ZARİFE
Telefondaki ses, “Ameliyattan çıktı, Zarife hanımım. Yaşayacak,” dediğinde, içimde bir öfke dalgası kabardı. Adam, Dicle’nin genel durumunu tane tane anlatmaya başladı; sırtındaki bıçak yarasının ciddi olduğunu, ama omurgaya zarar vermediğini, ciğerlerinin temiz olduğunu, kasık bölgesindeki yaranın ise rahme zarar verdiğini ve çocuk sahibi olma şansının çok düşük olduğunu söyledi. Her kelimesi, içimdeki öfkeyi daha da körükledi. Telefonu avuçlarımda öyle bir sıktım ki, parmaklarım sızladı. Dicle, o kahpe, hâlâ yaşıyordu. Ölmemişti. O iğrenç kadın, bir şekilde hayatta kalmayı başarmıştı. Hazım, o beceriksiz, o işe yaramaz herif, yine bir işi yüzüne gözüne bulaştırmıştı. Ona bıçağı Dicle’nin kalbine ve kasığına saplamasını özellikle tembihlemiştim. “Olur da bir mucize olur, kefeni yı
