Trapped โฮสตัวร้าย

สิทธิพิเศษ

“เช็กเอ้าท์ค่ะ” นับหนึ่งยิ้มบอกพนักงานสาวหน้าเคาท์เตอร์ เธอมัวแต่ควานหาบัตรเครดิตอีกใบจึงไม่ทันเห็นสีหน้าพนักงานเจื่อนจืดชำเลืองมองหนุ่มโอนิกซ์แวบหนึ่งก่อนกลืนน้ำลายยกยิ้มอย่างฝืดฝืน

“คุณจิรณัฏฐา คือคุณเป็นลูกค้าวีไอพีที่เรียกใช้บริการทางเรามากกว่าห้าสิบครั้งต่อปี อัลแบร์โตโฮเทลขอมอบสิทธิพิเศษแก่คุณ...ตั้งแต่นี้ใช้บริการฟรีสิบครั้งค่ะ” พนักงานสาวหน้าเคาท์เตอร์มีท่าทางวิตกนิดๆ หล่อนกลัวว่าคุณลูกค้านักธุรกิจสาวไม่เชื่อในน้ำคำ

แต่มีหรือคนจอมงกแบบนับหนึ่งจะสอบถามหาเหตุผลเจาะลึก ในเมื่อโรงแรมอัลแบร์โตอยากมอบของกำนัลฟรี เธอคลี่ยิ้มกว้างรับไว้อย่างง่ายโดยไม่ปฏิเสธความปรารถนาดีของคนให้

“ขอบคุณมากเลยค่ะ ฝากขอบคุณผู้จัดการจอห์นด้วยนะคะ” เธอป้องปากกระซิบ กับพนักงานหญิง

“ไว้ฉันเลี้ยงขอบคุณทีหลัง” ท่าทางจิรณัฏฐาสนิทสนมกับผู้จัดการโรงแรมอัลแบร์โตระดับหนึ่งพลันทำให้โอนิกซ์ขมวดคิ้วสงสัย ทำไมจอห์นไม่เคยเล่าเรื่องนักธุรกิจสาวดาวรุ่งคนนี้ให้เขาฟังเลย...หรือว่ามันจะเก็บเอาไว้จีบคนเดียวเขาขบคิดชั่วครู่พลันแค่นเสียงเฮอะออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ‘ฉันชนะ’ เขากระหยิ่มยิ้มย่องในใจอยู่คนเดียว

“นายเป็นอะไร ยืนยิ้มคนเดียว”

“ป เปล่าครับ ป่ะไปกันเถอะ”

“อืม” หลังจากเช็คเอาท์เสร็จโอนิกซ์ก็เดินมาส่งนับหนึ่งที่ลานจอดรถของโรงแรม

“ไม่ให้ผมขับไปส่งจริงๆ หรอครับคุณนับหนึ่ง” เขาถามย้ำเป็นรอบที่สามตั้งแต่เดินมา

“เรียกนับหนึ่งเฉยๆ ก็ได้ค่ะ อีกอย่างคุณโอนิกซ์ก็แก่กว่าชั้นตั้งสามปี”

“งั้นเรียกผมพี่สิ” โอนิกส์แกล้งพูดแหย่เธอ แต่เธอกับไม่เล่นด้วยกับเขา

“เราจะได้เจอกันวันไหนอีกครับ” เมื่อเห็นว่าเธอไม่เล่นด้วยจึงตั้งคำถามขึ้นมาใหม่

“ไว้ฉันโทรหาแล้วกันค่ะ อ่อ! อย่าลืมโทรมาหาเบอร์ที่ให้ไว้นะคะ” นับหนึ่งเขย่งปลายเท้าขึ้นหอมแก้มชายหนุ่มเพื่อเป็นการลาก่อนจะเปิดประตูรถสปอร์ตขับออกไปโดยไม่ชำเลืองกลับมองเขาเลยแม้แต่น้อย

“ต้องรีบเคลียร์งานแล้วสิ” หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำเวลาคิดถึงลีลารักเร่าร้อนบนเตียงของอีกฝ่าย กล้ามเนื้อที่ฉาบไปด้วยเม็ดเหงื่อเงาวาววับจับตา

“ฉันคิดบ้าอะไรของฉันเนี่ย” นับหนึ่งหัวเราะขำตัวเองที่หัวสมองผุดแต่ภาพหนุ่มส่งน้ำแข็งชื่อโอนิกซ์

รถสปอร์ตหรูของนักธุรกิจสาวพุ่งทะยานไปจนลับตาแล้ว รถตู้ยี่ห้อสามห่วงสีดำก็ค่อยๆเคลื่อนตัวมาจอดขนาบข้างโอนิกซ์

“ท่านประธานครับ” คนขับรถใส่สูทสีดำ แต่งตัวเนี๊ยบ ผมจัดทรงเรียบแป้ ลดกระจกลงยื่นหน้าเรียกเจ้านาย

“อือ” โอนิกซ์ขานรับคำหนึ่งแล้วก้าวขึ้นรถตู้ยี่ห้อสามห่วงสีดำนั่งลงปรับเบาะเอนกายปิดเปลือกตาลง

“คันนี้เช็กแล้วใช่ไหม ไม่มีจีพีเอสนะ” ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งเผยความน่าเกรงขามไม่เหมือนโอนิกซ์จอมทะเล้นตอนอยู่กับนับหนึ่งเมื่อครู่ น้ำเสียงตอนเอ่ยคำถามเจือความหงุดหงิดเต็มทน

“ผมให้อู่คุณเนียเช็กหนึ่งรอบ และผมเช็กด้วยตนเองหนึ่งรอบแล้วครับ คันนี้ปลอดภัย” ริโอหรือเลขาคนสนิทรายงานเจ้านายเสียงหนักแน่น

