อรุณกนกสยบน่านฟ้า (หลงเด็กซีรีส์ 1)

ตอนที่4 ท่านประธานสุดเหลี่ยม 4

“ค่ะพี่น่าน ขอบคุณมากนะคะที่ให้ดื่มหนูตั้งเยอะ” นับๆ ดูแล้วคืนนี้เธอทำเงินได้เกือบห้าหมื่นบาท เป็นเงินที่เยอะมากทีเดียว หรือจะพูดให้ถูกคือเป็นเงินก้อนที่มากที่สุดเท่าที่เคยมีมา

อรุณกนกจบมัธยมหกและไม่ได้เรียนต่อ ไม่ได้เข้ามหาวิทยาลัยเพราะสถานการณ์บังคับ พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุหญิงสาวเติบโตขึ้นมาโดยมีป้าคอยเลี้ยงดู แต่เลี้ยงแบบตามมีตามเกิดและเมื่อเธออายุครบสิบแปดปีป้าก็บังคับให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ เธอเลยหนีออกจากบ้านมาใช้ชีวิตเอง สองปีที่ผ่านมาทำงานตามร้านสะดวกซื้อ มันทำให้เธอเก็บเงินได้ไม่มาก ไหนจะต้องคอยย้ายที่อยู่หนีการตามล่าของป้าอีก อรุณกนกจึงตัดสินใจมากทำงานเป็นเด็กเอนฯ ที่คลับแห่งนี้ เพราะเป็นหนทางเดียวที่ได้เงินเร็ว ได้เงินไวและได้เงินเยอะแบบที่เธอต้องการ

“เล็กน้อยครับหนู พี่รวย”

เธอเชื่อว่าเขารวยจริง เครื่องสวมใส่บนตัวเขาล้วนเป็นของราคาแพง แม้จะไม่เห็นโลโก้แบรนด์ที่สวมใส่แต่เนื้อผ้าอย่างดีและการตัดเย็บที่ประณีต มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นของแบรนด์เนมมีราคา น่านฟ้าคงเป็นนักธุรกิจหรือไม่ก็เป็นลูกมหาเศรษฐีที่เกิดมาบนกองเงินกองทอง

“เพื่อเป็นการตอบแทนที่พี่เมตตาหนู หนูจะบริการอย่างดีเลยค่ะ มาค่ะหนูชงเหล้าให้” อรุณกนกขยันทำหน้าที่ด้วยการชงเหล้าให้ชายหนุ่ม เพราะเป็นเรื่องเดียวที่ดูเหมือนเขาจะพอใจ

พอเริ่มเมาน่านฟ้าก็ชวนเธอคุยไปเรื่อยเปื่อย ลืมเลือนเรื่องสเปคไปจนหมดสิ้น การคุยกับอรุณกนกทำให้เขารู้สึกเหมือนคุยกับเพื่อนรุ่นน้อง เธอคล้อยตามและแทรกมุกตลกทำให้เขาขำแทบสำลักเหล้า

“น้องเป็นคนตลกนะเนี่ย”

“เหรอคะ? พี่ว่าไงหนูก็ว่างั้นค่ะ” ความตลกที่เห็นมันก็แค่ภาพที่สร้างขึ้น ก่อนเริ่มงานอรุณกนกถูกเทรนในเรื่องต่างๆ รวมถึงเรื่องมุกตลกที่เอาไว้เล่าให้ลูกค้าฟังด้วย เพราะงานเอนฯ คือทำยังไงก็ได้ให้ลูกค้ารู้สึกเอ็นจอย แต่ใครจะรู้ว่าชีวิตจริงของเธอมันขมยิ่งกว่ากระบองเพชรเสียอีก

