CHAPTER 09
เชื่อมั้ยว่าฉันไม่เคยรู้สึกอายอะไรเท่านี้มาก่อนในชีวิต
อายจนเรียกได้ว่าเขินจนทำตัวไม่ถูก ฉันแทบจะมุดหน้าลงพื้นดินแต่ก็ยั้งตัวเองไว้อยู่ ฮือออ
ตอนนี้ฉันกลับห้องตัวเองแล้วแต่ธาราบอกจะรอพาไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันฉันก็ไม่อยากเถียงกับมันมากจึงตอบตกลงไป
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วข้อความไลน์จากธาราก็ส่งมาหากันพอดี
ธารา :: อยู่หน้าห้อง เปิดประตูหน่อย
คล้ายประโยคคำสั่ง ทำตัวเหมือนผัวเข้าทุกวัน
เพื่อนมั้ยละ!
เหอะ!
ถึงจะบ่นกระปอดกระแปดแต่ก็เดินไปเปิดประตูห้องให้ธาราที่ยืนอยู่หน้าประตูเดินเข้ามา
“อยากกินไร?”
“นายอะ แล้วแต่เลย”
นั้นคือคำตอบแล้วฉันก็เดินไปหยิบกระเป๋ามาสะพายไว้
“เอาที่เธออยากกิน ฉันกินได้หมด”
ธาราทิ้งตัวลงไปนั่งบนโซฟาหน้าทีวีส่วนฉันก็นั่งข้าง ๆ มันนั่นแหละเพราะตอนนี้ฉันกำลังจะปิดทีวีที่เปิดค้างไว้
“ตอนนี้เหรอ หิวข้าวแต่ก็อยากกินสเต๊ก”
ย้อนแย้งนะว่ามั้ย?
“งั้น
