.
.
30 `สิงหาคม 10.30 น. ..
.
.
.
.
.
“หวังว่าจะมาตรงเวลานะ” ชายร่างโปร่งเดินตรงออกมาจากเกตพลางสอดส่ายสายตามองหาลูกน้องคนสนิทก่อน
จะไปสะดุดเข้ากับชายในชุดดำ ชายร่างใหญ่เดินตรงเข้ามาหาก่อนโค้งหัวให้ทำความเคารพผู้เป็นนาย
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับนาย แล้วคุณ..” เงยหน้าขึ้นก่อนพบว่ามีเพียงแต่ผู้เป็นนายที่กลับมา
“กลับกันเถอะ” ไม่คิดจะตอบคำถามของลูกน้องแม้แต่น้อย ร่างสูงเดินนำตรงไปยังรถที่จอดรออยู่ทันที
ยานพาหนะสี่ล้อแล่นตรงไปยังจุดหมายโดยมีแขกผู้พึ่งมาถึงและสารถีร่างใหญ่โดยสารมา หนุ่มสารถีแอบเหลือบมองผู้เป็นนายผ่านกระจกหลังก่อนนึกถึงคำขอของหญิงสาว .. ‘ได้โปรด..อย่าบอกคุณซันเรื่องลูกเลยนะคะ’
“มองทางสิ จะมามองอะไรนักหนามีหน้าที่ขับรถก็ขับไป” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเตือนสติลูกน้องเมื่อสังเกตเห็นสารถีหนุ่มกำลังคิดบางสิ่งอยู่
“ครับนาย” ว่าแล้วก็เหยียบคันเร่งบังคับรถตรงไปยังที่หมาย
.
.