คนที่ถูกมองว่าตลกชงเหล้าให้ไม่หยุดจนกระทั่งชายหนุ่มเมาจริงจัง อรุณกนกไม่รู้จะทำอย่างไรจึงถือวิสาสะหยิบมือถือของเขาขึ้นมาแต่มันล็อคเอาไว้ พอดีว่ามีสายโทรเข้ามาขึ้นชื่อว่าเลขาคิมเธอจึงกดรับ

“เอ่อสวัสดีค่ะ พี่น่านเขาเมามากไม่สะดวกรับสายค่ะ” เมื่อหันไปมองก็เห็นว่าคุณน่านฟ้าฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ก่อนหน้านี้เขาพูดจาอะไรไม่รู้เรื่อง เล่าไปเรื่อยเปื่อยจนน่าจะเมาจนหลับ

“อ่อ ผมเป็นเลขาของคุณน่านนะครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปรับ”

“งั้นเดี๋ยวหนูพาพี่เขาออกไปรอด้านนอกร้านนะคะ” เธอคิดว่าพาเขาออกไปน่าจะสะดวก ถึงแม้ตอนนี้น่านฟ้าจะฟุบหน้าอยู่ แต่เขาก็ยังงึมงำอะไรบางอย่างตลอด เลยคิดว่าน่าจะพอเดินไปได้

“โอเคครับ”

เมื่อวางสายเรียบร้อยแล้วเธอเก็บสอดมือถือใส่กระเป๋าเสื้อเชิ้ตของเขา แล้วเก็บกระเป๋าเงินรวมถึงเสื้อมาไว้ในแขน ก่อนจะค่อยๆ เขย่าตัวชายหนุ่ม

“พี่น่านคะกลับบ้านค่ะ เดินไหวไหมคะ?”

“หะ บ้านเหรอ? ไปๆๆๆ ไหวอยู่แล้วค้าบบ ไปน้องกลับบ้านพี่กัน”

น่านฟ้าเมามากเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าสาวข้างกายเป็นใคร ทำไปตามสัญชาตญาณเพราะทุกครั้งที่มา ก็มักจะพาสาวสวยกลับไปด้วยเสมอ ครั้งนี้เขาเลยทำไปตามความเคยชิน ดึงคนตัวเล็กมาโอบไว้พาเดินโซเซออกไปนอกร้าน

อรุณกนกต้องใช้ความพยายามอย่างมาในการพาน่านฟ้าเดิน เขาแทบจะขาพันกันแล้วก็นิ่งน้ำหนักมาที่เธอเกือบหมด กว่าจะถึงหน้าร้านก็ทุลักทุเลมากทีเดียว เมื่อเดินมาถึงมีชายหนุ่มคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาทางเธอ เลยคาดว่าจะเป็นคุณเลขาคิมที่รับสายโทรศัพท์

“มาครับผมพาไปเอง” เลขาคนสนิทเข้ามาประคองร่างเจ้านายเอาไว้ คืนนี้เขาเมามากทีเดียวและค่อนข้างแปลกใจมาก ที่พาหญิงสาวตัวเล็กห่างไกลสเปกมาด้วย

“มาๆ น้อง ไปกับพี่ค้าบบ” น่านฟ้าไม่ปล่อยให้สาวน้อยห่างตัวเลย คอยดึงแขนเอาไว้จับยัดขึ้นรถ โดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าทำอะไรอยู่

เลขาคิมคิดว่าคงเป็นเหมือนครั้งก่อนๆ เลยไม่ได้ห้ามปรามอะไร ปล่อยให้เจ้านายพาเด็กเอนฯ ร่างเล็กขึ้นรถมาด้วย เมื่อเรียบร้อยแล้วจึงออกเดินทางไปยังที่พักสุดหรูใจกลางเมืองเพนท์เฮ้าส์ชั้นบนสุดริมแม่น้ำเจ้าพระยาราคาหลักร้อยล้าน ที่ไม่ทำให้น่านฟ้าจนลงแต่อย่างใดเพราะรวยมาก

