คุณอาไม่แท้

เรื่อง คุณอาไม่แท้ ติณณภพxแสนดี “เมื่อคืน...เกิดอะไรขึ้น?” “นี่อาติณไม่รู้ตัวเลยเหรอคะ?” น้ำเสียงที่ใช้ถามกลับไปเคร่งขรึมลงกว่าเดิม แสนดีเริ่มรู้สึกใจเสียขึ้นมาดื้อๆ ถ้าเกิดเป็นอย่างนั้นจริงๆ นี่เป็นสิ่งแรกและสิ่งเดียวที่เธอตัดสินใจผิดพลาดที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ “ก็อาเมา จะรู้ตัวได้ยังไง เราสติดีรู้ตัวทุกอย่างแล้วทำไมถึงได้ยอมง่ายๆ?” ................................. ท่ามกลางความมืดสนิทของตัวห้องนอน แสงหน้าจอจากไอแพดคู่ใจก็พลันสว่างไสวไปทั่วบริเวณ แสนดี กำลังใจจดใจจ่ออยู่กับการลุ้นผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยชื่อดังในฝันของตน เธอตัดสินใจแอบมาเปิดดูคนเดียวเพราะอยากเป็นคนแรกและคนเดียวที่รู้ผลในเวลานี้ สายตาคู่สวยพลันกวาดมองรายชื่อตั้งแต่คนแรกลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง... “ติดแล้วโว้ยยย....” เสียงกรีดร้องดีใจถูกส่งออกมา เมื่อชื่อสกุลของเธอปรากฏอยู่ในใบรายชื่อที่บ่งบอกถึงการเป็นนิสิตใหม่ของมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศไทย บ่อยครั้งที่แสนดีถูกเหยียดหยามว่าใช้เส้นสายจนเคยตัวและกลายเป็นเด็กที่ไม่มีความสามารถมากพอ หากแต่ความเป็นจริงมหาวิทยาลัยดังกล่าว ต่อให้มีเงินมากมายหากแต่ไม่มีศักยภาพก็ใช่ว่าจะได้มาอย่างที่ใจต้องการเสียเมื่อไหร่กัน... “อาติณจะนอนหรือยังนะ?” ร่างบางเพียงแค่ตั้งคำถาม และพยายามที่จะเก็บซ่อนความดีใจเอาไว้เพื่อบอกผู้เป็นอาในตอนเช้า แต่ด้วยความร้อนใจแสนดีกลับรอให้เวลาผ่านไปนานถึงขนาดนั้นไม่ได้ เธอตัดสินใจตรงดิ่งไปยังห้องทำงานใหญ่ของผู้เป็นอา ใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่หมายด้วยท่าทางกระโดดโลดเต้น ดีใจจนออกหน้าออกตา ก๊อก ก๊อก ก๊อก... “อาติณ...อยู่ไหมคะ? หนูเอง...” เธอส่งเสียงขออนุญาตผู้ใหญ่กว่าตามมารยาท ซึ่งแสนดีเองก็ถูกติณภพกำชับไว้อยู่บ่อยๆ สำหรับเรื่องรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่ควรมองข้ามไปเด็ดขาด “อยู่ค่ะ เข้ามาได้” ครั้นเสียงตอบรับของชายหนุ่มที่อยู่ในห้องสวนออกมา แสนดีเองก็ไม่รอช้า รีบเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปหาเขาทันที “อาติณ หนูมีข่าวดีจะมาบอกค่ะ” “อะไรคะ ดึกป่านนี้แล้วทำไมยังไม่เข้านอนอีก?” “อาติณลืมเหรอคะว่าวันนี้มหาวิทยาลัยที่หนูอยากเข้าประกาศผลตอนเที่ยงคืน” แสนดีเพียงแค่สงสัย หลายวันที่ผ่านมาเธอพูดกรอกหูอีกฝ่ายไปเสียเยอะ นึกไม่ถึงว่าเขาจะลืม “อ๋อ...พอหนูพูดแบบนี้แล้ว อาก็พอจะจำได้แล้วค่ะ” “โธ่...