ผู้ที่มาเยือนคือครอบครัวของเฮียใหญ่ผู้เป็นพี่ชายของเธอนั่นเอง น้องภัทร หรือ เด็กชายณภัทรวัย 3 ขวบเศษนั้นวิ่งเข้าสวมกอดผู้เป็นอาสาวทันทีด้วยความคิดถึงหลังจากที่ภามและดาวิกาพาเด็กๆ ไปเที่ยววันหยุดปีใหม่ที่ต่างจังหวัดหลายสัปดาห์
"โกวพิมพ์ค้าบ น้องภัทรคิดถึงจังเยย"
พิมพ์กานต์ยิ้มรับกอดเด็กชายตัวน้อยทันทีก่อนจะหอมแก้มนุ่มๆ นั้นด้วยความคิดถึง ภามเหลือบไปเห็นปุริมที่ยืนมองอยู่ภายในห้องด้วยพอดิบพอดี
"อ้าว คุณป้อง กลับมาแล้วสินะ ขอโทษจริงๆ ที่ผมไม่ได้อยู่ต้อนรับ เป็นไงบ้างครับ เริ่มงานบ้างรึยัง"
ภามส่งน้องณเพชร ลูกชายคนเล็กให้ดาวิกาอุ้ม ก่อนจะเดินไปทักทายกับหุ้นส่วนรายใหญ่ที่เพิ่งกลับจากเรียนต่อที่ออสเตรเลีย เขาจำได้ว่าเคยพบหน้ากับหนุ่มคนนี้เพียงแค่ไม่กี่ครั้งตอนที่เขาอยู่เชียงใหม่เมื่อหลายปีก่อน
"เริ่มงานได้อาทิตย์กว่าแล้วครับคุณภาม สนุกดี อยู่ที่นี่มีความสุขครับ"
ท้ายประโยคเขาเน้นกว่าปกติพร
