Love - Hate - Love

Chapter 12

Kinabukasan ay maaga akong nagpunta ng opisina at nag fill up ng leave application.

Hihikab hikab pa ko habang nagsusulat, inantay ko pa muna kasing makaalis si marco saka ako natulog kaya halos aapat na oras lang ang tulog ko.

Napagdesisyonan kong supresahin din si marco sa mismong birthday nya pero kailangan kong planuhin yun ng maayos kaya uunahin ko na ang pag pa file at pakikiusap na pagbigyan akong magleave kahit isang linggo lang, pagkatapos ay kukutsabahin ko si stacy para tulungan akong ihanda ang visa ko sa sweden. Ang kailangan ko lang ay siguraduhin na hindi pupunta si Marco sa araw na yon dito kaya kailangan ko din ng tulong ni tita.

Pagtapos kong mag fill up ay inantay kong tawagin ng Hr. Mag aals nuwebe palang kaya may oras pa ko dahil ala una pa naman ang pasok ko.

Maya maya pa ay tinawag na ko sa loob.

"Filing for a two week leave? why? are you planning to go home?" Sunod sunod na tanong ni Ms. fatima

"I just want a short vacation ma'am." sagot ko naman. Hindi ko gustong sabihin na hindi ako uuwe ng pinas pero ayoko din naman sabihin na pupunta ako ng sweden.

"Ok" sagot nya saka pinirmahan ang papel ko. Parang gusto kong tumili habang pinipirmahan nya yon.

Tinanong pa ko ni Ms. Fatima tungkol sa request ko nung nakaraan na paglipat pero sinabi ko nalang na maayos naman na ang kalagayan ko ngayon kaya kahit hindi na ko ilipat ay ayos lang. Natuwa naman si ms. Fatima at sinabing lahat daw talaga ay dumadaan sa ganun. Mabuti nalang daw at naayos ko agad ang Problema.

Nang hapon, pagkatapos akong tawagan ni Marco ay tinawagan ko si stacy thru messenger at agad naman nyang sinagot iyon.

"Precious!!!" tili nya habang kumakaway sa camera.

Natawa naman Ako. "I miss you stacy"nakalabi kong sagot.

"aww i Miss you too. But, i have a news for you.!" excited nyang sagot.

"what is it?" excited ko ding tanong

"Im Getting married!" tili nya saka pakita sakin ng engagement ring nya sa daliri.

"Wow!" gulat kong sagot. OmG! ang tanong lang sa isip ko ay kung kanino. Ang alam ko ay may long time bf sya noon na alex ang pangalan pero naghiwalay sila dahil wala pa atang plano ang lalaki na mag asawa habang si stacy ay gustong gusto na. Ewan ko ba naman kay stacy halos magka edad lang kami pero iba na takbo ng utak nya.

Nung andito naman sya e meron syang dini date na lalaki pero ayaw ni Marco dahil masyado daw matanda kay stacy dahil mga 7 taon ata ang tanda. Biniro ko pa nga sya na sya nga e limang taon ang tanda sakin pero sinabi nyang sakto lang daw yon.

"Congratulations stacy! Im soo happy for you! " sabi ko

Nagulat ako ng biglang may hinila si stacy sa gilid at pinag Hi. Mejo matagal pa bago nag focus ang camera.

"Precious meet my fiancé, Alex." sabi ni stacy "Alex, meet my friend and future sister in Law precious! pagpapakilala pa ni stacy.

So sya pala si alex. Gwapo din pero mas gwapo pa din si Marco.

"Oh hi there Precious! Its so nice to finally meet the girl who tamed Marco.!" Biro ni Alex.

Napangiti. ''Hi nice to meet you too."sagot ko naman.

Bigla namang may humila kay alex kaya nagpaalalm na ito agad.

"Early party?" biro ko kay stacy. Marami kasing tao kaya inassume ko na nasa party sila.

"No!" tanggi nya. "Were just having a brunch here in their resto and its a bit crowded." sabi nya. "Why did you call by the way? " dugtong pa nya.

"Have you told Marco you're engage?" tanong ko.