อาติณอ่า ขี้ลืมเป็นคนแก่ไปได้” “แล้วยังไง? ติดไหม?” ติณภพเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่ใส่ใจเพราะกำลังให้ความสนใจไปกับเอกสารกองโตตรงหน้าอยู่ด้วยความเคร่งเครียด เมื่อช่วงหัวค่ำที่ผ่านมาที่โรงงานเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ส่งออกของติณภพเกิดปัญหาใหญ่ จนต้องถึงมือผู้บริหารสูงสุดอย่างเขาในการแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามาในเวลาอันรวดเร็ว “ติดค่ะ อาติณรู้ไหมว่าหนูดีใจมากๆ เลย เขาบอกกันว่าที่นี่เข้ายากสุดๆ เลยนะคะ อีกอย่างต่อให้มีเงินมากขนาดไหน ก็เข้าไม่ได้นะคะถ้าไม่มีความสามารถมากพอ เพราะฉะนั้นแล้วหนูเป็นหนึ่งในคนที่เก่งมากๆ เลยนะคะ อาติณดีใจไหม?” แสนดีหันกลับมาถามความเห็นจากเขาด้วยน้ำเสียงสดใส แต่กลับถูกเมินเฉยไปทั้งอย่างนั้น... “ไอ้จอม เดี๋ยวมึงช่วยส่งคนเข้าไปเช็กในโรงงานอีกทีหนึ่งนะว่าต้นตอมามันจากอะไร แล้วมารายงานกูไม่เกินหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า” ติณภพโทรหาเลขาส่วนตัว เพื่อออกคำสั่งให้เข้าไปจัดการที่โรงงานแทนตัวเอง เนื่องจากเวลาไม่เอื้ออำนวย หากจะให้เขาออกไปยังสถานที่เกิดเหตุในตอนนี้ก็คงจะไม่สะดวกเท่าไหร่นัก หลังจากที่ไม่ถูกให้ความสนใจ ใบหน้าของแสนดีก็พลันถอดสีโดยอัตโนมัติ เธอวางตัวไม่ถูกเลยว่าจะควรจะต้องเอายังไงต่อดี ยิ่งเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามกำลังวุ่นวายอยู่กับการทำงาน ก็ยิ่งเกรงใจที่เป็นฝ่ายเข้ามาขัดจังหวะ “เมื่อกี้ว่าไงนะคะ? พอดีไอ้จอมมันโทรเข้ามาพอดี” “อ๋อ...ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูแค่จะมาบอกอาติณว่าหนูสอบติดมหาวิทยาลัยแล้วก็แค่นั้นแหละค่ะ ไม่ได้มีอะไรสำคัญ” เด็กสาวเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มน้อยๆ อย่างไม่เต็มใจให้กับติณภพ ก่อนจะหลบสายตาเพราะไม่อยากให้เขาจับได้ว่าตนกำลังน้อยใจ “อืม แต่อาจะบอกว่าชีวิตมหาลัยมันไม่ได้น่าสนุกอย่างที่คิดหรอกนะ ทำตัวดีๆ อย่าเกเรล่ะ” “หนูเคยเป็นแบบที่อาติณพูดด้วยเหรอคะ?” “ก็ยังไม่เคยนะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เป็นนิ ที่อาพูดไปก็มีแต่จะดีกับตัวของเราทั้งนั้น มีหน้าที่เรียนก็ตั้งใจเรียน อะไรที่ไม่เกี่ยวกับการเรียนก็ห้ามเข้าไปยุ่ง แล้วก็ถ้ามีปัญหาอะไรก็ให้มาบอกอา อาจะเป็นคนจัดการให้เอง เข้าใจไหม?” คนตัวสูงเอ่ยปากทั้งยังเลิกคิ้วถามถึงความเข้าใจของเด็กสาวตรงหน้าอย่างเป็นจริงเป็นจัง ช่วงวัยที่แสนดีกำลังพบเจอล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ผู้ใหญ่อย่างเขาผ่านมาแล้วทั้งนั้น ไม่แปลกถ้าจะหวังดีแล้วให้คำแนะนำเอาไว้ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย “เข้าใจค่ะอาติณ งั้น...