The Gangster's Girl (Tagalog)

Chapter 14

*Sam's POV

Hinila ako nito paupo sa isang silyang naroon.

"Bitiwan mo ako, aalis na'ko." But he didn't let go of my arm. Nakita ko ang babaeng katalik nito kanina na pinapanood kami habang nakatapis lang ng kumot. I swallowed hard, ayoko nang magtagal pa dito.

"Why so in a hurry babe? We can play for a while.." Hinila niya ako palapit sa kaniya. Sinusubukan ko pa ring manlaban but damn! Ako lang din ang nasasaktan dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa akin.

You shouldn't cry Sam, ikaw ang nagdesisyong pumunta dito. Kasalanan mo ito.

"Hindi ako pumunta dito para makipaglaro. I want answers!"

"Answers?" He laughed sarcastically. "Bakit Sam? Nagtanong ka ba?"

"Sabing bitiwan mo ako!" Buong lakas ko itong itinulak at nagtagumpay naman ako. Lumayo ako agad sa kaniya habang naiwan naman siyang nakaupo sa couch. Nakangiti ito na parang demonyo sa akin.

"Don't push me to my limits Samantha, sinabi ko kay Sean na walang masasaktan pero hindi pa kami nakakaganti sa pagbaril niya kay Blake."

"Uuwi na ako, nagbago na ang isip ko."

Para akong nanigas sa kinatatayuan ko nang magbago ang ekspresyon nito. "Subukan mong lumabas sa pintong iyan Samantha, hindi ako magdadalawang-isip na pasabugin ang bungo ni Sean."

Napaatras ako. "W-why are you doing this?"

"s**t happens between gangs." He smirked.

"You don't have to go this far, maraming madadamay sa ginagawa--"

He cuts me off with a laugh. "Sino? Ikaw? Si Nicaseane?"

I bit my lower lip. "Pwede niyo namang pag-usapan iyon Neo.."

"You can say that, Samantha. Why don't you try saying that to my leader? Malay mo, i-consider niya." Napaatras ako ulit nang tumayo ito dahan-dahang lumapit sa akin. "Tutal maganda ka naman.."

"Lumayo ka sa akin.."

"Come on babe, wag kang matakot, you're in good hands."

Tinampal ko ang kamay nitong marahang humahaplos sa pisngi ko. Kinikilabutan ako sa ginagawa niya. I really need to get out of this place.

Nagmadali akong lumapit sa pinto para buksan iyon but it was locked. Naka-lock ito mula sa labas! What the hell is happening?!

"I'm sorry Samantha, but you can't get away from me."

"A-ano bang gagawin mo?!"

He smirked. "Like I said, sasagutin ko ang mga tanong mo."

"Sinabi ko na diba?! Nagbago na ang isip ko, palabasin niyo na'ko!"

"There's no turning back." Hinawakan nito ang magkabilang braso ko atsaka ako hinila papasok sa bedroom na pinanggalingan nila. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong may dalawa pang babaeng walang saplot ang nasa loob.

Itinulak niya ako kaya naman napahiga ako sa kama. Bago pa man ako makatayo ay mabilis niya na akong kinubabawan.

"Let me go asshole! Let me go!"

"You have such a stupid mouth."

He pinned me down the bed at wala akong kalaban-laban dahil ang lakas niya. He's sitting on top of me and he's pinning both of my arms above my head.

"Now ask me..ask me babe."

"Ayoko! Ayoko! I said let--" Kusa akong natigil nang tutukan ako nito ng kutsilyo. Natuwa naman ito sa naging reaksyon ko. Dammit, dammit!

"I'm going to slit your fvckin' throat if you'll continue screaming. Wag mong pahirapan ang sarili mo, soundproof ang kwartong ito, no one can hear you outside."

"Bakit hindi mo gawin? Wag mong sabihin Neo, gawin mo. I am not afraid of you. Ang mga katulad mong baliw at kulang sa pansin ay hindi dapat kinatatakutan."

Kapag ipinakita kong natatakot ako sa kaniya, he will be able to drag me off my feet. There's a chance na saktan niya ako ngayon dahil sa pagsagot ko sa kaniya but atleast it's fair enough.

At mukhang hindi nga ako nagkamali. Walang awa nitong pinunit ang damit ko kaya naman napayakap ako sa katawan ko. Nakita kong nag-iwas ng tingin ang mga babaeng naroon pero hindi sila umalis. Panonoorin lang ba nilang magahasa ako sa harapan nila?!

"Fvck Samantha, this is a wonderful body."

"Wag! Wag, bitiwan mo ko!" Umalpas ang mga luha sa mata ko nang halikan nito ang leeg ko. Madiin niyang itinutulak ang katawan ko sa kama kaya hindi ako makagalaw.

