1.หมวยเวอร์ชันใหม่
อาจเป็นเพราะช่วงนี้ใกล้เข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว หรือไม่ก็เป็นวันพักผ่อนของ ‘มนัสนันท์หรือหมวย’ จึงทำให้ร่างบางอยู่ในชุดเสื้อผ้าไม่เป็นทางการเท่าไหร่นัก มองเผิน ๆ หากไม่รู้จริง ๆ คงจะคิดว่าเป็นชุดนอน
ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นสูงเป็นหางม้า ใบหน้าออกแนวไปทางสาวหมวยเหมือนกับชื่อไร้ซึ่งเครื่องสำอางแต่งแต้ม ดวงตามีแว่นกรอบใสบดบังใบหน้าไว้เพราะไม่ต้องการให้ใครเห็นถึงความสดราวกับปลาในตลาดของใบหน้าตัวเอง
สองตาของหญิงสาวจับจ้องหน้าผู้ชายที่นั่งอยู่ต่อหน้าด้วยแววตาครุ่นคิด รู้สึกเหมือนเคยเจอหรือเห็นเขาที่ไหนมาก่อน แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกจนคนเป็นแม่ต้องสะกิดเบา ๆ เพราะเห็นลูกสาวนั่งจ้องอีกฝ่ายอย่างไร้มารยาท
“ทำไมจ้องหน้าพี่เขาแบบนั้นฮึ สวัสดีพี่เขาหรือยัง” น้ำเสียงของมารีผู้เป็นแม่เอ็ดจนดวงตากลมโตกลอกไปมาอย่างนึกรำคาญ “ยังจะกลอกตาอีกลูกคนนี้ ไหว้พี่เขาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”
“อย่าดุน้องหมวยเลยค่ะคุณรี เด็กก็แบบนี้”
“ไม่ดุไม่ได้ค่ะคุณหญิง ถ้าไม่ดุ
ทำนิสัยไม่ดีตลอด”
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” สิรัตน์ยิ้มบาง ๆ ไม่นึกถือสาการกระทำของหมวยที่แสดงออกมาเมื่อครู่ “น่ารักดีออก”
คนถูกชมละสายตาออกจากผู้ชายนั่งฝั่งตรงข้ามแล้วยกมือขึ้นไหว้สิรัตน์อย่างนอบน้อม ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ผู้ชายอีกคน
“สวัสดีค่ะ”
“ไหว้พระเถอะจ้ะ”
“แล้วนี่… มาดูตัวใช่ไหมคะ” หญิงสาวเอ่ยถามตรง ๆ ไม่คิดจะอ้อมค้อมเพราะมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น และแน่นอนว่ามันทำให้คนเป็นแม่ถึงกับต้องถอนหายใจออกมาเลยทีเดียว นึกเพลียจิตเพลียใจกับลูกสาวตัวเองไม่ใช่น้อย
ไม่มีความเป็นกุลสตรีทั้ง ๆ พร่ำสอนตั้งแต่เล็กจนโต แต่สอนไม่ได้อยู่ดี
“ไม่ถึงกับดูตัวหรอกจ้ะ ป้าแค่อยากให้ศึกษากันไว้ก่อน”
“…”
“ไม่ได้บังคับ ถ้าไม่ชอบไม่เป็นไร”
“หมวยยังไงก็ได้ค่ะคุณป้า” ใบหน้าสวยพยักรับเบา ๆ “แต่คุณป้าคุยกับพี่เขามาแล้วใช่ไหมคะ”
“…”
“ดูเหมือนพี่เขาถูกบังคับมา”
ไม่เกินจริงสำหรับคำว่าถูกบังคับมา เพราะหน้าของ ‘ศิวชน’ หรือ ‘สอง’ ออกอาการเบื่อหน่ายอย่างชัดเจน แม้จะตีหน้านิ่งขรึมแค่ไหนแต่ก็ปิดบังอาการไม่มิด หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอต้องเอ่ยปากถามอย่างสงสัย
ด้วยความคุ้นหน้าทำให้หมวยพิจารณาผู้ชายคนดังกล่าวอีกครั้ง พยายามนึกให้ออกว่าเขาเป็นใครมาจากไหน และเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า แต่นึกอย่างไรก็นึกไม่ออกอยู่ดี
“เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าคะ”
