เล่ห์ร้าย สายโลหิต

เล่ห์ร้าย สายโลหิต ตอน4ระแวง

"สร้อยวันนี้ขึ้นไปบนห้องคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายเก็บเสื้อผ้าลงมาซักเปลี่ยนผ้าปูเตียงด้วยนะ"

ป้าจวนเอ่ยปากบอกสร้อยขณะเก็บของที่ห้องครัว

ส่วนมากป้าจวนจะแบ่งหน้าที่กันกับสร้อยช่วยๆกันทำทั้ง

งานครัวงานบ้านปกติห้องนอนของเจ้านายป้าจวนจะเป็นคนจัดการทั้งหมดแต่เพราะสร้อยมาอยุ่จนคุ้นเคยเจ้านายไว้ใจสามารถเข้านอกออกในห้องทุกห้องในบ้านได้หมด

"จ้าป้าเดี๋ยวหนูขึ้นไปเก็บกวาดเลยนะตอนนี้ว่างแล้ว"

"อืมไปเถอะ"

ครั้งแรกที่สร้อยได้เข้ามาในห้องของคุณนิรุธกับคุณพริ้ง

ห้องใหญ่ที่สุดในบ้านตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ครบชุด

เตียงนอนที่ผ้าปูยับย่นเหมือนผ่านการทำศึกมาหมาดๆ

สร้อยดึงผ้าปูเตียงออกโยนไส่ตะกร้าด้วยอารมณ์หงุดหงิดในใจ

เก็บเสื้อผ้าที่รอซักอยู่ในตะกร้ารวบรวมไว้

มองไปบนโต๊ะข้างเตียงนอนมีรูปแต่งงานตั้งอยู่

สร้อยจับรูปวางคว่ำลงเพราะไม่อยากทนเห็นกรอบรูปใบนั้น หล่อนเปิดดูในตู้เสื้อผ้าไหญ่โตของคุณพริ้งที่มีแต่ชุดสวยๆชุดทำงาน ชุดใส่เที่ยว ชุดนอน

แยกกันเป็นสัดส่วน

สร้อยจับชุดแซ็กสายเดี่ยวกระโปรงสีแดงมาลองสวมดู

ใส่รองเท้าส้นสูงแล้วยืนดูตัวเองในกระจก

"สวยจัง "สร้อยนึกภาพที่ตัวเองเดินคู่กันไปกับนิรุธ

นิรุธกอดเอวเธอเดินไปในสวนดอกไม้

เขาจูบเธอมันทำไห้สร้อยมีความสุขมาก

แล้วเธอก็ได้สลัดความคิดนี้ทิ้งไปรีบเก็บชุดเข้าตู้แล้วรีบทำความสะอาดเอาผ้าลงมาซัก

"กลับมาแล้วเหรอคะคุณผู้หญิง"

สร้อยถามพริ้งเจ้านายสาวสวยที่ขับรถกลับมาก่อนสามี

"จ่ะ วันนี้ไปเก็บห้องรึยัง"

"เรียบร้อยค่ะ แต่คุณผู้หญิงคะเสื้อเชิ้ตที่เลอะลิปติกซักยังไงคะซักไม่ออกเลยค่ะ"

"เสื้อฉันเหรอ"พริ้งเลิกคิ้วถาม

"เปล่าค่ะเสื้อเชิ้ตคุณผู้ชายค่ะ"

"ไหนไปเอามาดูซิ"พริ้งสงสัยว่าจะเลอะลิปสติกได้ยังไง

สร้อยหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวล้วน มีรอยลิปติกที่คอเสื้อ

รอยสีแดงสดเป็นรูปริมฝีปากเอามาไห้พริ้งดู

"ไม่ต้องซัก เอาไว้นี่แหละจะไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ"

"พริ้งบอกสร้อยเบาๆในใจขุ่นมัวรู้สึกหงุดหงิดคิดไม่ตกตั้งแ่ต่เห็นรอยบนเสื้อ

แต่สามีเธอไม่ใช่คนเจ้าชู้ไม่เคยมีเหตุการแบบนี้ไม่เคยแอบกินเล็กกินน้อยพอเห็นแบบนี้เธอก็อดคิดไม่ได้

รอถามสามีดูก่อนเธอเองก็ไม่อยากคิดไปไกล

เพราะเธอก็ยังคงเชื่อใจนิรุธมาก