“กูดีใจนะที่พวกเราเรียนจบพร้อมกันถึงแม้ว่าระหว่างทางมันจะขรุขระพวกเราก็จับมือและฝ่าฟันมาด้วยกันได้”
“ก็แค่เรียนจบ มึงจะดีใจอะไรนักหนาวะ”
“แล้วมึงจะให้กูร้องไห้เสียใจหรือไง”
“ชีวิตจริงมึงต้องเตรียมตัวเป็นแรงงานค่า กูเหนื่อยกับสภาพเศรษฐกิจเงินเดือนหมื่นห้าจะได้มั้ยก่อน”
“มึงก็ต้องเรียนจบก่อนมั้ยเล่าถึงจะเป็นแรงงานได้ สมงสมองไปหมดแล้ว”
“หยุดเถียงกันได้แล้ว จะทะเลาะกันตลอดเวเลยหรือไงคะ” ต้องเบรกไม่อย่างนั้นอาจจะยาวกว่านี้ เสร็จจากพิธีรับปริญญาพวกเราก็นัดเจอกันอีกครั้ง เป็นมีทติ้งเล็กๆ กับกลุ่มเพื่อน ที่มี กะเทยชาติชาย (เชอรี่) ชมพู่ แล้วก็หญิงพราว หลังจากวันนี้พวกเราก็ต้องแยกย้ายเดินทางทำตามความฝันของตัวเอง แต่ละคนก็มีเส้นทางและจุดหมายที่ไม่เหมือนกัน น่าใจหายที่ต้องแยกย้าย
“ก็ใช่น่ะสิ จากนี้ไปก็ทางใครทางมันแล้วไม่ใช่เหรอ” กะเทยเปิดดราม่าที่ทำให้ทุกคนเริ่มน้ำตาคลอ
“พราวยังอยู่ไม่ไปไหนนะท