"No. i haven't told anyone yet, but you." natatawa nyang sagot. Napangiwi ako.

"Should i feel flattered or should i help you tell your family?" sabi kasi ni marco sinasabi daw ni stacy sakin ang mga kalokohan nito para tulungan ko syang ipaalam kay marco ng sa ganon hindi sya mahirapang i spill.

"Heh! They all like alex so i don't really have a problem with that.. But tell me, why did you call?" tanong nya ulit

Sinabi ko nga sa kanya ang plano kong pagbabakasyon sa sweden at humingi ng tulong para sa visa. Para naman syang kitikiti na nilagyan ng asin sa sobrang excited.

"OMG OMG! Of course i will help you. I will process your visa now and book you a ticket dont worry. So you want to come on the exact date of Marco's day or a day before?" tanong nya

''My vacation starts on his birthday so i guess it will be on his birthday and Marco ussually calls me at midnight so i want my flight Around 4am here maybe? so he'll think im sleeping that time." sagot ko.

"4am then. Leave it to me. " siguradong sagot ni stacy

"Just tell me how much okay? ill just transfer it to your account." sagot ko.

"Don't worry about it just pack your bags. Ill tour you around here!" sabi pa nya.

Alam kong nasa dugo na nila ang hindi nagpapabayad kaya pagpaplanuhan ko kung pano itatransfer ang bayad sa kanya.

"But you can travel alone right? " biglang tanong nya. "Its almost 9hr flight. and you'll be alone-"

"Of course i can." putol ko na sa iba pa nyang sasabihin.

"I can borrow Marco's private plane but he will ask me why for sure and he'll know where im heading to sooo.." aniya

"Private plane? Marco have a private plane?" gulat kong tanong. All along ang akala ko....sabagay sino nga naman ang bigla bigla nalang makakaalis at makakahanap agad ng ticket. Bakit nga ba hindi ko naisip yon.

"Yes of course. You think Marco travels on a regular flight?" natatawang tanong nya.

"We met on a flight." sagot ko

"oh Yeah. sorry my bad. Sometimes, maybe, he do but most of the time he travels by his private plane."sagot nya.

Natahimik nalang ako habang madami pang kinuwento si Stacy sakin at panay nalang ang tango ko sa camera. Maya maya pa ay nagpaalam na sya.

Hanggang sa pag uwe ay baon ko ang isipin na yon, ganon kayaman si Marco. Meron syang sariling Private plane. Gaano Kalayo ang agwat ng buhay naming dalawa. Nakakalungkot.

Naputol ang pag iisip ko ng tumunog ang Cellphone ko. Si marco.

I accept the call and turn my camera on.

"Hello beautiful." masayang bungad sakin ni Marco, saka naghubad ng damit na parang nang aakit. Nilapag nya siguro ang laptop nya sa kung saan dahil halos kita ko ang kabuuan nya. Kadarating nya lang siguro kaya nagbibihis palang.

Pilit namang akong ngumiti "Hello Handsome." sagot ko naman.

Kumunot ang noo ni Marco."What's wrong?"tanong nya na inilapit pa ang mukha sa screen at pinakatitigan ako saka muling lumayo at kumuha ng damit sa cabinet.

"huh? Nothing." Maang kong sagot saka ko napansin na hindi pambahay ang isinusuot nya. "You're going somewhere?" tanong ko

"Yeah. We have dinner at Tito max house." sabi nya saka naupo sa harap ng screen. "Stacy said she have an announcement to make." dagdag pa nya.

Napangiti ako. Alam ko na ung announcement na yon.

"What is it she's going to announce?" tanong nya sakin

"I don't know!" tanggi ko naman.

"Hah! of course you do know." sagot nya.

"It's not my news to break so just let her."sabi ko

"Is she pregnant?" tanong nyang muli

"Marco! your too nosy!" ingos ko

"How about us, are we still not pregnant?" pangiti ngiti pa nyang tanong.

Nabigla naman ako. Gusto na ba nyang mabuntis ako? wala naman kaming pinag usapan tungkol don at sa totoo wala kaming ginagamit na kahit na ano pero bakit nga ba hindi ako nabubuntis?

