ตีสามกว่าแล้ว แต่แสงไฟในห้องทำงานของเซบาสเตียนยังสว่างจ้าท้าทายความมืดมิดของราตรีกาล ชายหนุ่มทิ้งตัวจมลึกในเก้าอี้หนัง แก้วบรั่นดีในมือถูกหมุนวนช้าๆ ของเหลวสีอำพันกระฉอกไหวล้อแสงไฟ ควันบุหรี่สีเทาลอยอ้อยอิ่งก่อนจางหายไปกับความเย็นเยียบของเครื่องปรับอากาศ
บนโต๊ะทำงาน ซองเอกสารประทับตรา 'ลับที่สุด' คือรายงานความเคลื่อนไหวของตระกูลเวลลูโต้ ศัตรูคู่อาฆาตที่มาร์โคเพิ่งนำมาส่ง แต่เซบาสเตียนกลับไม่แยแส
สายตาคมกริบมองทะลุกระจกใสออกไป กลับถูกซ้อนทับด้วยเหตุการณ์ในงานเลี้ยง ภาพเจ้าสัวอนันต์ เสือร้ายที่ไม่เคยก้มหัวให้ใคร กลับสิ้นสภาพทรุดฮวบแทบเท้าเพียงแค่ได้ยินชื่อผู้หญิงคนหนึ่ง
‘แม่ของฉันชื่อ นวลจันทร์ ภัครินทร์’
เสียงหวานซื่อของมีนายังก้องกังวานในหัว เซบาสเตียนเคาะนิ้วลงบนโต๊ะเป็นจังหวะ กึก กึก กึก สมองอันชาญฉลาดกำลังปะติดปะต่อจิ๊กซอว์ชิ้นสำคัญที่หายสาบสูญไปกว่ายี่สิบปี
ใบหน้าของมีนาที่เหมือน
