“เดี๋ยวฉันไปส่งแกที่โรงแรมแล้วกัน ตอนเย็นว่าจะไปดื่มซะหน่อย”
“งั้นไปเลยไหมล่ะ”
อรุณสนุกกับแม็กกี้พากันเดินออกไปจากร้าน แต่ยังไม่ทันพ้นขอบฟุตบาทก็มีรถมาจอด และคนที่เดินลงมาทำให้หญิงสาวขนลุกเกรียวไปทั้งตัว นั้นคือเสี่ยนพคนที่เธอไม่ได้เจอมาหลายเดือนแล้ว
“ไงหนูรุ่ง หนีเก่งจริงๆ เลยนะ” เสี่ยนพแสยะยิ้มทักทายหญิงสาวหน้าหวาน ที่เขาควานหาตัวมาหลายเดือนในที่สุดก็เจอเสียที กว่าจะเจอตัวก็เล่นเอาเหนื่อย
“เสี่ย…หนูไม่ไปกับเสี่ยหรอกนะ เสี่ยต้องการเงินเท่าไหร่หนูจะใช้คืนแทนป้าให้เอง” อรุณกนกบีบมือแม็กกี้ไว้แน่น ก้าวถอยหลังอย่างระแวดระวัง อันที่จริงเธอมีเงินก้อนหนึ่งที่จะเอาไว้ใช้ชีวิตที่ต่างประเทศ แต่เมื่อประจันหน้ากับเสี่ยแบบนี้แล้ว เธอยอมเสียเงินก้อนนั้นเพื่อให้ตัวเองปลอดภัย ยอมจ่ายเงินเพื่อปลดปล่อยตัวเอง
“มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอหนู เสี่ยตามหาตัวมาตั้งหลายเดือน กว่าจะเจอหนูเนี่ยมันลำบากมากเลยรู้หรือเ
