CHAPTER 08
ขอบคุณที่ธารายอมยับยั้งชั่งใจแล้วอุ้มฉันกลับไปวางไว้ที่เดิม
เขาขับรถกลับบ้านตามปกติส่วนฉันก็เมาจนหลับ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนโดนอุ้มขึ้นคอนโด
“จะนอนห้องใคร ห้องเธอหรือห้องฉัน”
ฉันงัวเงีย ได้ยินคำถามบ้างไม่ได้ยินบ้าง
ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าพูดอะไรไปมั้ยแต่รู้ตัวอีกทีก็ถูกวางลงตรงปลายเตียงแล้ว
“เปลี่ยนเสื้อก่อนแป้ง”
ฉันโอนเอนจนแทบทรงตัวไม่อยู่
ธาราประคองเอาไว้ให้ฉันนั่งตัวตรง
“เปลี่ยนที ไม่ไหวแล้ว”
ลิ้นฉันพันไปหมดแล้ว มึนงงกับชีวิตแต่ยังจำได้อยู่ว่าตรงหน้าคือธารา
จริง ๆ ฉันเป็นคนค่อนข้างระวังตัว ฉันจะเมาแค่ตอนอยู่กับเพื่อนเท่านั้น วันนั้นไม่รู้พลาดได้ไงเกือบโดนฉุดเข้าโรงแรม
“แม่ง... ไม่ใส่เสื้อในเหรอแป้ง”
จู่ ๆ ประโยคนี้ก็ลอยเข้ามาในหูให้ฉันได้กะพริบตาปริบ ๆ
อะไรอีกละ? ...
:3
อ่า
ธาราคุกเข่าอยู่ข้างล่างฉันนี้เอง กำลังรูดซิปเสื้อกอดอกฉันออกไป
ฉันเผยยิ้มบาง ๆ แล้วขยับนิ้
