DİCLE
Demir’in dudakları, adeta bir yangın başlatırcasına dudaklarıma yapıştı, sert ve tutkulu. Öpücüğü, beni hem cezbediyor hem de bir an için geri çekilme arzusu uyandırıyordu. Kendimi uzaklaştırmak, bu yoğun ana bir sınır koymak istiyordum, çünkü zihnimde hâlâ gitmemiz gereken o önemli davet yankılanıyordu. Makyajım, saatlerimi verdiğim kusursuz görünüm, bozulmamalıydı. Ellerimi göğsüne dayadım, “Dur!” demek için dudaklarımı aralamaya yeltendim, ama sesim çıkmadı, adeta içimde sıkışıp kaldı. Onu itmeye çalıştım, parmaklarım sert göğüs kaslarına gömülürken zayıf bir çabayla mücadele ediyordum. Ama Demir, sanki beni duymuyor gibi sağ kolunu belime sardı. Öyle güçlü, öyle sahiplenici bir şekilde ki bedenimi tamamen kendine çekti. Nefesim hızlandı. Erkeksi kokusu başımı döndürüyordu. Vücu