สุดท้ายจึงตัดสินใจถาม ส่วนคนถูกถามก็ขมวดคิ้วเข้าหากันหนักมากกว่าเดิม
เด็กนี่จำเขาไม่ได้…
ตาคมสบมองหน้าหญิงสาวฝั่งตรงข้ามด้วยความนิ่งเรียบ แต่แฝงไปด้วยความพิจารณา
เธอคนนี้ไม่ได้แตกต่างจากในอดีตสักเท่าไหร่นัก ดวงตายังคงกลมโตและเปล่งประกายความสดใสเหมือนเช่นเคย ปากนิดจมูกหน่อยไม่เปลี่ยน แต่ถ้าให้พูดตามตรงก็น่ารักกว่าเดิมมากโข
ผิดแค่ว่าดวงตากลมโตไม่ได้มองเขาอย่างซุกซนอีกต่อไป ไม่มีประกายบางอย่างให้เห็นเฉกเช่นในวันวาน ไม่รู้ว่าระหว่างแววตาที่ไม่มีอะไรอยู่ในนั้นเลย กับแววตาเกลียดชังอันไหนมันทำให้เจ็บปวดได้มากกว่ากัน
“เมื่อสามปีก่อนหมวยประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ค่ะ สมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนักเลยลืมเรื่องในอดีตไปบางช่วง” มารีอธิบายให้แขกฟัง
“ส่วนมากเรื่องที่ลืมหมอบอกว่าจะเป็นเรื่องที่ไม่อยากจำค่ะ”
แสดงว่าเขาก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องแย่ ๆ ที่เธอไม่อยากจำสินะถึงได้ลืมกันแบบนี้ แต่มันก็สมควรแล้ว
“หมวยคุ้นหน้าคุณมากเลยค่ะ แต่คิดไม่ออก” หมวยยังคงพยายามคิด “สงสัยจะเห็นคนหน้าเหมือน”
“แล้วตกลงยังไง จะยอมคบหาดูใจกับพี่เขาหรือเปล่า”
“ถามพี่เขาเถอะค่ะว่าอยากคบหาดูใจกับหมวยไหม” เพราะตั้งแต่เจอหน้ากันปากหยักสวยได้รูปนั่นแทบไม่ขยับ ไม่รู้ว่ากลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากหรืออย่างไร
“คบจ้ะคบ” สิรัตน์เอ่ยปากแทนพร้อมสะกิดลูกชายที่เริ่มทำตัวไม่ถูกใจเบา ๆ “บอกน้องไปสิ”
“ครับ”
“พี่เขาไม่ค่อยพูดน่ะ”
“หมวยพอเข้าใจค่ะคุณป้า” ใบหน้าสวยพยักรับ “ไม่ต้องคิดมากนะคะ ต่อให้พี่เขาไม่เปิดปากพูดกับหมวยก็ไม่เป็นไรค่ะ”
“…”
“ว่าแต่ชื่ออะไรนะคะ แม่บอกไว้เมื่อวานหมวยลืมแล้ว” ดวงตากลมโตขยับไปมาอีกครั้งเหมือนกำลังใช้ความคิด ซึ่งมันทำให้หัวคิ้มเข้ม ๆ เริ่มกระตุกเข้าหากันได้เพราะเด็กนี่ชักจะลืมเก่ง โดยเฉพาะเรื่องของเขา
“อ้อ! พี่แสน!”
ไม่ลืมธรรมดาแถมจำชื่อผิดอีกต่างหาก…
“พี่สองจ้ะ” สิรัตน์ไม่ได้ถือสาพลางยิ้มกว้างรับอีกต่างหาก เธอถูกใจลูกสาวของเพื่อนคนนี้นัก “พี่แสนเป็นลูกคนเล็กของป้าเองจ้ะ ส่วนนี่พี่สองเป็นลูกชายคนโต”
“ค่ะคุณป้า” คนช่างแกล้งยิ้มรับ ใช้สองตามองผู้ชายฝ่ายตรงข้ามด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอทำให้เขาพูดไม่ได้ก็จริง แต่หัวคิ้วเข้ม ๆ กระตุกเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่ามันแสดงให้เห็นว่าผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามยังมีความรู้สึกอยู่ เพราะแบบนี้เธอเลยอยากแกล้งเขา
และที่พูดชื่อผิดเมื่อครู่แค่ลองหยอกเย้า และแน่นอนว่ามันทำให้เขาเกิดปฏิกิริยาตอบสนองได้
ชอบจังเลยน้า…
ชื่ออะไรนะ… พี่สองใช่ไหม
อ๋า… พี่สองก็หล่อดี