บ้านอนันยช
เกรย์มายืนตาละห้อยกดกริ่งหน้าบ้านนับหนึ่ง เขายืนนิ่งเหมือนก้อนหินมาราวชั่วโมงครึ่งแล้วแต่ดูเหมือนเจ้าบ้านไม่อยากต้อนรับเขาออีกต่อไป
ทว่าพอก้าวขาจะจากไปจู่ๆ นับหนึ่งก็ปรากฏตัวพร้อมอเล็กซ์
“นายมาทำไม” เป็นคำถามที่ห่างเหินหมางเมิน
“ฉันจะย้ายไปอยู่จีน” เกรย์ยืนเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหลั่งน้ำตาแล้วบอกเหตุที่มายืนหน้าบ้านด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ฉันรักเธอ นับหนึ่ง” เล็กซ์แค่นเสียงขึ้นจมูกหนึ่งครั้ง ชำเลืองมองอดีตเพื่อนชายที่ทำลายชีวิตพวกเขาแล้วเบะปากคว่ำ
“จะมาไม้ไหน” อเล็กซ์อดที่จะค่อนขอดออกมาไม่ได้
“จะไปตายที่ไหนก็ไปเกรย์ อเล็กซ์เข้าบ้านกันเหอะ อย่ามาเสียเวลากับคนแบบนี้เลย” นับหนึ่งอวยพรด้วยเสียงเฉียบขาดก่อนจะหันไปจูงมือเพื่อนชายที่ใจเป็นหญิงเข้าบ้านไป นักธุรกิจสาวไม่เหลือแม้เยื่อใยต่อผู้ชายที่เธอเคยนับเป็นเพื่อนสนิทคนนี้อีก เธอรู้สึกเสียดายเวลาร่วมสิบปีที่ได้รู้จักกันมา..