หนูไม่รบกวนแล้ว อาติณเองก็อย่าทำงานจนไม่ได้นอนนะคะ” “เดี๋ยว...มีอีกเรื่องหนึ่ง” “คะ?” แสนดีหยุดชะงักพร้อมทั้งหันกลับมามองเจ้าของเสียงเมื่อครู่ด้วยความประหลาดใจ “เรื่องผู้ชาย อาหวังว่าจะไม่มีมาให้อาต้องปวดหัวเพิ่มนะคะ” เป็นอีกเรื่องที่เขาเกือบลืมไป ทว่าดันนึกขึ้นมาได้ทันเวลา ติณภพเป็นห่วงเรื่องนี้ต่อแสนดีมาโดยตลอด ตั้งแต่เข้าช่วงมัธยมปลาย เด็กคนนี้ก็เริ่มสนใจเรื่องของเพศตรงข้ามมากขึ้นตามประสาวัยรุ่นทั่วไป มันเป็นเรื่องปกติที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่เขากลับไม่เห็นด้วยถ้าแสนดีจะมีแฟนทั้งที่ยังเรียนไม่จบ “แต่หนูก็โตแล้วนะคะอาติณ เรื่องแบบนี้ก็น่าจะปกติหรือเปล่าคะ?” “ใช่...มันก็ปกติจริงๆ นั่นแหละ แต่อายังไม่อนุญาตให้มี แสนดีจะขัดคำอาเหรอ?” “ไม่กล้าหรอกค่ะ หนูก็ทำตามที่อาติณต้องการมาตลอดอยู่แล้วนี่คะ” “เป็นเด็กดีก็ดีแล้ว ไม่ต้องอยากคิดอยากลองจนเกินตัว เพราะอาจะไม่ใจดีกับหนูแน่ ถ้าไม่เชื่อฟังคำสั่งสอนของอา” “แต่เอาจริงๆ สังคมมหาลัยยังไงก็กว้างกว่ามัธยมอยู่แล้ว แล้วถ้าหนูเจอคนที่ชอบล่ะคะ หนูจะต้องฝืนใจตัวเองหรือว่ายังไงเหรอคะ?” แสนดีตั้งคำถามขึ้นมาด้วยความสงสัย เธอเพียงแค่ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรอีกฝ่ายถึงได้กำชับเรื่องผู้ชายนักหนา ซึ่งจริงๆ มันถือเป็นเรื่องปกติของวัยรุ่นอย่างเธอเลยเสียด้วยซ้ำ “ทำไม หรือว่าอยากจะมีแล้ว?” “เปล่าค่ะ” “แล้วจะสนใจทำไมล่ะ อาบอกอาสอนอะไร ก็แค่ฟังแล้วทำตาม มันยากนักเหรอ?” ติณภพเงยหน้าขึ้นสบสายตาคู่ตรงหน้าอย่างเป็นจริงเป็นจัง ทั้งยังใช้น้ำเสียงเจือแววบีบบังคับอยู่ไกลๆ ทีแรกเขาไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่เมื่ออีกฝ่ายต่อต้านก็เลยยากที่ปล่อยผ่านไปง่ายๆ “ไม่ค่ะ...” “แล้วจะทำตามที่อาบอกได้ไหม?” “ถ้าอาติณต้องการหนูก็จะทำให้ค่ะ” “คิดแบบนั้นก็ดีแล้ว เดี๋ยวอาต้องไปเคลียร์ปัญหาที่บริษัท เราเองก็ขึ้นไปนอนได้แล้ว” ว่าจบก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินสวนออกไปอีกทางโดยที่ไม่ได้สนใจว่าเด็กสาวคนนั้นจะรู้สึกอย่างไรที่ถูกเมินเฉยกับการประสบความสำเร็จครั้งแรก อีกทั้งยังกำชับเรื่องผู้ชายเอาไว้อย่างไม่ขาดปาก... แสนดีได้แต่มองตามหลังผู้เป็นอาไปด้วยความผิดหวัง ก่อนหน้านี้เธอเพียงแค่อยากได้รับคำชื่นชมจากเขาก็เท่านั้น แต่ก็คาดไม่ถึงเลยว่าจะถูกแสดงออกด้วยท่าทีแบบนี้... ............................ ระหว่างรออัพ เรื่อง คุณอาไม่แท้ สามารถเข้าไปเช็คการอัพนิยาย เรื่องคุณอาไม่แท้หรือพูดคุยสอบถามนิยายเรื่องอื่นของหยีได้ที่ ไลน์ส่วนตัว @195oafqc แอดกันมาเยอะๆนะคะ มาพูดคุยกันค่ะ ........................... ฝากกดติดตามยาหยีในดรีมด้วยน๊า...