"Akala ko ba matapang ka? Bakit magagalit ba si Sean kapag tinikman kita? Mukhang wala naman siyang pakialam sa'yo ngayon kasi magkasama pa rin sila ng girlfriend niya."

Parang nanghina ako sa sinabi nito. Gabi na, magkasama pa rin sila? Kaya ba hindi niya ako hinanap kasi magkasama sila?

"Does it hurt? Masakit hindi ba? Now, let him feel the same way Samantha. Gumanti ka, give yourself to me at hayaan mong pagsisihan niyang pinabayaan ka niya."

Hindi ko ito sinagot. I was silently crying while he's kissing my neck, my jaw, down to my collarbone. I want him to stop, I want to go home and cry pero wala na akong boses, hindi na ako makapagsalita.

"I'll make you forget about him tonight Samantha, I can make you forget. Be mine tonight and I'll help you get back."

I felt him caressing my legs, paakyat ng paakyat ang kamay nito. I closed my legs because I don't want him to touch me, no, ayoko nitong nangyayari pero bakit ganito? Hindi ako makagalaw, hindi makalaban, para akong nawalan ng gana.

"Open it Sam, and I'll take you. I'll take you to heaven.."

"N-no..please, just let me go." I begged in between my sobs.

He just smirked upon seeing my reaction. I don't know how do I look like right now, but I pity myself. I pity myself so much that I just want to get away with this, I just want to pass out.

Hindi na ako nanlaban pa sa kaniya. Para ano pa? Wala din naman akong laban sa kaniya. Tila nagustuhan nito ang pagbigay ng katawan ko. He smiled at me as he caress my cheek.

"Good..just calm down and I'll be gentle. Pangako, bukas na bukas makakaganti kana sa kanila." He's giving me wet kisses around my neck and my earlobe.

"You feel betrayed right? Pinili niya si Nicaseane, he chose her over you." His kisses were slowly heading downwards, the valley between my breasts, to my exposed cleavage and I just cried silently.

"Sshh..don't worry Samantha."

I grab a fistful of the bedsheet beneath me. Sean lied to me, he told me he broke up with her. Bakit sila magkasama ngayon? Hindi niya ako hinanap, hindi niya ako pinuntahan sa bahay dahil kasama niya si Nicaseane. I hate him, I hate him..

"Now let's get rid of this.." I felt his hand on my waist. He was trying to put my shorts down but I jerked his hand away. Natawa ito sa ginawa ko pero itinuloy niya ang pagtanggal sa suot ko. He left me with only my undies.

Dahil sa takot ko sa binabalak niya ay tumalikod ako at dumapa para itago ang katawan ko. "Neo please..maawa ka.." I cried.

He laughed mercilessly. Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ko ang pagka-unhook ng bra ko.

"Wag mo na akong pahirapan Samantha, alam nating doon din tayo papunta. Now face me so that we can get started."

"No.. please paalisin mo nalang ako. Please.."

Mukhang naubusan na ito ng pasensya dahil naramdaman ko ang marahas nitong paghablot sa akin, dahilan para tuluyan niya akong maiharap sa kaniya. I covered my exposed breasts with my arms.

"No! No please!"

Akmang hahawakan ako ulit nito nang mag-ring ang isang telepono. Nag-iba ang aura nito nang marinig iyon. He looked at me sharply as he threw me my clothes. Tumayo ito at tinalikuran ako.

Mabilis kong isinuot ulit ang mga damit ko sa kabila ng panginginig ng buong katawan ko. Punit ang damit ko pero isinuot ko pa rin ito. Nagulat ako nang lapitan ako ng isa sa mga babaeng nakaupo kanina.

"S-sorry.. wala kaming nagawa. Sasaktan niya kasi kami." Wala itong saplot pero nakatapis ito ng kumot.

Hindi ako sumagot, hindi ako makapagsalita. Gusto ko nalang umalis sa lugar na ito.

"Halika, ilalabas kita dito." Hinila nito ang kamay ko at dinala ako sa isang pintuan sa likod. "Fire exit ito, sige na umalis kana bago pa siya bumalik."

Nag-aalangang tinignan ko ito. "P-paano--"

"Umalis kana, bilisan mo!" Binuksan nito ang pintuan at itinulak ako doon. Mabilis niya itong isinara kaya hindi na ako nakahabol pa. I wanted to say thank you.

Yakap ko ang sarili kong umalis sa lugar na iyon. Nanginginig pa rin ang buong katawan ko at halos pinagtitinginan ako ng mga taong nadadaanan ko.

