รักหมดใจยัยตัวร้าย

“ทำไมถึงกลับดึก “ “มีประชุมต่อ แล้วก็มีคุยงานกับลูกค้าอีกนิดหน่อย” ทุกคนเคยเห็นคนสวยในคราบของปีศาจกันมั้ยครับ ไฟในห้องสว่างวาบพร้อมกับมนุษย์เมียถือกระทะไว้ข้างกาย อาวุธประจำตัวเมียที่ขาดไม่ได้ถึงขั้นเอามานอนกกแทนผัว บ่งบอกได้เลยว่าผัวคนนี้ทำตัวดีมากเป็นพิเศษ เมียถึงได้ดุยิ่งกว่าหมาไม่สิยิ่งกว่าเสือไปเลย “เมื่อไหร่จะเลิกโกหกสักที นี่มันตีสี่แล้วนะ ลูกค้าแบบนี้ไม่น่าทำธุรกิจด้วยหรอกนะคะ ไร้มารยาท ไม่รู้จักหลับจักนอนบ้างหรือยังไง “ “พี่ไปทำงาน งานก็คืองาน เลิกงี่เง่าได้แล้ว ” ผมพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด พยายามไม่สบตายัยเด็กปีศาจ ผมมีเมียเด็กครับเธอยังเรียนอยู่ เพราะครอบครัวของเราสองคนเคยตกลงกันเอาไว้เรื่องการแต่งงาน ที่จริงต้องรอให้ยัยเด็กนี่เรียนจบก่อนแต่แม่ของผมทนดูความเจ้าชู้มักมากของลูกชายไม่ไหวก็เลยต้องรีบจัดงานแต่งงานขึ้น ผมเลวใช่มั้ยครับ ใช่ครับผมเลว ก็อย่างที่เห็นครับผมกับดอกเหมยแต่งงานกัน อยู่ด้วยกันมาได้หลายเดือนแล้ว ไม่ได้รักแต่ก็รู้สึกดี ใครๆก็ชอบทั้งนั้นแหละครับได้แต่งงานกับผู้หญิงสวย แต่ผมยังไม่อยากมีครอบครัวและไม่พร้อมที่จะดูแลใครด้วย ดอกเหมยไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยอะไร ทั้งโหดทั้งดุ ควบคุมความประพฤติของผมทุกอย่าง แต่ก็ไม่เคยสำเร็จ เพราะเสืออย่างผมมันยังไม่ได้เหยื่อที่ถูกใจ ผมจะล่าจนกว่าจะพอใจ แต่มันก็คงอีกนานเพราะผมยังสนุกกับการล่าอยู่ “เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวแบบนี้สักที รู้มั้ยว่ามันทุเรศแค่ไหน เหมยรู้ว่าพี่เสือไม่ได้รักเหมย แต่ช่วยให้เกียรติกันหน่อยได้มั้ยคะ ในฐานะ สามีภรรยาที่จดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายก็ได้ค่ะ “ ดอกเหมยวางกระทะในมือลงก่อนที่จะเดินกลับไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอน ทำไมวันนี้ถึงยอมง่ายจังวะ เธอขอให้ผมให้เกียรติในฐานะสามีภรรยาอย่างนั้นหรอ เหอะ สามีที่ไม่ได้ทำหน้าที่ต่อภรรยาแม้แต่ปลายเล็บก็ไม่เคยได้แตะ แบบนี้ใครมันจะไปทนได้ แต่งงานมีเมียแต่ไม่สามารถแตะต้องเมียของตัวเองได้ แล้วทำไมผมจะต้องทน ผู้หญิงก็มีตั้งเยอะแยะ แม่ผมคิดผิดแล้วล่ะการแต่งงานไม่ได้ช่วยหยุดเรื่องเจ้าชู้ของผมได้เลย .................... เช้าวันต่อมา “วันนี้พี่ไม่ไปส่งนะ เมื่อเช้าศูนย์เอารถมาส่งแล้ว ทีนี้อยากไปไหนก็ตามสบายขับรถเป็นใช่มั้ย “ วิธีตัดปัญหารับส่งยัยเด็กคนนี้ก็คือออกรถคันใหม่ให้ไปเลย ต่อไปนี้ผมจะได้ไม่ต้องมีภาระหลังเลิกงาน แล้วก็เวลาที่เธออยากจะออกไปไหนต่อไหนอีกด้วย