โมโหจนตัวสั่นแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งเงียบไม่พูดอะไรออกไป เรื่องเมื่อคืนกลายเป็นคดีความใหญ่โตอย่างที่พี่เสือบอกออกข่าวแทบทุกช่อง วันนี้ฉันไม่ได้ไปเรียนเพราะโดนสั่งห้ามให้นอนพักอยู่ที่บ้านไม่ใช่ใครที่ไหน ผัวฉันเอง ผัวเฮงซวย ไอ้ผัวฉวยโอกาส เรื่องนี้ฉันไม่โทษใครหรอกนะเพราะมันเป็นความผิดของตัวฉันเองทั้งหมด ไม่คิดเลยว่าตื่นมาจะต้องเจอกับความวุ่นวายแบบนี้ อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่ก็จะมาไม่สิทุกคนเลย โอ๊ย อีเหมยเครียด
"พี่ไปทำงานก่อนนะ " เกลียดมัน ทำไมถึงได้เกลียดขนาดนี้ เรื่องจริงหรือป่าวก็ไม่รู้ที่เขาเป็นคนช่วยฉัน แต่ก็ช่างเถอะ รอดมาได้ก็บุญแล้ว เวอร์จิ้นที่รักยังอยู่กับฉัน แต่เดี๋ยวนะเมื่อคืนพี่เสือเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันก็แสดงว่า เห็นหมดแล้ว อยากจะกระโดดกัดให้หูขาดทำเป็นหน้าระรื่นแอ๊บเสียงซะ ความผัวมาเต็ม
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ หิวมั้ยพี่ให้แม่บ้านทำอาหารเช้าไว้ให้แล้วนะ จะกินเลยมั้ย"
"อย่