"yes we're still not" sagot ko nalang habang pinupukol sya ng masamang titig.

"We should go to the doctor but first we need to arrange our wedding." sabi nya

"Wedding? you haven't even proposed to me!" sagot ko

"What? i proposed to you so many times. Don't expect me to ask if you will marry me because i don't want another no from you." nakasimangot nyang litanya.

"C'mon! I will not say no! I want you to propose to me just like what alex did to stacy but i want it-" natutop ko ang bibig sa nasabi ko. Napaka daldal ko talaga! OMG!

"So alex proposed." natatawang sabi ni Marco

"O my. Marco please don't tell Stacy i told you.!" pagmamakaawa ko. Napakadaldal ko talaga

"Hmn. Let me think" sabi niya

"Baby please.." Pag gamit ko sa huling alas ko. Kailangan kong maglambing.

Bigla namang sumeryoso ang mukha ni Marco.

"You really know when to use that baby thing huh!" aniya

"I love u baby please dont tell stacy.''pagmamakaawa ko pa

"What's for me then?Im a businessman baby, give me a good deal." sabi nya.

Ang herodes naghahanap nanaman ng kapalit.Nginitian ko sya ng pagka tamis tamis.

"What do you want?" tanong ko. Umiikot lang naman sa iisang bagay ang gusto nya kaya alam ko na kung Anong isasagot nya.!

"Come here." sagot nya. Saka sumeryoso.

"Okay." sagot ko .

"Okay? as in yes?!" nagugulat na tanong nya

"Yes. But-"

"No more but's baby just tell me yes, stop saying but every yes! come on!" frustrated nyang sagot na ikinatawa kong lalo.

"I just want you to be honest with me. I wanna know everything. I wanna know you more." sabi ko

"Then come here and ill tell and show you everything baby."pagsusumamo nya

"You didn't even mentioned you have a private plane." sagot ko

"So? is that a big deal?" kunot noong tanong nya

"Marco i think you're too high for me.." sagot ko.

"You mean im too rich for you?" natatawa nyang sagot.

"Yes you're too rich for me. Im a normal person, i can't offer you anything."

"We're all person. I don't think money can make you more of a person. That's not how it is." sagot nya

"Yes. But what i can offer you? i don't even have a big savings." sagot ko

"I have mine so keep yours." natatawa pa din nyang sagot.

''Marco im serious here!" naiinis kong sagot. Para bang joke lang sa kanya to.

Sumeryoso naman sya. "I don't want to be so serious because i don't want to be mad at you for thinking this way.!" sabi nya.

" come on! Let's not talk about money!" naiinis na nyang sabi.

"Don't be angry, i am just stating a fact here that our life is totally different." mahinahong sagot ko

"Baby please. So what if it is? Let's not make a competition of who have more and who have less." Pagsusumamo nya. "My hands are already full so stop thinking that i need more. I just need you.. Here.. thats it.. So please move here the soonest because i dont think i can stay like this longer.!" nagpipigil sumigaw na dugtong pa nya.

Nanatili akong nakatitig sa kanya. Kaya lumambot bigla ang expression ng mukha nya. As always.

"Baby." malambing nyang tawag.

"I miss you. Let's not fight."

Ano kayang pagkatao ko sa unang buhay para biyayaan ako ng gantong mamahalin. Tama nga sya, Maling makipag kompetensya sa kanya dahil pagmamahal ang meron kami. At walang presyo yon.

''Im sorry." hinging paumanhin ko saka napayuko.

"I Love you baby. I think i have to go." nakangiting sabi nya

"I love you too" sagot ko naman.

Saglit pa kaming nagpaalamanan bago pinatay ang tawag.

Nahiga ako ng patagilid, Pinasadahan ko ng kamay ang higaan ni marco. Empty. Parang puso ko lang. Ang plano ko ay bibisita lang muna ako sa sweden bago ako magdedesisyon kung gugustuhin ko bang tumira don o hindi pero mukhang nakakagawa na ko ng desisyon ngayon palang. Mahirap pala talaga ang LDR!