“เหตุเมื่อวานแผนกรักษาความปลอดภัยหละหลวมจน...จน” มือซ้ายเอ่ยรายงานทีละคำด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งกระทั่งสะดุดประโยคท้าย

“ปล่อยให้ผู้หญิงหน้าหนาไร้ยางอายตามฉันเจอ” โอนิกซ์กล่าวเสียงเนิบนาบแต่หนักแน่นเหมือนจงใจขยี้ทั้งที่เปลือกตายังปิดอยู่

“เปลี่ยนแผนกรักความปลอดภัยยกชุด”

“ครับท่านประธาน” ริโอก้มหัวน้อมยอมรับผิด เขากับลูกน้องป้องกันความเป็นส่วนตัวของเจ้านายทุกทางแต่นายหญิงบ้านใหญ่ก็สรรหาทุกวิธีตามจนพบ

จ้างสำนักงานนักสืบเอกชน ซื้อใจพนักงานทุกบริษัทในเครือไว้คอยแจ้งข่าว ลักลอบติด GPRS รถทุกคันเพื่อตามติดท่านประธานกลุ่มบริษัทในเครืออัลแบร์โต คอเปอร์เรชั่นจำกัด คุณโอนิกซ์ อัลแบร์โต

มาเบลคือชื่อนายหญิงบ้านใหญ่ เธอเป็นม่ายสาวอายุ 33 ปี เคยเรียนฮาร์วาดสาขาเดียวกับท่านประธานโอนิกซ์ตอนปริญญาตรีแต่เป็นรุ่นพี่

ลูกน้องผู้ติดตามเคยได้ยินเรื่องราวความสัมพันธ์อันคลุมเครือระหว่างแม่เลี้ยงสาวกับ ลูกเลี้ยงหนุ่มตอนสมัยเรียนอยู่สหรัฐอเมริกามาบ้าง ว่ากันว่านายหญิงมาเบลตกหลุมรักและตามจีบนายน้อยโอนิกซ์ แต่ฝ่ายชายไม่เล่นด้วย จากนับถือเคารพเป็นรุ่นพี่ก็กลายเป็นห่างเหินหมางเมิน โอนิกซ์ อัลแบร์โตเป็นคนชัดเจนยิ่งกว่าชัด รักคือรัก ชอบคือชอบ ทว่าส่ายหัวแล้วคือไม่เอาเลยอย่าริอาจหว่านล้อมให้เปลี่ยนใจ

ม่ายสาวรุ่นพี่ตามติดท่านประธานโอนิกซ์อยู่นานปีกระทั่งหล่อนเรียนจบแล้วทางบ้านประสบปัญหาการเงินจำต้องหยุดเรียนไม่ได้ต่อปริญญาโท บินกลับประเทศแต่ไฟรักไฟหลงใหลในตัวรุ่นน้องหนุ่มคุกรุ่นไม่เคยมอดดับ หล่อนทั้งโทรข้ามประเทศทั้งอีเมล์และดูเหมือนไม่เป็นผล โอนิกซ์ไม่เคยติดต่อกลับเลยสักครั้งเดียว ทว่าความพยายามเข้าใกล้ชายในดวงใจของเธอหาได้หมดสิ้นไปตามกาลเวลา ตอนโอนิกซ์อายุ 26 ปี บินกลับมาเพื่อเข้าร่วมงานแต่งงานใหม่ของบิดา มาเบลปรากฏตัวในงานในฐานะเจ้าสาว และสองปีถัดมานายท่านอัลแบร์โต ประธานใหญ่ก็สิ้นใจด้วยโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ ทิ้งภรรยาสาวสวยกลายเป็นม่ายเนื้อหอมซ้ำร่ำรวยด้วยมรดกสิบเปอร์เซ็นที่คนเป็นสามีแบ่งไว้ให้

แต่แวดวงสังคมชั้นสูงล้วนรู้ถ้วนทั่ว หญิงหม้ายสาวจ้องจับลูกเลี้ยงหนุ่มตาเป็นมันราวกับหมาป่าหิวกระหายน้ำลายยืด หล่อนตามท่านประธานโอนิกซ์ไปทุกที่ ทั้งระรานผู้หญิงที่เข้ามาพัวพันกระทั่งไม่มีใครกล้ายุ่งเกี่ยวเพราะเกรงกลัวอำนาจนายหญิงใหญ่อัลแบร์โต คุกคาม

เคยมีหญิงสาวตระกูลผู้รากมากดีเก่ามาแวะเวียนคบหาท่านประธานโอนิกซ์อยู่พักหนึ่ง แต่เวลาต่อมากิจการตระกูลของหล่อนเกิดวิกฤตทางการเงิน ธนาคารไม่อนุมัติสินเชื่อไว้หมุนเวียนภายในบริษัท สืบไปสืบมาพบสาเหตุเพราะหล่อนนอนกับโอนิกซ์ ซ้ำชายหนุ่มไม่ยื่นมือช่วยเหลือใดๆเลย หล่อนจึงยอมพ่ายแพ้สละเรือไม่คบหาต่อ

นับจากสาวเจ้าครานั้นก็ไม่มีสาวหน้าไหนกล้าเข้ามาพัวพันท่านประธานโอนิกซ์อีกเลย นักธุรกิจหนุ่มเองก็เบื่อหน่ายที่ต้องดึงคนไม่เกี่ยวข้องมาเดือดร้อนด้วย เลยเลือกซื้อกินครั้งคราวนั่นคือวิธีปลดปล่อยอารมณ์ของโอนิกซ์