ต่อไปนี้อยากไปไหนก็ไปได้เลยตามสบาย “....” เงียบครับ “วันนี้อาจจะกลับดึกเพราะช่วงนี้งานเยอะ มีลูกค้าสนใจร่วมลงทุนกับบริษัทค่อนข้างมาก ตอนเย็นก็ทานข้าวก่อนได้เลยไม่ต้องรอพี่ ส่วนเรื่องฮันนีมูน พี่คิดว่า อาจจะต้องเลื่อนไปก่อน เพราะพี่ต้องไปอังกฤษ พี่ก็เพิ่งรู้เพราะเลขาเพิ่งแจ้ง “ เป็นเช้าที่แสนอึดอัดอีกหนึ่งวันสำหรับผมและเธอ ผมยังมองไม่เห็นอนาคตข้างหน้าของเราเลย คำว่าครอบครัวไม่มีเลยสักนิด ตลอดเวลาที่ผ่านมาดอกเหมยก็เอาแต่ทุ่มเวลาให้กับการเรียน ผมก็ต้องทำงาน ผมเป็นนักธุรกิจมีเมียเป็นเด็กมหาลัยปีสอง เพื่อนๆผมแซวกันไม่ขาดปาก ก็แหงล่ะ เมียผมเด็กซะขนาดนี้ วีรกรรมดอกเหมยเยอะมาก ดอกเหมยสามารถเข้าผับไปลากผมกลับบ้านได้ ด่าผมต่อหน้าเพื่อนไม่เคยไว้หน้า แถมยังจัดการผู้หญิงของผมจนเละลงไปนอนกองกับพื้น แบบนี้จะไม่ให้เพื่อนผมแซวได้ไง “.....” “สรุปก็ตามนี้นะ “ แปลกจริงๆด้วย ปกติแล้วดอกเหมยจะไม่นั่งเงียบแบบนี้ เธอนั่งทานอาหารเช้าอย่างเงียบๆ มาแปลกจริงๆด้วย ที่บ้านหลังมีแม่บ้านคอยดูแลเรื่องอาหารเช้าและความสะอาด แม่ผมเป็นคนส่งมาเองกลัวว่าลูกสะใภ้จะเหนื่อย พอเราสองคนแต่งงานกันแม่ผมก็ให้เราแยกออกมาอยู่ด้วยกัน ผมรู้ว่าแม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่เกิดขึ้นจริง แรกๆดอกเหมยก็บังคับผมสารพัดสั่งนู่นสั่งน่ำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแต่สิ่งหนึ่งที่ผมไม่เคยได้ นั่นก็คือการแตะเนื้อต้องตัว ขึ้นชื่อว่าเสือมีเหยื่ออยู่ใกล้ๆก็อยากจะลิ้มลองเป็นธรรมดา แต่เหยื่อรายนี้หวงเนื้อหวงตัวชะมัดทำอะไรมากก็ไม่ได้เพราะแม่ผมรักดอกเหมยมาก มากกว่าผมเสียอีก ครืดดด ครืดดดด “ค่ะพี่ราม เหมยกำลังทานข้าวเช้าค่ะ อ๋อ ได้ค่ะๆ วันนี้เหมยขับรถไปเองค่ะ ไม่เป็นไรค่ะเหมยเกรงใจ “ ผมยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่มจนหมดจากนั้นก็หยิบไอแพดขึ้นมาเปิดดูตลาดหุ้นเช็คยอดกันสักหน่อย ส่วนเธอก็นั่งคุยโทรศัพท์ เสียงนี่หวานเชียวทีกับผัวนี่แทบจะกินหัว โคตรดุ มีวันนี้นี่แหละที่เธอยังไม่ยอมคุยกับผม “ก็ได้ค่ะ เหมยจะยืนรอหน้าบ้านนะคะ ขอบคุณค่ะ” “คุยกับใคร “ “เรื่องของเหมยค่ะ “ หน้าหงายไปอีก มึงควรจะอยู่เฉยๆดีกว่าไอ้เสือ ดีแล้วไงที่ยัยเด็กปีศาจไม่เหมือนเดิม ต่อไปนี้อยากทำอะไรก็เอาให้สุด ถือว่าเปิดทางให้กันแล้วนะ ชีวิตใครชีวิตมัน ยอมแพ้เมื่อไหร่พี่เสือคนนี้พร้อมจะเซ็นใบหย่าให้น้องทุกเมื่อขอแค่เอ่ยปาก “อืม ก็ดี “ ผมตอบไปแค่นั้นก่อนที่จะก้มหน้าก้มตาเช็คหุ้นของวันนี้ต่อ ดอกเหมยเวอร์ชั่นไหนวะ กูชักเริ่มตามไม่ทันแล้ว ..................................