ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวัน พยายามนอนให้นิ่งที่สุดและใช้สายมองรอบๆห้องให้แน่ใจว่า พี่เสือไม่ได้อยู่ในห้อง รู้สึกปวดเมื่อยไปทุกส่วนฉากบู๊เมื่อคืนเล่นงานฉันหนักอยู่เหมือนกัน อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้หัวแตกอาบเลือดเหมือนผู้หญิงคนนั้น
รู้สึกผิดนิดหน่อยแต่ก็สมควรแล้วที่ยัยนั่นโดนแบบนั้น ผีเจาะปากมาพูด แต่ละอย่างที่พ่นออกมาน่ารังเกียจทั้งนั้น
“คุณเหมยตื่นหรือยังคะ ป้าเอาข้าวต้มกับยามาให้ค่ะ” แบบนี้ก็แสดงว่าพี่เสือไม่อยู่
“ตื่นแล้วค่ะ เข้ามาได้เลยค่ะ” ฉันยังไม่อยากลุกตอนนี้ คงใช้เวลาพอสมควรกว่าจะพาตัวเองไปถึงหน้าประตู ให้แม่บ้านเข้ามาเสิร์ฟนั่นแหละดีแล้ว
“ขออนุญาตนะคะ”
“พี่เสือไปไหนคะ อยู่ข้างล่างหรือเปล่า” ถามหยั่งเชิงออกไป
“คุณเสือออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ สั่งเอาไว้ว่าให้ยกอาหารเช้ากับยามาเสิร์ฟคุณเหมยด้านบน”
“ไม่ได้บอกเหรอคะว่าไปไหน”
“ไม่ได้บอกเอาไว้ค่ะ” ในหัวของฉันคิดดีไม่ได้เลย ห
