.
.
.
‘ของ ของฉันก็คือของ ของฉัน..’
.
.
.
‘แต่ฉันก็ไม่ได้โง่พอที่จะให้ของของฉันมาทำร้ายฉันเองหรอกนะ..’
.
.
.
“ก๊อกๆ .. ”
“เข้ามา” ร่างสูงก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขมักเขม้นจนไม่ได้เงยมองว่าใครเป็นเจ้าของเสียงเคาะประตูนั่น
“...”เมื่อเห็นว่าร่างสูงไม่ได้มีท่าทีสนใจการมาถึงของเธอเลยเจ้าหล่อนจึงค่อยๆเดินอ้อมมาด้านหลังก่อนกอดคอแล้วหอมแก้มคนรักฟอดใหญ่
“หืม ..ฮ ฮันน่า กลับมาตอนไหนกัน” ได้ผลการเรียกร้องความสนใจจากร่างสูงเป็นไปอย่างที่คาด
“แห๋มดูทำหน้าเข้าสิตกใจอะไรนักหนา มาเมื่อวานค่ะ..ไม่เอาไม่ทำหน้าแบบนั้นสิฉันเชื่อแล้วว่าซันงานเยอะจริงๆ”
ว่าแล้วก็จุ๊บปากคนรักไปทีนึงก่อนจะเอี้ยวตัวนั่งลงบนตักคนรัก
“แล้วชุดเสร็จแล้วหรอ?”
“ยังค่ะ แต่ฉันให้ส่งมาที่นี่เลยอาทิตย์หน้าก็คงจะมาถึงแล้วหละ” ว่าแล้วก็ยิ้มหวานให้แฟนหนุ่มแต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อได้รับเพียงการพยักหน้าตอบกลับมา.. แต่เจ้าหล่อนก็ไม่ได้
