puno na maaaring magtago sa akin habang kinukuhanan ang nakakadiring ginagawa nila.

Fuck! Kapag ito, hindi gumana, ewan ko na lang talaga.

I saw a familiar back of a guy. f**k! It’s really him! Hindi ako maaaring magkamali dahil medyo may pagkakapareho sila ni Zanrell ng body frame.

Ranzell was backing at me. Sure naman akong hindi ako mapapansin ng babaeng kasama niya dahil mukhang dalang-dala ito sa kababalaghang ginagawa ni Ranzell sa katawan nito. The girl’s face looked so pleasured and addicted. She looked so hot and sexy erotically especially that her face was filled with sweats. Ranzell was doing things with her body and she looked pleasured for it.

I don’t know if it’s luck or nah but I know the girl. That’s one of the famous girls in our University. Tch. Actually, isa pa siya sa mga nagagandahan ako. Ang kaso, sa nakikita ko ngayon, sobrang baba na ng tingin ko sa kanya.

Tiniis ko ang halos kalahating oras sa pakikinig ng kanilang paghangos at paghahabol ng hininga. Kaso masyado na akong nabibingi sa mga ungol nila kaya hanggang kalahating oras ko lang silang kinuhanan.

I’m ready to do anything for Zanrell. Kahit pa manood ng make out session ng kanyang nakababatang kapatid nang live.