Hindi ko namalayang nakarating ako sa subdivision namin. Tinanong pa ako ng guard kung ayos lang ako pero hindi ako nakasagot. Nagdire-diretso ako pauwi sa bahay. Gusto kong maligo, gusto kong lunurin ang sarili ko, I want to remove the marks he left on my body. Nandidiri ako sa sarili ko..

Natigil ako sa paglalakad nang huminto ang isang pamilyar na sasakyan sa harap ko. Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko.

Bumaba ang may-ari ng sasakyan at bumungad sa akin ang galit na mukha ni Sean. Bigla ay gusto kong maiyak, gusto ko siyang yakapin, gusto kong isumbong ang kababuyang ginawa sa akin ng Neo na iyon pero pinangunahan ako ng galit, dahil sa kaniya kaya nangyari sa akin ito, dahil sa kaniya kaya nangyayari sa akin ang mga bagay na ito.

"Nababaliw kana ba talaga Samantha?! Saan ka ba nagpunta?! Kanina pa kita hinahanap, kung saan-saan na ako nakarating! I told Dice to make you stay and you fvcking left!"

Hindi ako sumagot. Lumapit ito sa akin at hinila ako sa braso pero hindi ako nagpatinag. Ayokong alisin ang kamay kong nakayakap sa katawan ko.

"Samantha, pwede ba? Nahihirapan na ako sa sitwasyon natin, ginagawa ko ang lahat para protektahan ka but why are you so fvcking stubborn?!"

I want to laugh at his face. Ginagawa niya ang lahat para protektahan ako? Kung ginagawa nga niya ang lahat, hindi mangyayari sa akin 'to, hindi ako mapupunta kay Neo at hindi ako mahaharass! Nasaan ba siya? Diba nandun siya kay Nicaseane? Paano niya ako mahahanap kung nandoon siya sa babae niya?!

Gusto ko lahat isigaw sa mukha niya yan pero hindi ko magawa. It felt like there's a lump oon my throat. Ano bang mangyayari kung sasabihin ko iyon sa kaniya, wala naman diba?

"Why the hell are you like that?!"

Nagdesisyon akong talikuran nalang siya, to avoid a fight. Gusto ko ng makauwi, kasi kapag hindi ko pa nailabas itong sama ng loob na nararamdaman ko, baka mabaliw na ako.

Nang akmang lalagpasan ko na ito ay bigla naman nitong hinila ang isang braso ko.

"What the fvck is your problem?!"

Pinilit kong bawiin ang braso kong hawak niya pero hinigpitan niya lang ang paghawak dito. I flinched because of pain pero pinigilan ko pa ring magsalita. I don't want to talk. I want to go home.

"This is bullshit, Samantha."

Yumuko ako. Go on, magalit ka sakin. Let's just get mad with each other para wala ng dahilan pa para mag-usap tayo..

"And why are you wearing like that? Naglalakad ka ng gabi sa kalsada suot ang walang kwentang damit na 'yan? Hindi ka pa ba nagsasawa na lagi kang napapahamak Sam? Kasi pagod na ako, you are making everything complicated."

"Just let me go."

Sinalubong ko ang mga mata nitong tila nagulat sa sinabi ko. Hindi ito nakapagsalita.

"Kung pagod kana, bitiwan mo na ako dahil pagod na rin ako. I want to go home Sean..I want to go home." I felt my eyes sting with tears.

Napuno ng frustration ang mga mata nito. "Ganun lang kadali yun sa'yo?"

Hindi ako nagsalita. I felt my tears streaming down my face.

"Samantha, ganun lang kadali yun sa'yo?" Ulit nito.

I didn't answer, I just cried.

"Ganun lang kadali yun sa'yo?!" He pulled both of my arms na ikinagulat ko. Nabitiwan ko ang damit ko at nalantad sa kaniya ang kahabag-habag na itsura ko.

"W-what happened?"

Napayuko ako tuluyang naiyak.

"Samantha what happened?" Lumambot ang boses nito.

Umiling ako.

"Fvck, tell me what the hell happened!"

"I-I almost got raped..I almost got.. raped." Lumabas na lahat ng luhang pinipigil ko kanina.

Nabitiwan nito ang kamay ko. Pareho kaming natahimik at tanging mga iyak ko lang ang naririnig sa madilim na kalsadang iyon.

"S-sino? Sino Samantha?" Nanginginig ang boses nito.

Umiling ako.

Naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap nito. I cried in his arms. "I-I'm sorry..baby I'm sorry.."

Hindi ako makapagsalita, I was just crying for all those times he's hugging me. I'm mad at him but it feels safe in his arms. Kahit gusto ko siyang sisihin ay nauunahan pa rin ako ng katotohanang mahal ko siya at siya lang kailangan ko para maramdaman kong safe ako.

That night, I didn't know how everything ended.

**