ไม่เกินชั่วโมงก็มาถึงที่หมาย เลขาคนสนิทพยุงร่างเจ้านายเข้ามาในห้องส่วนตัว จากนั้นก็ขอตัวไปพักชั้นล่างที่เจ้านายซื้อเอาไว้ให้พักอาศัย เพราะเห็นว่ามีเด็กเอนฯ มาด้วยเลยไม่น่าห่วง ทุกครั้งที่นายหนุ่มพาหญิงมาด้วยก็มักจะใช้เวลาส่วนตัว เลยเลี่ยงออกไปปล่อยให้อรุณกนกรับมือเพียงลำพัง

“เอาไงดีล่ะ...” อรุณกนกครุ่นคิดขณะยืนมองชายหนุ่มที่นอนหมดสภาพอยู่บนเตียงนอนกว้าง จะว่าไปเมาเละเทอะขนาดนี้แต่ก็ยังหล่ออยู่ ออร่าความเป็นท่านประธานไม่ได้ลดลงเลย แต่นี่ไม่ใช่เวลามาคิดว่าเขาหล่อหรือไม่หล่อ!

อรุณกนกเพิ่งมารับงานเป็นวันแรกและได้น่านฟ้าเป็นลูกค้า เขาไม่สนใจเธอ ไม่แตะแม้แต่ปลายเล็ก นั่นเป็นเรื่องที่ดีและเข้าทางเธอมาก นึกอยากได้ลูกค้าแบบนี้ทุกคืนแต่คงเป็นไปไม่ได้ เพราะสายตาแขกคนอื่นๆ ที่มองเธอนั้นหื่นกระหายสุดๆ หัวหน้าของเธอบอกว่ามีไม่น้อยเลย พวกที่ชื่นชอบสาวใสๆ อยากได้ไปบริการ

“คงต้องทำแล้ว” เธอพึมพำกับตัวเอง ตัดสินใจแล้วว่าถ้าน่านฟ้าเหมาเธอสักหกเดือน คงมีเงินมาพอที่จะไปทำตามแผนการที่วางเอาไว้ หญิงสาวหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วมองคนบนเตียงอย่างจริงจัง

เด็กเอนฯ ใสซื่อเคลื่อนตัวไปบนที่นอน จัดแจงถอดเสื้อผ้าชายหนุ่มออก ร่างเปลือยเปล่าของเขาทำเธอมือสั่น ไม่ค่อยกล้ามองเท่าไหร่แต่มันก็เห็นอยู่ดี คนอะไรผิวขาวสว่างเวอร์ แล้วกล้ามท้องนั่นก็สวยมาก แข็งเป็นลอนบ่งบอกว่าเป็นคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ อรุณกนกเลื่อนสายตาไปจ้องเขม็งอยู่ที่แก่นกายกลางลำตัว รู้สึกเขินอายตอนนี้เธอคงหน้าแดงไปหมดแล้ว แต่ทว่าลูกชายของเขาไม่ได้พองขยาย มันนอนเหี่ยวหมดเรี่ยวแรงหัวหักหัวงอไปหมด คงเป็นเพราะเขาเมามากเลยไม่มีอารมณ์ ขนาดโดนถอดเสื้อผ้ายังไม่รู้ตัวเลย

“ขอโทษนะคะพี่ แต่หนูจำเป็น....”

อรุณกนกหยิบมือถือขึ้นมาอัดคลิปของเขา เน้นถ่ายให้เห็นหน้าและหนอนน้อยที่นอนซมอยู่ ถ่ายไปก็อายไปด้วย เกิดมาเพิ่งเคยเห็นของจริงเต็มๆ ตา แถมเห็นในระยะใกล้อีกด้วย เธอต้องการถ่ายคลิปเอาไว้ต่อรองกับชายหนุ่ม เพราะมันเป็นทางเดียวที่เธอจะผูกมัดทำตัวติดกับเขาไม่ต้องไปบริการแขกคนอื่น!