“ร้อนเงินอะไรขนาดนั้น? เอาเถอะเดี๋ยวดูๆ ให้ว่ามีอะไรหนูทำรึเปล่า” น่านฟ้ายังไม่รู้จะให้เธอทำงานอะไร เธอจบมัธยมหกหากเข้าทำงานในบริษัทก็คงไม่พ้นตำแหน่งแม่บ้านอีก
“ขอบคุณพี่มากๆ เลยค่ะ งั้นตอนนี้หนูไปทำงานได้แล้วใชไหมคะ?”
“ที่จริงก็มีแม่บ้านอยู่แล้ว ว่าแต่เราทำงานเป็นแน่นะ ไม่ใช่มาพังข้าวของพี่ล่ะ” ดูท่าแล้วเขาก็ยังไม่ค่อยไว้ใจ หญิงสาวเหมือนคนไม่เคยทำงานหนักๆ กลัวว่าจะทำข้าวของเสียหาย
“หนูทำความสะอาดเป็นค่ะพี่ไว้ใจได้เลย” เธอทำงานบ้านมาตั้งแต่เด็กแล้ว เรื่องแค่นี้สบายมากแล้วเขาบอกว่าปกติมีแม่บ้านทำให้ตลอด คงไม่ค่อยมีงานอะไรให้เธอทำมากนักเพราะคอนโดของเขาสะอาดเอี่ยมหมดจดทุกซอกทุกมุม
“ให้จริงเถอะ แล้วกินข้าวมารึยัง ถ้ายังมีขนมปังกับนมไปดูในครัวเอา กินก่อนแล้วค่อยทำงาน” น่านฟ้าไม่ใช่คนใจร้ายใจดำ เห็นหญิงสาวดูซูบผอมเหลือเกินเลยไล่ให้ไปกินข้าวก่อนเริ่มงาน
“ขอบคุณค่ะพี่”
“เดี๋ยว” นึกขึ้นมาได้เ
