Chapter.2 พี่ชายที่แสนดี
1306 Words
“ที่จริงพี่รามไม่น่าลำบากเลยนะคะ เหมยไปเองก็ได้”
“ได้ไง เหมยขับรถไม่แข็ง เช้าๆแบบนี้รถเยอะด้วย พี่เป็นห่วง” ฉันหันหน้าไปมองผู้ชายคนที่นั่งข้างๆของตัวเองแล้วคิดในใจว่าทำไมถึงไม่เป็นเขาคนนี้ ที่ได้แต่งงานกับฉัน ทั้งแสนดี อบอุ่น แถมความเป็นสุภาพบุรุษยังเกินร้อยให้ล้านไปเลย เชื่อว่าผู้หญิงร้อยทั้งร้อยก็คงไม่มีใครกล้าปฏิเสธ พี่รามเป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยที่เพิ่งจบไป บ้านพี่รามรวยมากรวยเท่าๆกับพี่เสือสามีจอมปลอมของฉันที่วันๆเอาแต่คั่วผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ไม่มีคำว่าให้เกียรติหรือนึกถึงจิตใจของฉันบ้างเลยสักนิด
“ขอบคุณนะคะ ที่ยังจำได้” ฉันเกลียดการขับรถในสถานการณ์ที่คับขันเร่งรีบมากที่สุด อย่างน้อยพี่รามก็ยังจำได้ ดีกว่าใครบางคนที่ไม่เคยรู้เรื่องฉันเลยไม่เคยใส่ใจมีแต่ผลักไสให้ไปไกลๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันพยายามจะเปลี่ยนแปลงผู้ชายเจ้าชู้คนนี้ให้ได้ แต่ยิ่งทำยิ่งพยายามมันก็ยิ่งเหนื่อย ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยนอกจากความสะใจที่เขาส่งผ่านมาให้ฉัน ยิ่งเวลาที่เขาเห็นฉันระเบิดเป็นฟืนเป็นไฟเขาก็ยิ่งทำ แล้วมันก็หนักขึ้นเรื่อยๆ จนฉันไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว
“พี่จำทุกเรื่องและทุกอย่างที่เกี่ยวกับเหมย ถึงแม้ว่าสิทธิ์ของพี่จะโดนตัดไปแล้วก็ตาม ยังไง พี่ก็จะคอยดูแลเหมยในฐานะ พี่ชายที่เป็นห่วงน้องสาวคนนี้ อย่าคิดมากเลยนะ ทำทุกวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ” น้ำตาแทบไหลกับประโยคสุดซึ้งของพี่ราม นอกจากพ่อกับแม่แล้วก็มีพี่รามเนี่ยแหละที่รู้ใจและให้กำลังใจฉัน มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องทำเพื่อตัวเองได้แล้ว
“ขอบคุณนะคะพี่ราม เล่นเอาเหมยน้ำตาจะไหลเลย ถ้าเหมยเลือกได้ เหมยก็ไม่ได้อยากมีชีวิตแบบนี้หรอกค่ะ มันทรมาน “ อยู่กับคนที่เขาไม่เห็นค่า ใช้ชีวิตไปวันๆ รู้สึกเสียดายความสุขในวันข้างหน้าของตัวเองมาก
“เด็กน้อย หิวมั้ย แวะซื้ออะไรก่อนเข้ามหาลัยหรือป่าว”
“ไม่ดีกว่าค่ะเดี๋ยวพี่รามไปทำงานสาย ดูสิ รถก็ติดบ้านเหมยกับบ้านพี่รามอยู่ไกลกันคนละซีกโลกเลย ไปมหาลัยเลยดีกว่าค่ะ”
“ทีแรกพี่ก็กะว่าช่วงบ่ายๆจะเข้าไปคุยกับเหมยเรื่องฝึกงานแต่พอได้ยินเราบอกว่าวันนี้จะขับรถไปเองพี่ก็กลัวว่าน้องสาวพี่จะจอดรถร้องไห้อยู่ข้างทางก็เลยต้องมารับนี่ไง”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ พี่รามก็เว่อไป”
“เอาไว้คุยช่วงเย็นก็ได้ เดี๋ยวเย็นนี้พี่แวะมารับ “
“เอางั้นก็ได้ค่ะ” พี่รามขับรถมาส่งฉันที่มหาลัย จากนั้นก็ขับรถย้อนกลับไปทำงานทางเดิม ความตั้งใจของพี่ชายที่แสนดีของฉันสุดยอดจริงๆ สถานะฉันกับพี่รามก็คงจะต้องเป็นได้แค่พี่น้อง ฉันไม่อยากเห็นแก่ตัวให้ความหวังลมๆแล้งๆกับใคร คงสถานะเอาไว้แค่นี้ก็พอ ผู้หญิงอย่างฉันคงไม่มีค่าพอที่จะคู่ควรผู้ชายอย่างพี่ราม ถ้าวันนึงพี่รามจะมีใครฉันก็จะสนับสนุนและยินดีกับพี่รามอย่างเต็มที่ ขอให้พี่รามเจอกับผู้หญิงที่รักและซื่อสัตย์ เมื่อวันนั้นมาถึงพี่รามคงจะมีความสุขมาก
............................
