DİCLE
Ertesi sabah, kahvaltımı odamda yaptım. Tepsiyi yatağımın üzerine yerleştirdim, zeytin, peynir ve taze demlenmiş çayla dolu tabaklar arasında küçük lokmalar aldım. Demir, ne gece ne de bu sabah odama gelmişti, buna içten içe şükrettim. Onunla karşılaşmamak, içimdeki karmaşık duyguları bastırmamı kolaylaştırıyordu. Zihnim, ona karşı hissettiğim özlem ve öfke arasında bir savaş alanı gibiydi; onu görmediğimde, en azından bu savaşın sesi biraz olsun diniyordu. Kahvaltımı bitirip tepsiyi bir kenara koydum, sonra gardırobuma yöneldim. Bugün dışarı çıkacaktım; hem Rozerin’le buluşmak hem de DNA testini halletmek için. Çantama, önceki gün dikkatlice hazırladığım DNA örneklerini: Demir’in çay bardağını, Ömür’ün saç tellerini, Toygar’ın diş fırçasını ve Sonat’ın tırnaklarını yerleştirdim. He