“อีดอกกก ใครมาส่ง เอ๊ะนั่นไม่ใช่รถพี่เสือนี่ “
“พี่รามนี่นา ว้ายย สามีฉัน “ ไม่ต้องตกใจเพื่อนของฉันแต่ละคนก็จะประมาณนี้เห็นผู้ชายเป็นไม่ได้ อีเชอรี่กระเทยคนเดียวของกลุ่ม เรียกเบาๆให้เรียกเชอรรี่แต่ถ้าเบาแล้วไม่หันให้เรียกชาติชาย หันขวับพร้อมกับทำตาเขียวใส่
“เบาๆค่ะ อีชมพู่ เดี๋ยวก็โดนผัวซ้อมอีกหรอก” ชะนีคนแรกก็คือชมพู่ ผู้หญิงที่ไม่ได้มีความเรียบร้อย แต่ขอโทษค่ะ นางมีผัว ที่สำคัญผัวหวงมาก ไม่รู้ว่ามีอะไรน่าหวงนักหนา
“โทษค่ะ ผัวไม่อยู่ ไปต่างประเทศสามวัน”
“ได้ข่าวผัวมึงซื้อกางเกงในเซนเซอร์มาให้ใส่ไม่ใช่หรอ”
“อีชาติชาย มึงก็บ้า” เป็นเรื่องปกติของสองคนนี้ทะเลาะกันประจำ
“พราว วันนี้ใครมาส่ง “ ฉันหันไปถามเพื่อนอีกคนที่เอาแต่นั่งเงียบ เป็นปกติของคุณพราวไม่ค่อยสุงสิงนินทาชาวบ้านเหมือนกับอีสองตัวนี้ รายนั้นหน่ะหนอนหนังสือแต่อย่าให้โมโหนะพูดไฟแลบเลยแม่คุณเอ้ย
“อ๋อ พี่พีหน่ะ เหมยล่ะให้ใครมาส่ง วันนี้พี่เสือไม่มาส่งหรอ” ถึงนางจะไม่สนใจแต่หูนางก็เก็บทุกรายละเอียดนะคะ ยัยพราวเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อยมากที่สุดในกลุ่มมีพี่ชายสุดหล่อเป็นถึงคุณหมอแต่ไม่รู้ว่าน้องสาวแหกคอกมาเรียนบริหารได้ยังไง
“ไม่อ่ะ เข้าเรียนกันเหอะ รีบเรียนจะได้รีบกลับ”
“เหมย เป็นอะไรหรือป่าว ทำไมวันนี้ถึงเป็นพี่รามมาส่ง ไม่ใช่พี่เสือเหมือนทุกครั้ง “
“พี่เสือของแก ลงทุนออกรถคันใหม่ให้ฉันเอาไว้ขับมาเรียนเพื่อตัดปัญหาภาระรับส่งฉันทุกวัน เชอรรี่ รู้ใช่มั้ยว่าฉันขับรถไม่แข็ง ไม่ชอบขับรถเลยก็ว่าได้ แค่ไปรับไปส่งฉันทุกวันเขายังคิดว่ามันเป็นภาระเลย “
“เหมย “ เชอรรี่เดินมาจับไหล่ของฉันเบาๆ ฉันรู้สึกแย่มากจริงๆ ปกติแล้วฉันไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนี้เพื่อนทุกคนจะรู้ดีว่าฉันไม่เคยยอมพี่เสือเลยสักครั้ง ฉันพยายามจะเปลี่ยนพี่เสือตามความต้องของคุณแม่เขา แต่ยิ่งทำก็ยิ่งท้อยิ่งทำร้ายหัวใจของตัวเอง ในบางความรู้สึกฉันก็อยากให้เขาหันมาสนใจฉันบ้างอย่างน้อยๆเราสองคนก็แต่งงานจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ชีวิตฉันต่อจากนี้คงไม่มีใครกล้าเข้ามาจีบแล้วล่ะ งานแต่งงานออกจะใหญ่โตซะขนาดนั้นส่วนเรื่องเรียนไม่ต้องห่วงเพราะมหาลัยที่ฉันเรียนอยู่ก็เป็นธุรกิจของบ้านพี่เสือ
“แอมโอเค ต่อไปนี้เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยเขา ฉันเหนื่อยแล้ว “
“แล้วฮันนีมูนล่ะ ปิดเทอมว่าจะไปยุโรปกันไม่ใช่หรอ”
“เขาบอกว่าเขาติดธุระด่วน เลขาเพิ่งมาแจ้ง ก็เลยยกเลิกไป”
“แกควรวีน”
“สอนเพื่อนแบบนั้นได้ยังไง เหมยถ้าเหนื่อยก็หยุดเถอะนะ เหมยทำตามใจตัวเองดีกว่าอย่าทำอะไรเพื่อคนที่เขาไม่เห็นค่าเราเลย ทะเบียนสมรสก็เป็นแค่กระดาษแผ่นนึงในเมื่อเขาไม่สนใจแล้วเราจะไปใส่ใจทำไมล่ะ” หญิงพราวพูดปลุกใจฉันมาก นานๆจะเห็นนางช่วยออกความคิดเห็น
“ขอบใจนะพราว “
"คนอย่างพี่เสือเลวโดยสันดาน ยังไงก็เปลี่ยนมาเป็นสุภาพบุรุษไม่ได้หรอก อย่าเสียเวลากับคนแบบนี้เลย "
"พราวเมื่อเช้ากินยาผิดขวดหรือป่าว"
"ป่าวไม่ได้กินฉีดเข้าเส้นเลือดมา ผู้ชายอย่างพี่เสือไม่คู่ควรกับดอกเหมยเลยสักนิด"
"เฉียบมากค่ะอีดอก " เชอรรี่ยังออกปากแสดงว่างานนี้หญิงพราวของขึ้น
.................................
- Writer
